IPPB1/415-250/14-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny prawa do znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przekazania na podstawie umowy darowizny prawa do znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan L. L. (dalej jako: Wnioskodawca) jest komandytariuszem w spółce komandytowej. Spółka ta świadczy usługi na rzecz pozostałych spółek z grupy w zakresie biurowym, organizacyjnym, informatycznym itp. Posiada on 93% udziału w zyskach i stratach spółki. Pozostałymi komandytariuszami są synowie Wnioskodawcy (I grupa podatkowa) tj. Marek i Igor.

L. mający po 1% udziału w zyskach i stratach spółki, a komplementariusz to spółka z o.o., mająca 5% udziału w zyskach i stratach spółki.

Wnioskodawca jest właścicielem zarejestrowanego znaku towarowego, który nie był oddawany do tej pory w licencję. Aktualnie dokonana jest wstępna wycena znaku.

Wnioskodawca ma zamiar przekazać w przyszłości w formie darowizny spółce komandytowej znak towarowy - prawo do znaku towarowego zarejestrowanego i wycenionego. Znak ten będzie wykorzystywany przez spółkę komandytową do celów prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, w tym poprzez oddanie do używania na podstawie licencji innym spółkom z grupy.

Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci prawa do znaku towarowego nabytego w drodze umowy darowizny zostanie ustalona wedle wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny i od takiej wartości wspólnicy spółki komandytowej zamierzają ustalić odpisy amortyzacyjne stanowiące koszt podatkowy u wspólników stosownie do posiadanych udziałów w spółce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie w drodze umowy darowizny przez spółkę komandytową znaku towarowego jest przychodem dla Wnioskodawcy - wspólnika spółki komandytowej.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość darowizny nie będzie przychodem (w stosunku do posiadanych udziałów w spółce komandytowej) wspólnika (Wnioskodawcy), który przekazał na podstawie umowy darowizny znak towarowy spółce komandytowej. Odnosząc się do powstania obowiązku podatkowego z tytułu dokonania przez Wnioskodawcę darowizny prawa ochronnego na znak towarowy na rzecz spółki komandytowej, w której jest wspólnikiem, należy zauważyć, że ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia "darowizna", dlatego też należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawową cechą takiej umowy i warunkiem koniecznym dla jej zaistnienia jest nieodpłatność umowy. Poprzez nieodpłatność należy rozumieć taką sytuację, gdy obdarowany, w zamian za otrzymaną darowiznę lub w związku z jej otrzymaniem, nie jest zobowiązany do jakichkolwiek świadczeń na rzecz darczyńcy ani w chwili otrzymania darowizny, ani w przyszłości. Tym samym, skutkiem darowizny jest wyłącznie jednostronne przysporzenie po stronie podmiotu obdarowanego. Darczyńca w związku z dokonaniem darowizny nie otrzymuje od obdarowanego nic w zamian. Bezpłatny charakter darowizny oznacza, że Wnioskodawca nie otrzyma od Spółki komandytowej żadnego (pieniężnego bądź niepieniężnego) świadczenia wzajemnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem prawo ochronne na znak towarowy.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy przekazanie w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po jego stronie - wspólnika spółki komandytowej, przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, iż w przypadku osób fizycznych przychodami podatkowymi są świadczenia otrzymane nieodpłatne, a do takich należy zaliczyć między innymi otrzymanie rzeczy bądź prawa w formie darowizny. Aby nieodpłatne świadczenie stanowiło przychód do opodatkowania - musi być otrzymane przez podatnika.

Nie można otrzymać świadczenia "od samego siebie" a w takiej sytuacji znajduje się Wnioskodawca - wspólnik, który przenosi na spółkę osobową w formie darowizny prawa do znaku towarowego. Ww. prawo pozostaje cały czas w ramach masy majątkowej jednego podmiotu - podatnika darującego ww. prawo. Ulega ono jedynie przemieszczeniu w pomiędzy różnymi sferami tego majątku.

Zatem, w przypadku wspólnika, który przekaże w formie darowizny prawa do znaku towarowego na rzecz spółki osobowej, w której sam pozostaje wspólnikiem przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń nie powstanie. Analogiczne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 3 grudnia 2009 r. (sygn. ILPB1/415-917/09-6/IM). Ww. Organ nadal prezentuje takie stanowisko, czego potwierdzeniem jest interpretacja z dnia 5 listopada 2013 r. (sygn. ILPB1/415-895/13-4/AA), w której to wskazał on:

"W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny spółce komandytowej, w której jest wspólnikiem prawo ochronne na znak towarowy. W konsekwencji, przekazanie przez Wnioskodawcę w drodze darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego nie będzie wywoływało u niego skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych, w szczególności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy - wspólnika spółki komandytowej - przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych."

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy w wyniku dokonanej darowizny znaku towarowego do spółki komandytowej, której jest wspólnikiem, na gruncie ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, nie osiągnie on przychodu z tytułu nieodpłatnego przeniesienia prawa do wartości niematerialnej i prawnej (znaku towarowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić jednak należy, że zgodnie z przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym, zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia organów podatkowych nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.