IPPB1/415-184/09-2/EC - Konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów a zbycie przedsiębiorstwa na rzecz syna w formie darowizny.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 marca 2009 r. (data wpływu 20 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku darowizny przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku darowizny przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Wójta Gminy. Jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i liniowego podatku dochodowego. Wykonuje wyłącznie czynności dające prawo do całkowitego odliczania podatku od towarów i usług. W celach ewidencyjnych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz niezbędne ewidencje. Wynajmowane lokale użytkowe nabyła w lutym 2007 r. na prowadzoną działalność gospodarczą i odliczyła VAT przy zakupie. Obecnie zamierza całe przedsiębiorstwo w tym wszystkie lokale z umowami najmu, wyposażenie, należności i zobowiązania przekazać w drodze darowizny synowi. Po dokonaniu darowizny zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej. Syn będzie kontynuował dotychczasową działalność, będąc aktywnym podatnikiem podatku od towarów i usług i płatnikiem liniowego podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie przedsiębiorstwa na rzecz syna w formie darowizny będzie skutkowało u darczyńcy koniecznością dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie przedsiębiorstwa na rzecz syna w formie darowizny nie będzie w ogóle skutkowało koniecznością dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

W odniesieniu do towarów i usług zużywanych na bieżąco w sposób względnie ciągły, nie istnieje potrzeba korekty ponieważ wydatki na ich nabycie były poniesione zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w celu osiągnięcia przychodu i zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 5c tekst jedn. w momencie poniesienia. Żadne późniejsze zdarzenie nie może mieć wpływu na dokonane zgodnie z ustawą kwalifikacje.

Nie będzie potrzeby dokonania korekty o odpisy amortyzacyjne, a ostatni odpis amortyzacyjny od środków trwałych powinien być dokonany za miesiąc, w którym nastąpiło ich zbycie poprzez darowiznę. Oczywiście nieumorzona wartość darowanych środków trwałych nie będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Nie należy również korygować kosztów uzyskania przychodów o wydatki poniesione na zakup wyposażenia oraz na zakup środków trwałych od których dokonano jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z treścią wspomnianego art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powyższej definicji kosztami uzyskania przychodów, niezależnie od rodzaju poniesionego wydatku, są racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) termin przedsiębiorstwo oznacza przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) określa, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie darowizny nie jest zdefiniowane ani w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

W myśl postanowień § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.) przez wyposażenie rozumie się rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, nie zaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) środkami trwałymi są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Z powyższych regulacji wynika, że wyposażeniem są rzeczowe składniki majątku podatnika związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą - bez względu na wartość - jeżeli przewidywany okres ich używania jest krótszy niż rok.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 powołanej ustawy.

Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na osiągnięcie przychodu. Warunkiem zarachowania wydatku w poczet kosztów uzyskania przychodu jest zatem istnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a uzyskiwanym przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Nie uważa się natomiast za koszt uzyskania przychodów w myśl art. 23 ust. 1 ww. ustawy:

Z analizy przepisów podatkowych wykluczających z kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku, nie zaliczonych do środków trwałych, nie wynika, iż sam fakt wykorzystywania rzeczowego składnika majątku poza siedzibą podatnika, daje automatycznie podstawę do wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków na nabycie tego składnika.

Wyłączenie z kosztów podatkowych wydatków może bowiem mieć miejsce jedynie wówczas, jeżeli składnik majątku podatnika nie jest wykorzystywany dla celów działalności prowadzonej przez podatnika, lecz służy osobistym celom osób fizycznych lub bez uzasadnienia znajduje się poza siedzibą podatnika, co niewątpliwie jest sprawą podlegającą indywidualnej ocenie w konkretnym stanie faktycznym.

Darowizna lub nieodpłatne przekazanie (również na cele osobiste w przypadku osoby fizycznej) tych składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej nie skutkuje w każdym przypadku koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów o wartość tych składników majątkowych.

Jeśli składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów to podatnik ma prawo wydatki na ich nabycie zaliczyć do kosztów, bez względu na sposób ich późniejszego wykorzystania.

Powołane przepisy podatkowe, powinny mieć zastosowanie do korygowania kosztów w przypadku stwierdzenia, iż zakup składników majątku nie był dokonany na cele działalności gospodarczej ale na cele osobiste podatnika (określonej osoby).

Nie stanowią one podstawy do wyłączenia z kosztów wydatków poniesionych na nabycie składników majątku wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, a następnie darowanych.

Natomiast w sytuacji, gdy darowane są składniki majątku będące środkami trwałymi, które podlegały amortyzacji, nie zachodzi potrzeba korekty kosztów, gdyż wydatki na zakup tych środków nie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, natomiast dokonywane odpisy amortyzacyjne odpowiadają okresowi używania tych składników majątku w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W przypadku darowizny środków trwałych - darowizna jako jedna z form zbycia, wyznacza datę zakończenia dokonywania odpisów amortyzacyjnych (jeżeli są jeszcze naliczane), nie powoduje konieczności jakichkolwiek korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Odpisy naliczane w okresie używania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej pozostają kosztami uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej u darczyńcy.

Darowizna środka trwałego zamortyzowanego (w tym także zamortyzowanego jednorazowo) również nie powoduje obowiązku dokonania korekty kosztów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zamierza darować synowi całe przedsiębiorstwo (w tym wszystkie lokale z umowami najmu, wyposażenie, należności i zobowiązania) i dopiero po tym zdarzeniu nastąpi likwidacja działalności gospodarczej prowadzonej przez stronę.

Reasumując, darowizna środków trwałych nie powoduje konieczności jakichkolwiek korekt w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Natomiast przekazanie rzeczowych składników majątku nie zaliczonych do środków trwałych nie skutkuje w tym przypadku koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, iż strona wykaże, że składniki majątku były faktycznie wykorzystywane w działalności i przyczyniły się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.