IPPB1/415-212/07-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu 27 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskująca jest właścicielką segmentu jednorodzinnego, w którym jest zameldowana wraz z mężem i córką. Nie posiada (oprócz ww. segmentu) żadnego innego prawa do lokalu, w którym mogłaby zamieszkać wraz z rodziną. Sytuacja życiowa zmusiła wnioskującą (bezrobocie po powrocie z zagranicy) do wynajęcia przedmiotowego segmentu. Nie mając żadnego innego prawa do lokalu musiała wynająć dla siebie mieszkanie. Umowy najmu są zawarte na 3 lata od września 2005 r. i od tego czasu rozliczany jest podatek od wynajmu. Wnioskująca opłaca również najem dla siebie i swojej rodziny, bez którego jej zdaniem, na pewno nie osiągnęłaby przychodu. Wynajmuje ten lokal od osoby absolutnie obcej (żadnych związków przyjacielskich lub rodzinnych) oraz posiada pokwitowania za każdy zapłacony czynsz wynajmu - miesięczny. Wynajem segmentu jest rozliczany jest na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z ww. sytuacją, która według wnioskującej spełnia warunki przyczynowo - skutkowe, ponieważ musi ponieść wydatek wynajmu dla niej i rodziny, aby osiągnąć przychód z wynajmu swojego segmentu oraz wydatek ten jest faktycznie ponoszony w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6, art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wnioskująca może uznać jej (dla niej i rodziny) wynajem jako koszt uzyskania przychodu i rozliczenia przy podatku dochodowym za rok 2007.

Zdaniem wnioskującej zaistniała sytuacja spełnia warunki przyczynowo-skutkowe osiągnięcia przychodu z tytułu wynajmu jej segmentu i czynsz wynajmu mieszkania dla niej i jej rodziny powinien być uznany za koszt osiągnięcia przychodu, ponieważ bez poniesienia tego kosztu przychód z wynajmu segmentu by nie powstał.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu wynajmu segmentu podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności w momencie dokonywania wydatku, będzie on miał odzwierciedlenie w przychodach.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją przepisu wyrażonego w art. 22 ust. 1 powołanej ustawy.

Wnioskująca podnosi, że bez wynajęcia mieszkania nie powstałby przychód z tytułu wynajmu segmentu oraz że nie posiada żadnego innego tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego. W polskim ustawodawstwie brak jest jednak gwarancji konstytucyjnych lub ustawowych, aby każdy podatnik musiał posiadać lokal mieszkalny, w którym mógłby zamieszkać na podstawie tytułu prawnego. Brak jest też norm jednoznacznie określających (dla każdego podatnika) minimalną powierzchnię, czy standard zamieszkiwanego lokalu. Przychód z wynajmu segmentu mógłby być uzyskany zarówno gdy wnioskująca wynajęłaby apartament w centrum, jak i mały pokój w tańszej lokalizacji, czy też nieodpłatnie zamieszkałaby w lokalu będącym w dyspozycji dalszej rodziny, czy znajomych.

Nie można więc jednoznacznie stwierdzić, iż istnieje ścisły związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy wynajęciem mieszkania dla wnioskującej i jej rodziny, a uzyskaniem przychodu z wynajmu własnego segmentu. Wydatki na wynajem mieszkania nie są związane ze źródłem przychodu, nie mają wpływu na wzrost lub zachowanie wartości czynszowej wynajmowanego segmentu.

Z drugiej strony wynajęcie mieszkania dla siebie i innych członków rodziny jest wydatkiem o charakterze osobistym związanym bezpośrednio z zaspokojeniem własnych potrzeb życiowych podatnika i jako takie nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynajmu nieruchomości (podobnie jak żywność, ubranie...).

Określone w przepisach podatkowych warunki ponoszenia obowiązków podatkowych, są warunkami obiektywnymi i bez wpływu na ich ustawowy zakres pozostaje indywidualna życiowa sytuacja podatnika.

W świetle cytowanych przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatków poniesionych na wynajem mieszkania dla wnioskującej i jej rodziny nie można uznać za koszt uzyskania przychodu z wynajmu segmentu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.