IPPB1/415-145/07-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku (data wpływu 10 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wraz w prawem własności budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży udziału w nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca w dwu osobowej spółce cywilnej posiada 50 % udziałów, która powstała w dniu 11 sierpnia 2005 r. Spółka prowadzi działalność w zakresie naprawy i konserwacji pojazdów samochodowych, sprzedaży detalicznej pojazdów samochodowych, transportu drogowego pojazdami uniwersalnymi oraz sprzedaży detalicznej paliw.

W dniu 7 marca 2006 r. wspólnik wnioskodawcy wniósł do spółki aportem w formie aktu notarialnego prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków tj. budynku warsztatowo-biurowego, wiaty i budynku stacji paliw. Wspólnicy zgodnie oświadczyli przed notariuszem, że powyższe prawa nabywają w ramach prowadzonej spółki cywilnej, na zasadach wspólności łącznej.

Nieruchomość nie nadawała się jednak do użytku. Budynek warsztatowo-biurowy nie był przystosowany do celów działalności a na uruchomienie stacji paliw nie posiadaliśmy wymaganych licencji.

Z wkładów pieniężnych, którymi podwyższałem kapitał dokonywane były inwestycje w powyższe nieruchomości. Z powodu braku środków finansowych na dalsze adaptacje, przebudowę oraz rozbudowę nieruchomości w celu dostosowania jej do założonych w umowie spółki prowadzonej działalności zmuszeni byliśmy zbyć przysługujące nam prawo wieczystego użytkowania wraz z prawem własności budynków. Zbycie nastąpiło w dniu 14 sierpnia 2007 r.

Zbyte w tym dniu prawo nie było wpisane do ewidencji środków trwałych, ponieważ nigdy nie spełniały warunków, które umożliwiły by ich wpisanie do takiej ewidencji. Nieruchomości bowiem nie mieściły się w definicji środka trwałego, czyli nie były "kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania"

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania wraz z prawem własności budynków będzie stanowić przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też przychód, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem wnioskodawcy, zastosowanie będzie miał art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ze względu na to, iż nieruchomości nie były wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Według wnioskodawcy art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że opodatkowaniu podlegają przychody ze sprzedaży środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. z 2000 r. Dz. U. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) źródłem przychodów jest:

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588) wprowadzono obowiązujące od 1 stycznia 2007 r. zasady opodatkowania dochodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Z uwagi na treść przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy z dnia 16 listopada 2006 r., do odpłatnego zbycia nieruchomości i praw, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r. stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodem z działalności gospodarczej są również:

* przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z wykorzystywaniem w niej składników majątku. Wykorzystywanie tych składników wpływa niewątpliwie na osiąganie przychodów, zaś ewentualne środki pieniężne uzyskane z ich odpłatnego zbycia stanowią przychód podlegający opodatkowaniu. Ponieważ ustawodawca nie określił co należy rozumieć pod pojęciem "majątek związany z działalnością", to zgodnie z wykładnią językową trzeba przyjąć, iż taki związek zachodzi między innymi wtedy, gdy zakup danego składnika nastąpi z uwagi na potrzeby wynikające z prowadzonej działalności.

Powołane przepisy ustawy podatkowej nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując wykładni przepisów ustawy w tym zakresie należy stwierdzić, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi z tytułu prowadzenia tej działalności.

Jednocześnie, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na niektóre rodzaje przychodów zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej. Należy zatem przyjąć, iż do katalogu przychodów z działalności gospodarczej objętych zakresem regulacji art. 14 ww. ustawy można zaliczyć także inne przychody nie wymienione w tym przepisie.

Z tego względu, sprzedaż każdego innego składnika majątku firmy, stanowi przychód z tytułu działalności gospodarczej na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych).

W przedstawionym stanie faktycznym wnioskodawca nabył udział w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków w wyniku wniesienia przez drugiego wspólnika aportem do spółki cywilnej określonych praw.

Na potwierdzenie powyższej transakcji wspólnicy spółki cywilnej zgodnie oświadczyli przed notariuszem, iż prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków nabywają w ramach prowadzonej spółki cywilnej, na zasadach wspólności łącznej.

W świetle powyższego nabyte prawa, o których mowa wyżej stały się składnikami majątku firmy (spółki cywilnej), które miały służyć w prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że o tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Podatnicy prowadzący działalność gospodarczą na własną odpowiedzialność ponoszą ryzyko gospodarcze w związku funkcjonowaniem firmy. Nie bez znaczenia jest fakt, iż prawo wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków zostało wniesione jako składnik majątku spółki, które w zamierzeniach wspólników spółki miało przyczynić się w sposób pośredni lub bezpośredni do generowania przychodów z tej działalności.

Reasumując należy stwierdzić, że przychód uzyskany przez wnioskodawcę z odpłatnego zbycia udziału w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z prawem własności budynków tj. budynku warsztatowo-biurowego, wiaty oraz budynku stacji paliw - jako składników majątku firmy - będzie stanowił przychodu z tytułu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock