IPPB1/415-188/12/16-9/S/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3200/12 (data wpływu 16 maja 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2012 r. (data wpływu 27 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, stanowiące równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z transakcją wniesienia aportu stanowić będą przychód podatkowy-jest prawidłowe.

W dniu 27 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, stanowiące równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z transakcją wniesienia aportu stanowić będą przychód podatkowy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest bezpośrednio właścicielem lokali mieszkalnych i użytkowych. Większość z lokali jest przedmiotem umów najmu. Ponadto, Wnioskodawca prowadzi działalność poprzez spółki celowe, których jest pośrednio lub bezpośrednio właścicielem. Spółki celowe wykorzystywane są do realizacji określonych celów do realizacji konkretnych projektów mieszkaniowych lub np. wsparcia spółek deweloperskich w zakresie działalności marketingowej lub budowlanej.

Wnioskodawca planuje wniesienie wkładu niepieniężnego (aportu) tj. lokali użytkowych (dalej "Aport") do kapitałowej spółki celowej (dalej "Spółka"), w której jest większościowym udziałowcem. Niektóre lokale, które będą stanowiły przedmiot Aportu są wynajęte, jednakże umowy najmu nie zostaną przeniesione (przedmiotem Aportu będą wyłącznie lokale użytkowe) na Spółkę, tak, więc nadal wynajmującym w tych umowach pozostanie Wnioskodawca. Zdaniem Wnioskodawcy, przenoszone lokale użytkowe nie będą stanowiły zorganizowanej części przedsiębiorstwa (nie przeniesione zostaną m.in. zobowiązania).

Udziały zostaną objęte po cenie wyższej od ich wartości nominalnej, natomiast powstałą nadwyżkę (tzw. agio) Spółka przeleje w całości na swój kapitał zapasowy.

Suma wartości nominalnej wydanych udziałów oraz kwoty agio będzie odpowiadała wartości rynkowej przedmiotu aportu (pomniejszonej o kwotę podatku VAT).

Aport zostanie udokumentowany przez Wnioskodawcę fakturą VAT, której wartość netto będzie równa sumie (i) wartości nominalnej wydanych udziałów oraz (ii) kwocie agio, a podatek VAT należny, w przypadkach, w których zgodnie z przepisami wystąpi, zostanie zapłacony przez Spółkę otrzymującą aport gotówką do Wnioskodawcy.

Przykładowo, Wnioskodawca, który wniesie aport o wartości 1.000 zł netto + 230 zł VAT, obejmie udziały o wartości nominalnej np. 350 zł, przy czym nadwyżka w postaci agio (tj. o wartości 650 zł) zostanie przekazana na kapitał zapasowy. Jednocześnie Spółka, do której wniesiono Aport, będzie obowiązana zapłacić Wnioskodawcy 230 zł tytułem VAT należnego od transakcji wniesienia Aportu. Kwota należna Wnioskodawcy od Spółki pokrywałaby zobowiązanie Wnioskodawcy do zapłaty VAT należnego od Aportu.

Planowane jest również późniejsze przekształcenie Spółki w spółkę osobową (np. komandytową).

Dochody Wnioskodawcy z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30c Ustawy PIT, tj. podatkiem liniowym wynoszącym 19%.

Ze względu na skalę prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy prowadzone są księgi rachunkowe zgodnie z ustawą o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy podstawę opodatkowania przy planowanym Aporcie należy określić na podstawie art. 29 ust. 9 Ustawy VAT, a w konsekwencji podstawą opodatkowania będzie suma wartości nominalnej wydanych przez Spółkę udziałów oraz kwota agio odpowiadająca wartości rynkowej przedmiotu aportu (pomniejszonej o kwotę podatku)?

2. Czy wartość podatku należnego VAT zapłaconego Wnioskodawcy przez Spółkę oraz wykazanego na fakturze VAT potwierdzającej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, będzie stanowiła przychód podatkowy dla Wnioskodawcy?

Odpowiedź na pytanie drugie stanowił przedmiot interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie pytania pierwszego rozpatrzony został odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawcy wartość podatku VAT należnego zapłaconego Wnioskodawcy przez Spółkę oraz wykazanego na fakturze VAT potwierdzającej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 Ustawy PIT, za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny oraz brzmienie powołanego powyżej przepisu, zdaniem Wnioskodawcy, podatek należny VAT zapłacony przez Spółkę do Wnioskodawcy i wynikający z faktury VAT dokumentującej transakcję Aportu nie będzie stanowił przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT.

Przyjęcie innego stanowiska w zakresie rozliczeń podatku VAT w takiej sytuacji naruszałoby zasadę neutralności podatku VAT. Zasada neutralności podatku VAT oznacza, bowiem m.in., iż otrzymanie bądź zapłacenie podatku VAT jest neutralne z punktu widzenia podatków dochodowych, tj. nie stanowi ani przychodu ani kosztu uzyskania przychodów. Co więcej, takie ujęcie powodowałoby de facto brak ekonomicznego uzasadnienia dla jakiejkolwiek transakcji aportów niepieniężnych opodatkowanych podatkiem VAT.

Spółka na podstawie wystawionej faktury VAT dokumentującej Aport zobowiązana będzie zapłacić Wnioskodawcy kwotę zawierającą podatek VAT Wnioskodawca winien natomiast odprowadzić tę kwotę podatku VAT na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Tym samym, dla Wnioskodawcy podatek VAT od wniesienia Aportu będzie podatkiem należnym natomiast dla Spółki podatkiem naliczonym (co do zasady).

Analogiczne stanowisko w zbliżonym stanie faktycznym zajął np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 4 maja 2011 r. (IPTPB3/423-3/11-2/KJ).

Konkludując, wartość podatku należnego VAT zapłaconego Wnioskodawcy przez Spółkę oraz wykazanego na fakturze VAT potwierdzającej transakcję wniesienia Aportu do Spółki, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego na gruncie Ustawy PIT dla Wnioskodawcy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2012 r. Nr IPPB1/415-188/12-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, stanowiące równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z transakcją wniesienia aportu stanowić będą przychód podatkowy za nieprawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca, reprezentowany przez pełnomocnika w dniu 8 czerwca 2012 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (data wpływu do Izby Skarbowej 11 czerwca 2012 r.).

Po dokonaniu analizy szczegółowego uzasadnienia powyższych zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 6 września 2012 r. Nr IPPB1/415-188/12-6/AM.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 11 września 2012 r.

W dniu 15 października 2012 r. do Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wpłynęła skarga, w której Wnioskodawca zaskarżył stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie zawarte w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 maja 2012 r. Nr IPPB1/415-188/12-2/AM.

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 33200/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana P. P. na interpretację Ministra Finansów z dnia 18 maja 2012 r. Nr IPPB1/415-188/12-2/AM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł w dniu 9 września 2013 r. skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. akt II FSK 3141/13 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dostarczył prawomocny wyrok w sprawie z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3200/12 (data wpływu 16 maja 2016 r.).

W uzasadnieniu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że skarga była zasadna.

Sad wskazał, że spór pomiędzy Skarżącym, a Organem w niniejszej sprawie, na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, dotyczył w swojej istocie czy wartość zapłaconego podatku należnego VAT, wykazanego na fakturze VAT, potwierdzającej transakcję wniesienia aportu do spółki, będzie stanowiła dla niego przychód podatkowy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2012 r. Minister Finansów, z upoważnienia którego działał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, że środki pieniężne przekazane przez spółkę osobową na rzecz wnoszącego aport Skarżącego nie będą miały charakteru podatku.

W ocenie Ministra Finansów w przedmiotowej sprawie otrzymane środki pieniężne nie mogą być utożsamiane z należnym podatkiem VAT, ale będą stanowiły przychód Skarżącego.

Zdaniem Skarżącego, w świetle opisanego stanu faktycznego oraz brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f., wartość podatku należnego VAT zapłaconego przez spółkę i wynikającego z faktury VAT, dokumentującej transakcję wniesienia aportu do spółki, nie będzie stanowiła przychodu pod egającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na gruncie u.p.d.o.f.

W opinii Sądu rozstrzygnięcie powyższego sporu wymaga analizy odpowiednich przepisów u.p.d.o.f. Zgodnie z art. 14 ust. 1 zd. drugie u.p.d.o.f. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się przychód usług.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f.za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się nominalną wartość udziałów (akcji) w spółce mającej osobowość prawną w zamian za wkład niepieniężny. Jednocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zestawiając powyższe przepisy oraz mając na uwadze opisane we wniosku o wydanie interpretacji zdarzenie przyszłe, w ocenie Sądu powyższe świadczy o tym, iż ustawodawca wskazał jednoznacznie, że w przypadku wkładów niepieniężnych do spółek kapitałowych przychodem jest wyłącznie nominalna wartość udziałów. Przepisy w żadne sposób nie wskazują, iż podatek od towarów i usług mógłby być przychodem w rozumieniu u.p.d.o.f. Jednocześnie, również przepisy dotyczące ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej jednoznacznie wskazują, iż podatek od towarów i usług nie sjanowi przychodu w rozumieniu ustawy u.p.d.o.f. W konsekwencji, skoro część przychodu, obejmująca należny podatek od towarów i usług, nie jest przychodem podatnika ze sprzedaży, część ta nie może także być zarachowana jako przychód należny.

W świetle powyższego pierwszy z zarzutów skargi tj. naruszenia przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię, tj. art. 17 ust. 1 pkt 9 u.p.d.o.f. oraz naruszenie przepisu art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. bowiem do naruszenia w wydanej interpretacji jest zasadny. W konsekwencji doszło wyrażonej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa UE") zasady neutralności podatku VAT, poprzez błędne przyjęcie, iż w przypadku aportu nieruchomości kwota podatku należnego VAT będzie stanowiła przychód podatkowy Skarżącego.

Kolejny z zarzutów skargi dotyczył naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. zasady prowadzenia przez organy podatkowe postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wynikającej z treści art. 121 § 1 O.p. w związku z błędnym rozumieniem zdarzenia przyszłego przejawiającego się w przedstawionym przez organ uzasadnieniu również, zdaniem Sądu, okazał się trafny.

W ocenie Sądu powodów błędnego stanowiska Ministra Finansów należy upatrywać w błędnym rozumieniu przez organ zdarzenia przyszłego, co wynika z uzasadnienia wydanej interpretacji, w którym to uzasadnieniu Minister Finansów wskazuje, iż: "kwota VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia aportem nieruchomości, wynikająca z odpowiedniej faktury VAT wystawionej przez Skarżącego zostanie zwrócona przez Spółkę na rzecz Skarżącego w formie gotówki". W ocenie Sądu Skarżący nie używa stwierdzenia, iż podatek VAT należny zostanie zwrócony Skarżącemu. Skarżący jasno wskazuje, iż podatek ten będzie zapłacony w formie gotówki. Skarżący podkreślał, iż Skarżący oraz Spółka nie będą Stronami odrębnej umowy cywilnoprawnej, na podstawie której dokonany zostanie zwrot podatku VAT należnego. Od transakcji przedstawionej w zdarzeniu przyszłym zostanie zapłacony podatek VAT od wniesienia aportu. Wartość podatku VAT należnego zapłaconego Skarżącemu przez Spółkę oraz wykazanego na fakturze VAT potwierdzającej transakcję wniesienia aportu do Spółki, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego Skarżącego.

Stanowisko Ministra Finansów zgodnie z którym z przedstawionego przez Skarżącego zdarzenia przyszłego wynika, iż kwota VAT należnego z tytułu transakcji wniesienia aportem nieruchomości, wynikająca z odpowiedniej faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę zostanie zwrócona przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy w formie gotówki oraz ocena opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego z którego wynika, że środki pieniężne przekazane przez spółkę osobową na rzecz wnoszącego aport (Wnioskodawcy) nie będą miały charakteru podatku, jest niezrozumiała. Co prawda Minister Finansów podnosi, że zgodnie z art. 4 O.p. obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach, a w myśl art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 6 O. p. podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. To jednak przepisy nie dotyczą zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji.

Nieprawidłowo, zdaniem Sądu, ocenił Minister Finansów, iż "środki pieniężne przekazane przez spółkę osobową na rzecz wnoszącego aport (Skarżący) nie będą miały charakteru podatku" - zgodnie bowiem z opisanym zdarzeniem przyszłym oraz zadanymi pytaniami aport będzie dokonywany do spółki kapitałowej a podatek VAT naliczony od tej transakcji będzie podlegał wpłacie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Powoływanie się przez organ na wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 maja 2010 r., III SA/Wa 1277/10, jako potwierdzenie prawidłowości oceny swojego stanowiska jest nieuprawnione. Z uzasadnienia wyroku i z przedstawionego w nim treści wniosku o interpretację oraz stanu faktycznego wynika, iż w sprawie III SA/Wa 1277/10 zwrócona Skarżącej przez spółkę osobową kwota Dodatkowej Płatności nie jest w istocie podatkiem VAT, a jest skutkiem umowy cywilnoprawnej zawartej między tymi podmiotami. Należność ta nie jest zatem zarówno nieodpłatnym, przymusowym oraz bezzwrotnym świadczeniem pieniężnym na rzecz Skarbu Państwa jak i nie została nałożona w drodze ustawy. Tymczasem w rozstrzyganej sprawie i w opisie zdarzenia przyszłego wynika wyraźnie, że chodzi o kwotę podatku VAT, w związku z czym wskazany przez organ wyrok wydany został w odmiennym stanie prawnym sprawy.

Kolejny zarzut skargi dotyczył naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 14c. § 2 O.p. poprzez brak uzasadnienia prawnego. Zgodnie z art. 14c § 2 O.p. w razie negatywnej oceny stanowiska Skarżący interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Uzasadnienie prawne, o którym mowa w art. 14c § 2 O.p. musi stanowić rzetelną informację dla wnioskodawcy, dlaczego w jego sprawie określone przepisy znajdują zastosowanie, a także dlaczego wyrażony przez niego pogląd nie zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu uzasadnienie prawne zawarte w skarżonej interpretacji, spełnia powyższe kryteria, mimo że nie jest obszerne. Jego lakoniczność a jednocześnie nieprawidłowość wynika jednak z błędnej oceny zdarzenia przyszłego dokonanego przez organ.

Ostatni z zarzutów skargi dotyczył naruszenia przepisów prawa proceduralnego, tj. art. 121 oraz art. 125, § 1 O.p., w związku z naruszeniem art. 145 § 2 O.p., tj. w związku z pominięciem pełnomocnika w doręczeniu Indywidualnej Interpretacji. Zgodnie z art. 145 § 2 O.p. jeżeli Skarżący ustanowił pełnomocnika, pisma doręcza się pełnomocnikowi. W ocenie Skarżącego niedoręczenie interpretacji przepisów prawa podatkowego skutecznie ustanowionemu pełnomocnikowi stanowi naruszenie podstawowej zasady postępowania podatkowego, obligującej organy podatkowe do działania w sposób budzący zaufanie do tych organów. Skarżący podnosi ponadto, iż pierwotnie Indywidualna Interpretacja została dostarczona Stronie a nie jej pełnomocnikowi, co rjiależy utożsamiać zdaniem Skarżącego z brakiem skutecznego doręczenia pisma.

INDYWIDUALNA INTERPRETACJA została doręczona w dniu 19 lipca 2012 r. (mimo wydania jej w dniu 18 maja 2012 r.). Zdaniem Skarżącej, pominięcie pełnomocnika w doręczeniu Indywidualnej Interpretacji, powoduje takie same konsekwencje, jak niewydanie interpretacji w terminie, tj. wywołuje skutki określone w art. 14o § 1 O.p.

Sad ustosunkowując się natomiast do powyższego zarzutu należy uznać go za nieuzasadniony.

Z akt sprawy wynika, że organ pismem z dnia 13 lipca 2012 r. Nr IPPB1/415-188/12-4/AM przesłał pełnomocnikowi Wnioskodawcy interpretację indywidualną Nr IPPB1/415-188/12-2/AM wydaną 18 maja 2012 r. Zarzut Skarżącego, iż pominięcie pełnomocnika, w doręczeniu indywidualnej interpretacji powoduje takie same konsekwencje, wywołuje skutki określone w art. 14 o § 1 jak niewydanie interpretacji w terminie, tj. O.p. jest niezasadny.

Sąd uznał, że indywidualną interpretację w rozstrzyganej sprawie wydano w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, chociaż doręczono je już po upływie tego terminu. Jak wynika jednak z uchwały NSA z dnia 14 grudnia 2009 r., II FPS 7/09 nie doręczenie interpretacji podatnikowi w terminie 3 miesięcy od złożenia przezeń wniosku nie skutkuje przyjęciem prawidłowości stanowiska podatnika, jeżeli tylko w ramach ww. terminu organ podatkowy interpretację podpisał. Nie ziścił się, zatem przewidziany w art. 14o § 1 O.p. warunek uznania wydania interpretacji stwierdzającej prawidłowość stanowiska wnioskodawców w pełnym zakresie, będący skutkiem niewydania interpretacji w terminie. Wobec powyższego ostatni zarzut skargi jest niezasadny.

W nawiązaniu do przytoczonych wyżej okoliczności i uznania za zasadne zarzutów związanych z naruszeniem przez organ interpretacyjny wykładni przepisów prawa materialnego Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja jest nieprawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie 25 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 3200/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne, stanowiące równowartość należnego podatku od towarów i usług w związku z transakcją wniesienia aportu stanowić będą przychód podatkowy jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.