IPPB1/415-21/07-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2007 r. (data wpływu 27 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie definicji "małego podatnika" dla potrzeb jednorazowej amortyzacji - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie definicji "małego podatnika" dla potrzeb jednorazowej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie towarowego transportu drogowego i spedycji. Działalność ta jest prowadzona w formie spółki jawnej, w której podatnik posiada udział w wys. 55%. Spółka prowadzi księgi rachunkowe, zaś podatnicy są opodatkowani podatkiem liniowym. W 2006 r. obrót podatnika łącznie z VAT nie przekroczył kwoty 800.000 euro. W miesiącu sierpniu spółka zamierza kupić nowe środki trwałe i skorzystać z jednorazowej amortyzacji do wysokości 50.000 euro w tym roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik posiadając 55% udziałów w spółce jawnej, której przychody z VAT w roku 2006 wyniosły 4.406.000 zł jest małym podatnikiem i może skorzystać z jednorazowej amortyzacji o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno określa małego podatnika, którym jest osoba fizyczna a nie spółka jawna, cywilna czy partnerska. Ponieważ przychód podatnika łącznie z podatkiem VAT w 2006 r. wyniósł 2.423.300 zł (55% z przychodu spółki w kwocie 4.406.000 zł) w związku z tym jest on małym podatnikiem. Ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera innej definicji małego podatnika może on zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych do kwoty 50.000 euro.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22k ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Definicja zawarta w art. 5a pkt 20 ww. ustawy określa małego podatnika, jako: "podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł".

Definicja ta została wprowadzona do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych m.in. na użytek jednorazowej amortyzacji.

W przypadku jednorazowej amortyzacji istotnym jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwane dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika" w przypadku:

Skoro zarówno przychody jak i koszty podatkowe ewidencjonowane są przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, to w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niebędącej osobą prawną, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych należy wiązać ze spółką.

Mając na uwadze powyższe zajęte przez Pana stanowisko w kwestii definicji "małego podatnika" dla potrzeb jednorazowej amortyzacji jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.