IPPB1/415-21/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2008 r. (data wpływu 8 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Danii - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2008 r. został złożony, ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Danii.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Do dnia 31 lipca 2007 r. Wnioskodawczyni otrzymywała dochody z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie RP. Działalność została wyrejestrowana z dniem 31 lipca, a w Urzędzie Skarbowym zostało złożone zgłoszenie aktualizacyjne NIP-3. Z dniem 1 sierpnia 2007 r. Wnioskodawczyni przeprowadziła się do Danii, gdzie podjęła pracę na podstawie umowy o pracę. Dochody osiągane z tego tytułu są opodatkowane w Danii, opłacane są również składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne.

Wnioskodawczyni mieszka w wynajętym mieszkaniu, w którym jest zameldowana. Posiada pozwolenie na pobyt i pracę w Danii. Jest osobą wolną i nie posiada dzieci. Rozważa pozostanie w Danii na stałe, uczy się języka duńskiego. W chwili obecnej nie posiada miejsca zamieszkania na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Posiada certyfikat rezydencji podatkowej wydany przez organy skarbowe w Danii, który stwierdza, iż od 1 sierpnia 2007 r. jest duńskim rezydentem podatkowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma obowiązek płacenia podatku w Rzeczypospolitej Polskiej od dochodu uzyskanego w Danii.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w rozliczeniu rocznym za 2007 r. składanym w Polsce nie powinna uwzględnić dochodu uzyskanego w Danii po 1 sierpnia 2007 r. Dochody w Danii zaczęła uzyskiwać po 1 sierpnia 2007 r., kiedy została rezydentem podatkowym, co oznacza, że w Polsce ma jedynie ograniczony obowiązek podatkowy.

Wynika to z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz faktu, iż Wnioskodawczyni ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze z Danią.

Ponieważ oba państwa (Polska i Dania) uważają Wnioskodawczynię za swojego rezydenta podatkowego na podstawie obowiązujących w tych państwach przepisów wewnętrznych, w tym przypadku kwestię miejsca zamieszkania należy rozpatrywać na podstawie art. 4 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii (Dz. U. z 2001 Nr 43, poz. 368).

W związku z powyższym w Rzeczypospolitej Polskiej powinny być rozliczone jedynie dochody uzyskane do 31 lipca 2007 r., gdyż w pozostałej części roku Wnioskodawczyni nie uzyskała żadnych dochodów w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 1a powołanej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która, zgodnie z prawem tego Państwa, podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku położonego w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 Konwencji, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

Definicja "osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie" odnosi się, zatem bezpośrednio do określenia "miejsce zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Od 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera definicję miejsca zamieszkania osoby fizycznej do celów podatkowych (art. 3 ust. 1a ww ustawy).

Za osobę posiadającą w Polsce miejsce zamieszkania dla celów podatkowych uważa się taką, która przebywa w Polsce przez więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym albo posiada w Polsce centrum interesów osobistych lub gospodarczych.

W przypadku Wnioskodawczyni pierwszy z wymienionych warunków będzie spełniony, gdyż Podatniczka przebywała w trakcie 2007 r. w Polsce więcej niż 183 dni.

Analizując natomiast drugi warunek, czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych należy stwierdzić, iż kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż:

* do 31 lipca 2007 r., tj. do dnia wyjazdu do Danii Wnioskodawczyni podlegała opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów, na zasadach określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nieograniczony obowiązek podatkowy),

* od dnia 1 sierpnia 2007 r. Wnioskodawczyni przeniosła ośrodek interesów życiowych do Danii, tam mieszka, pracuje, opłaca składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz wiąże swoją przyszłość z pobytem w tym kraju, jednocześnie nie posiada miejsca zamieszkania na terytorium Polski, jest osobą wolną i nie posiada dzieci.

Zatem od dnia wyjazdu do Danii Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z przytoczonymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z uwzględnieniem treści art. 4 ust. 1 oraz art. 4 ust. 2 lit. a) powołanej konwencji.

Natomiast dochody osiągnięte z pracy wykonywanej poza terytorium Polski, tj. w Danii oraz inne dochody ze źródeł zagranicznych nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.