IPPB1/415-156/11-4/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 14 lutego 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data nadania 22 kwietnia 2011 r., data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-156/11-2/EC z dnia 15 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji prawa autorskiego do znaku towarowego nie zarejestrowanego w urzędzie patentowym - jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji prawa autorskiego do znaku towarowego nie zarejestrowanego w urzędzie patentowym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jako komandytariusz będący osobą fizyczną Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Jego udział w przychodach i kosztach spółki komandytowej określony jest w oparciu o art. 8 ust. 1 i ust. 2 u.p.d.o.f. Spółka komandytowa nabyła, w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego - aportu, przedsiębiorstwo, które wykazywało dodatnią wartość firmy. Wśród składników wchodzących w skład nabytego aportem przedsiębiorstwa, był niezarejestrowany w urzędzie patentowym znak towarowy, stanowiący zbiór określonych elementów słowno-graficznych. Znak ten, na podstawie art. 22b ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.f., został przez spółkę ujęty w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych jako autorskie prawa majątkowe do znaku towarowego.

Wnioskodawca pismem z dnia 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.) doprecyzował opis stanu faktycznego przedstawiony we wniosku ORD-I, poprzez wskazanie, iż:

Ad. 1)

Znak towarowy był przedmiotem praw autorskich przysługujących jego twórcy, tj. Andrzejowi R. Prawa te nie były przenoszone na inną osobę (podmiot) do czasu wniesienia ich aportem do spółki komandytowej jako elementu przedsiębiorstwa.

Znak towarowy został stworzony osobiście przez Andrzeja R. (podatnika) w latach 90-tych XX wieku.Znak ten ma charakter logotypu o elipsoidalnym (spłaszczonym poziomo) kształcie, w którego centrum znajdują się stylizowane litery (będące inicjałami podatnika) koloru szarego, obwiedzione dwiema strzałkami zamykającymi elipsę o kolorach niebieskim (górna strzałka, skierowana w prawo) oraz czerwonym (dolna strzałka, skierowana w lewo).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) - dalej u.p.a.p.p., przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

Stworzony przez Andrzeja R. logotyp ma charakter twórczy o indywidualnym charakterze. Ułożenie znaków i liter w określonym kształcie, przy zachowaniu określonej ich stylistyki oraz kolorów miał charakter twórczy. Doprowadziło do stworzenia identyfikowalnego i odpowiadającego charakterowi działalności podatnika indywidualnego logotypu odróżniającego się od logotypów innych firm (zarówno z branży, jak i w ogóle innych podmiotów). Logotyp ten miał cechę nowości. Nie istniał bowiem wcześniej. Logotyp ten został ustalony - miał on bowiem konkretną formę graficzną i w tej też formie był używany.

W świetle przepisów u.p.a.p.p. nie ma zaś znaczenia, jakie było przeznaczenie przedmiotowego logotypu. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić trzeba, że przedmiotowy logotyp (mający pełnić funkcję znaku towarowego) był przedmiotem prawa autorskiego od chwili jego stworzenia przez podatnika.

Należy także zauważyć, że utwory pełniące (mające pełnić) rolę znaków towarowych mogę być przedmiotem prawa autorskiego. Funkcja znaku towarowego nie pozbawia utworu przymiotu przedmiotu praw autorskich (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 2010 r., sygn. akt IV CSK 359/09, Biuletyn Sądu Najwyższego 20 10/7/12).

Ad.2)

Znak towarowy został zarejestrowany dnia 15 lutego 2011 r. przez OHIM (Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego). Jest to rejestracja dotycząca terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. Znak towarowy zarejestrowano w klasach (odpowiadających danym branżom) 09, 37, 39, 40, 42.

Rejestracja znaku towarowego nastąpiła na podstawie zgłoszenia złożonego 30 października 2009 r. Zgłoszenie zostało złożone jeszcze przez podatnika, który później wnosił aportem całe przedsiębiorstwo do spółki komandytowej.

Procedura rejestracyjna znaku przeciągnęła się z powodu zgłoszenia zastrzeżeń przez inny podmiot z jednego z państw członkowskich UE, który domagał się nie używania tego znaku w jednej z początkowo zgłoszonych klas. Ostatecznie zrezygnowano z rejestrowania znaku w tej klasie, co pomyślnie zakończyło procedurę rejestracyjną.

W każdym razie prawo ochronne do znaku zostało zarejestrowane już po stronie spółki komandytowej, jednakże na podstawie wniosku złożonego jeszcze przez Andrzeja R. (podatnika wnoszącego aportem swoje przedsiębiorstwo do spółki komandytowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w spółce komandytowej, prawo autorskie do znaku towarowego niezarejestrowanego w urzędzie patentowym, stanowi wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji i tym samym stanowi koszt podatkowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezarejestrowany znak towarowy stanowi przedmiot prawa autorskiego i jako wartość niematerialna i prawna podlega amortyzacji.

Z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Znak towarowy, będąc zbiorem określonych elementów słowno-graficznych jest niewątpliwym przejawem działalności twórczej. Dodatkowo, zdaniem Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę, że zgodnie z ust. 4 art. 1, ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności, a z art. 17 uopa wynika, że twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu - czyli autorskie prawo majątkowe.

Co prawda, spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego jednakże na podstawie art. 8 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana oraz prowadzić przedsiębiorstwo pod własną firmą. W tym względzie spółka prowadzi odpowiednie ewidencje rachunkowe, które pozwalają na przypisanie przychodów, kosztów i dochodów podmiotom będącym podatnikami podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Na podstawie powyższego zapisu, podatnik może, dokonywać odpisów amortyzacyjnych od stanowiącego przedmiot majątkowego prawa autorskiego - niezarejestrowanego znaku towarowego - zaliczonego do wartości niematerialnych i prawnych, gdy spełnione są następujące warunki:

Ponieważ wszystkie z wymienionych wyżej warunków są w przedstawionym stanie faktycznym spełnione, jak również nie budzi wątpliwości fakt, iż znaki towarowe, niezarejestrowane w urzędzie patentowym, stanowią przedmiot autorskiego prawa majątkowego - Wnioskodawca stoi na stanowisku, że stanowiące przedmiot majątkowych praw autorskich znaki towarowe niezarejestrowane w urzędzie patentowym stanowią wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 - określanego w dalszej części skrótem k.s.h.) spółka komandytowa jest spółką osobową.

Stosownie do treści art. 8 § 1 k.s.h. spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka osobowa posiada zatem zdolność do czynności prawnych, ale nie posiada osobowości prawnej.

Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu wg skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W przedstawionym stanie faktycznym, do spółki komandytowej tytułem wkładu niepieniężnego wniesione zostało przedsiębiorstwo. Wśród składników wchodzących w skład nabytego aportem przedsiębiorstwa, był niezarejestrowany w urzędzie patentowym znak towarowy, stanowiący zbiór określonych elementów słowno-graficznych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii możliwości uznania takich znaków stanowiących przedmiot prawa autorskiego za wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Jak wynika z cytowanego unormowania, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, które spełniają następujące warunki:

* zostały nabyte,

* nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania przekracza rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Prawa, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 i 2 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności przedmiotem tego prawa są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe). Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

* autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16) oraz

* autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy). Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga przy tym zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Prawa pokrewne zostały natomiast unormowane w Rozdziale 11 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Do tej kategorii należą: prawa do artystycznych wykonań, prawa do fonogramów i wideogramów, prawa do nadań programów, prawa do pierwszych wydań oraz wydań naukowych i krytycznych.

Z treści powołanych przepisów wynika jednoznacznie, iż jednym z warunków zaliczenia określonego składnika majątku do wartości niematerialnych i prawnych jest jego nabycie przez podatnika.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - znak towarowy, którego dotyczy niniejsza interpretacja stanowi przedmiot prawa autorskiego, jest on utworem w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i dokonano jego skutecznego wniesienia tytułem wkładu niepieniężnego do spółki osobowej, prawo to zostanie nabyte przez spółkę osobową.

W takiej sytuacji prawo to może zostać uznane za podlegającą amortyzacji wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli:

* będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres jego używania będzie przekraczał rok,

* będzie wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę osobową albo oddane przez nią do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym zastrzec, że istotę interpretacji indywidualnej stanowi ocena stanowiska wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14b i art. 14c Ordynacji podatkowej). W analizowanym przypadku, z uwagi na treść postawionego pytania, elementem stanu faktycznego wskazanym przez Wnioskodawcę jest okoliczność, że niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy stanowi przedmiot prawa autorskiego. Wobec powyższego, tutejszy organ ocenił, czy niezarejestrowany w Urzędzie Patentowym znak towarowy będący przedmiotem prawa autorskiego może zostać uznany za wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest natomiast kwestia uznania niezarejestrowanego w Urzędzie Patentowym znaku towarowego za przedmiot autorskiego prawa majątkowego. Co więcej, zagadnienie to jako nieregulowane przepisami prawa podatkowego, nie mogłoby stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej z uwagi na treść art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.