IPPB1/415-159/09-4/ES - Skutki podatkowe zwrotu środka trwałego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2009 r. (data wpływu 12 marca 2009 r.) oraz piśmie (data nadania 4 czerwca 2009 r., data wpływu 8 czerwca 2009 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB1/415-159/09-2/ES z dnia 1 czerwca 2009 r. (data nadania 1 czerwca 2009 r., data doręczenia 3 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

W dniu 12 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży energii wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii - elektrownia wiatrowa. Strona jest małym podatnikiem, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawca dniu 20 grudnia 2000 r. zawarł umowę z firmą N. SA w N. zwanej dalej Wykonawcą na wykonanie elektrowni wiatrowej typ EW-160-22-30 Kontrakt opiewał na kwotę 555.100 zł brutto. Powyższa elektrownia miała służyć do produkcji energii elektrycznej, a następnie jej sprzedaży. W celu uruchomienia środka trwałego jakim jest elektrownia wiatrowa zostały wykonane prace umożliwiające zainstalowanie oraz uruchomienie elektrowni.

Po wykonaniu zlecenia cała wartość zamówienia została zapłacona Wykonawcy a Strona otrzymała faktury VAT, z których został odliczony podatek od towarów i usług.

W dniu 30 grudnia 2002 r. został uruchomiony i przyjęty do użytkowania środek trwały turbozespoły wytwórcze elektroenergetyczne wiatrowo-elektryczne o wartości początkowej 545.300 zł z czego kwota 455.000 zł stanowiła wartość zakupu elektrowni, natomiast pozostała kwota 90.300 zł stanowiła wartość prac dodatkowych. Powyższy środek trwały zaliczono do grupy,... oraz zastosowano stawkę amortyzacyjną w wysokości. 7%.

Po odbiorze i uruchomieniu elektrownia wykazywała wady, które groziły uszkodzeniem elektrowni w sposób uniemożliwiający jej dalszą pracę. O zaistniałym fakcie wielokrotnie powiadamiano na piśmie wykonawcę. Wady nie zostały usunięte.

W związku z nie usunięciem wad elektrowni Wnioskodawca złożył do sądu pozew domagając się zwrotu wpłaconych należności ze wykonaną elektrownię, tj. kwoty 555.100 zł. brutto wraz z ustawowymi odsetkami.

W dniu 29 czerwca 2007 r. został wydany wyrok Sądu Okręgowego. Wydział IX Sąd Gospodarczy na mocy którego został zasądzony na rzecz Wnioskodawcy zwrot wpłaconych należności w kwocie 555.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wyrok stał się prawomocny, a następnie został wyegzekwowany przez Komornika Sądu Rejonowego I Rewiru.

W dniach od 12 czerwca 2008 r. do 27 czerwca 2008 r. na konto Wnioskodawcy wpłynęła kwota 785.317,20 zł. z czego kwotę 555.100,00 zł. stanowił zwrot wpłaconych należności zgodnie z umową z dnia 29 grudnia 2000 r. (cena zakupu elektrowni brutto), resztę kwoty w wysokości 230.217,20 zł stanowiły ustawowe odsetki.

Na dzień 30 czerwca 2008 r. dokonane i zaksięgowane w koszty odpisy amortyzacyjne środka trwałego wyniosły 182.940,68 zł. Natomiast niezamortyzowana wartość początkowa środka trwałego stanowi kwotę 362.359,32 zł. W dniu 27 czerwca 2008 r. środek trwały został wykreślony z ewidencji środków trwałych.

Wykonawca elektrowni oświadczył również, iż ze względu na upływ okresu 5 lat od dnia sprzedaży elektrowni nie jest zobowiązany do wystawiania faktury korygującej dotyczącej powyższej sprzedaży.

W związku ze zwrotem ceny sprzedaży w zakresie podatku dochodowego wyksięgowano z pozostałych kosztów firmy (kol. 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów) na dzień 30 czerwca 2008 r. umorzoną wartość środka trwałego w kwocie 182.940,68 zł oraz zaksięgowano otrzymane odsetki w pozostałe przychody firmy (kol. 8 podatkowej księgi przychodów i rozchodów) w kwocie 230.217,20 zł.

W zakresie podatku od towarów i usług w miesiącu czerwcu 2008 r. w rejestrze VAT środków trwałych ujęto ze znakiem minus kwotę 455.000,00 zł netto, 100.100,00 zł. VAT, 555.100,00 zł brutto na podstawie wyroku Sądu.

Następnie w związku z nieopłacalnością demontażu powyższej elektrowni wykonawca zgodził się sprzedać ją za kwotę 1 zł netto.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 1 czerwca 2009 r. Nr IPPB1/415-159/09-2/ES Wnioskodawca uzupełnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Odpowiedź na pytanie pierwsze stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie w zakresie podatku od towarów i usług została udzielona interpretacją z dnia 18 maja 2009 r. Nr IPPP1-443-227/09-2/AK.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o podatku dochodowym kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Według Strony za taki koszt można uznać odpisy amortyzacyjne z tytułu używania środków trwałych. Skoro posiadana przez Wnioskodawcę elektrownia wiatrowa była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej i służyła osiąganiu przychodów (produkcja energii do sprzedaży) to odpisy amortyzacyjne mogły stanowić koszty uzyskania przychodów.

Dopiero zasądzenie na mocy prawomocnego wyroku Sądu zwrotu elektrowni z jednej strony oraz kosztów jej nabycia z drugiej strony powoduje, iż dokonywane odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów bowiem, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zdaniem Wnioskodawcy odpisy amortyzacyjne przestają być kosztem w momencie dokonania zwrotu wartości zakupu środka trwałego. W przypadku Wnioskodawcy taki zwrot nastąpił w czerwcu 2008 r. W tym też miesiącu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów powinny zostać wyksięgowane koszty amortyzacji, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Powyższe księgowanie powinno być ujęte jedną kwotą ze znakiem minus w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów w wartości równej dokonanym i zaksięgowanym odpisom amortyzacyjnym.

Dodatkowo ma prawo do zaksięgowania w koszty uzyskania przychodów wartość prac dodatkowych służących uruchomieniu elektrowni tj. kwoty 90.300 zł pomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne od tej części. Następuje bowiem likwidacja środka trwałego, a pozostała wartość prac dodatkowych w dniu likwidacji nie ma dla Wnioskodawcy żadnej wartości gospodarczej i nie może samodzielnie funkcjonować. Wartość niezamortyzowanych środków trwałych nie uznaje się za koszty wyłącznie w sytuacji, gdy likwidacja środka trwałego następuje w związku ze zmianą rodzaju działalności (art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym). Likwidacja środka trwałego nie wynika ze zmiany rodzaju działalności (Wnioskodawca dalej zamierza prowadzić działalność gospodarczą w dotychczasowym zakresie).

Jednocześnie uważa, iż wartość otrzymanych odsetek jest przychodem z działalności gospodarczej zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym.

Uważa również, iż jeżeli wartość prac dodatkowych służących uruchomieniu elektrowni zostanie później wykorzystana do budowy nowej elektrowni zakupionej za 1 zł netto, nie ma obowiązku korygowania pozostałych kosztów uzyskania przychodów o wartości tych prac zaksięgowanych do kosztów na dzień likwidacji środka trwałego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się: kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek.

Odsetki są świadczeniem ubocznym, warunkiem powstania uprawnienia do odsetek jest istnienie długu głównego i jego wymagalność - jednak roszczenie ma charakter samoistny.

W związku z powyższym otrzymane odsetki za zwłokę w wykonaniu zobowiązania cywilnoprawnego będą przychodem z działalności gospodarczej w dacie ich otrzymania.

Natomiast w myśl przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Konstrukcja powyższego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy) pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętego przychodu bądź zachowanie źródła przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Tak więc, składnik majątkowy może zostać zaliczony do środków trwałych podatnika i być amortyzowany w przypadku, gdy stanowić on będzie własność lub współwłasność podatnika, a przewidywany okres jego używania przekraczać będzie rok.

Warunkiem zaliczenia przez podatnika składników majątku do środków trwałych podlegających amortyzacji jest wykorzystywanie przez niego tego składnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przesłanka ta wskazuje na to, że istotnym jest, aby dany środek trwały był wykorzystywany przez podatnika w sensie fizycznym, w jego działalności gospodarczej w celu uzyskiwania przychodów.

Z przedstawionego wniosku wynika, że Wnioskodawca w dniu 20 grudnia 2002 r. przyjął do używania środek trwały w postaci turbozespołów wytwórczych elektroenergetycznych wiatrowo-elektrycznych.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 4 czerwca 2009 r. Wnioskodawca podał, iż właścicielem elektrowni był do dnia uprawomocnienia się wyroku Sądu.

W dniu 29 czerwca 2007 r. został wydany wyrok Sądu Okręgowego w K. Wydział IX Sąd Gospodarczy na mocy którego został zasądzony na rzecz Wnioskodawcy zwrot wpłaconych należności w kwocie 555.100 zł wraz z ustawowymi odsetkami. Wyrok stał się prawomocny.

W związku z powyższym Wnioskodawca zobligowany będzie ująć to zdarzenie gospodarcze w prowadzonej przez siebie ewidencji księgowej (poprzez wyksięgowanie z kosztów z kol. 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów tej części amortyzacji, która odpowiada zwrotowi wydatków na nabycie elektrowni) w miesiącu uprawomocnienia się wyroku sądu.

Błędne jest więc stanowisko, iż wyksięgowania z kosztów uzyskania przychodów należy dokonać w miesiącu otrzymania zwrotu wpłaconych należności. Elektrownia wiatrowa nie stanowiła bowiem własności Wnioskodawcy od dnia uprawomocnienia się wyroku Sądu, więc Wnioskodawca nie miał prawa zaliczać do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji od tego środka trwałego.

Natomiast stosownie do art. 22g ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w celu uruchomienia środka trwałego (elektrownia wiatrowa) wykonał prace umożliwiające zainstalowanie oraz uruchomienie elektrowni.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości dodatkowych prac służących uruchomianiu elektrowni tj. kwoty 90.300 zł zważyć należy, iż wszelkie nakłady poniesione na zakupiony środek trwały przed jego zaliczeniem do środków trwałych nie mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Koszty te mogą wyłącznie zwiększyć jego wartość początkową.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w przypadku Wnioskodawcy okoliczności takie nie wystąpiły, więc może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość prac dodatkowych służących uruchomieniu elektrowni tj. kwotę 90.300 zł pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne od tej części.

Reasumując stwierdzić należy, iż:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informujemy, iż załącznik do wniosku w postaci ksero wyroku Sądu z dnia 29 czerwca 2007 r. nie podlega analizie i weryfikacji. Podatnik jest zobowiązany do przedstawienia stanu faktycznego wyłącznie we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.