IPPB1/415-192/13-7/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) złożonym na wezwanie z dnia 3 kwietnia 2013 r. Nr IPPP1/443-124/13-2/AS, Nr IPPB1/415-192/13-2/MT, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej od czerwca 2013 r. w zakresie sprzedaży usług noclegowych PKD 55.20Z opodatkowanej na zasadach ogólnych - księga przychodów i rozchodów - metoda memoriałowa i być czynnym płatnikiem VAT. Działalność będzie prowadził na zorganizowanej części przedsiębiorstwa dom mieszkalny z pokojami na wynajem pod istniejącą nazwą D.B., które to nieodpłatnie z dniem 1 czerwca 2013 r. przekaże Wnioskodawcy Jego żona wykorzystująca go dotychczas w swojej działalności gospodarczej - opodatkowanej na zasadach ogólnych - księga przychodów i rozchodów - metoda memoriałowa i będącej czynnym płatnikiem VAT od 1998 r.

Żona Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudowała na gruncie objętym wspólnotą małżeńską budynek mieszkalny z pokojami na wynajem - D.B., który tak jak działka stanowi ich wspólny majątek małżeński. W trakcie inwestycji żona Wnioskodawcy skorzystała z odliczenia podatku naliczonego od budowy. Zakupiła też niezbędne wyposażenie, korzystając z możliwości odliczenia podatku naliczonego. Nieodpłatne przekazanie opisanej wyżej zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie skutkowało u żony Wnioskodawcy koniecznością dokonania korekty podatku naliczonego VAT.

Jako małżeństwo Wnioskodawca wraz z żoną są objęci wspólnotą majątkową i wskazana wyżej zorganizowana część przedsiębiorstwa jest objęta wspólnotą małżeńską. Żona Wnioskodawcy ograniczy zakres swojej działalności w zakresie sprzedaży usług noclegowych - wykreśli z rejestru środków trwałych i wyposażenia wszystkie elementy składowe zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod nazwą D.B. i nadal będzie prowadzić działalność główną w zakresie wynajmu lokali PKD 68.20Z; Wnioskodawca natomiast rozpocznie działalność w zakresie sprzedaży usług noclegowych, wprowadzi jako kontynuacja amortyzacji wartość środków trwałych i wyposażenia, ustalając wartość początkową na podstawie danych wynikających z wcześniej prowadzonej ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przez Jego żonę. Przekazanie nastąpi na podstawie dwustronnego protokołu: żona - przekazujący i Wnioskodawca - przyjmujący zawierającego spis środków trwałych i wyposażenia, wraz z ich wartościami, stawkami amortyzacyjnymi i innymi niezbędnymi danymi - będących częściami składowymi zorganizowanej części przedsiębiorstwa pod nazwą D.B. W ramach prowadzonej w przyszłości przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie On ponosił koszty, a w szczególności koszty utrzymania całego zasobu przedsiębiorstwa D.B.; przejmie kredyt który sfinansował budowę i zakup wyposażenia D.B.- zaliczając w koszty jego bieżącą obsługę.

Pismem z dnia 16 kwietnia 2013 r. (data wpływu 19 kwietnia 2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 kwietnia 2013 r. Nr IPPP1/443-124/13-2/AS, Nr IPPB1/415-192/13-2/MT, Strona uzupełniła opis zdarzenia przyszłego wniosku ORD-IN informując, iż

* dotychczas nie doszło do nieodpłatnego przekazania na rzecz Wnioskodawcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Majątek ten należy do małżeńskiej ustawowej wspólnoty majątkowej. Planowane przekazanie nastąpi na podstawie dwustronnego protokołu przekazania majątku do używania w prowadzonej działalności gospodarczej pomiędzy małżonkami,

* przejęcie kredytu dotyczy spłaty przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności, po przejęciu protokolarnym, rat kapitałowych i odsetek od kredytu zaciągniętego przez żonę Wnioskodawcy na zakup gruntu i budowę budynku oraz zakup wyposażenia

* kredytobiorcą przedmiotowego kredytu była żona Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pytanie Nr 5 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odnośnie pytania Nr 1, Nr 2, Nr 3 i Nr 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad: 5

Wszystkie koszty służące zachowaniu, zabezpieczeniu zasobów przedsiębiorstwa stanowią koszty podatkowe. Koszty pozostające w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu są kosztami podatkowymi. Koszty obsługi kredytów, które posłużyły sfinansowaniu budowy i zakupów wszystkich zasobów przedsiębiorstwa D.B. stanowią koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (...).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów również odsetki, prowizje i różnice kursowe od pożyczek (kredytów) zwiększające koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę opłat, prowizji i odsetek bankowych przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, opłat, prowizji i odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy składniki majątku nabyto do majątku przedsiębiorstwa, co znajduje odzwierciedlenie w ewidencji środków trwałych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż żona Wnioskodawcy zamierza nieodpłatnie przekazać Mu zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Wraz ze wszystkimi składnikami wchodzącymi w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawca przejmie również kredyt zaciągnięty przez żonę Wnioskodawcy na zakup gruntu i budowę budynku oraz zakup wyposażenia.

W tym miejscu wskazać należy, iż Osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu) - art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z § 2 tego przepisu, przejęcie długu może nastąpić:

Według art. 522 k.c. umowa o przejęcie długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie. To samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie długu. Przejęcie długu może nastąpić zarówno pod tytułem odpłatnym lub nieodpłatnym.

Wskazać ponadto należy, iż istotą kodeksowej konstrukcji umowy przejęcia długu są następujące przesłanki: nabycie długu przez przejemcę jako jego własnej powinności, zwolnienie dotychczasowego dłużnika i zachowanie tożsamości przejmowanego zobowiązania. Zatem osoba trzecia, przejmująca dług, staje się zobowiązana za dług dotychczasowego dłużnika; na skutek przejęcia długu zostaje on zwolniony od obowiązku świadczenia wobec wierzyciela, a przejmujący dług, tak zwany przejemca, staje się dłużnikiem. Przejęcie długu zatem nie narusza treści istniejącego dotychczas stosunku zobowiązaniowego, a jedynie powoduje zmianę osoby dłużnika.

Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych kosztów obsługi kredytu, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem (art. 22 ust. 1 ww. ustawy).

Zatem mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż o ile Wnioskodawca zakupiony z kredytu grunt, wybudowany na nim budynek wyposażenie będzie wykorzystywał w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej a budynek zostanie zaliczony do środków trwałych, to opłaty, prowizja i odsetki od kredytu (w części przeznaczonej na zakup powyższych składników) mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w dwojaki sposób:

* zapłacone odsetki od kredytu, opłaty i prowizja naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania powiększą wartość początkową tego środka trwałego i będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne (w przypadku Wnioskodawcy poprzez kontynuację amortyzacji),

* ww. koszty poniesione po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych będą podlegać bezpośredniemu zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.