IPPB1/415-144/14-4/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15.stycznia 2014 r. (data wpływu do BKIP w Płocku 10 lutego 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu do PKIP 5 marca 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB1/415-144/14-2/AM z dnia 20 lutego 2014 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu najmu nieruchomości położonej w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu najmu nieruchomości położonej w Polsce.

W wniosku zostało przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 9 lat i 9 miesięcy przebywa poza terenem Rzeczypospolitej w Wielkiej Brytanii, dokładnie od 1 maja 2004 r. Od tego też czasu pracuje nieprzerwanie i płaci podatki. Od 8 czerwca 2005 r. do Wnioskodawcy dołączyła żona i dwoje dzieci. Żona również, pracuje i płaci podatki w Wielkiej Brytanii. Od 2001 r. Wnioskodawca i jego małżonka są właścicielami lokalu mieszkalnego. Do sierpnia 2012 r. lokal ten pozostawał niezamieszkały.

Od sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wynajął tenże lokal za 600 zł miesięcznie znajomym, nawet nie ze względów zarobkowych, ale z uwagi, iż przez długi okres niezamieszkania lokal niszczał. Niemniej jednak po odliczeniu kosztów eksploatacji pozostała niewielka kwota (ok. 350-400 zł) która była dochodem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że Urząd Skarbowy w Polsce i Urząd Skarbowy w Wielkiej Brytanii (Inland Revenue) o sprawie wiedzą i obydwa domagają się podatku od dochodu osiąganego z tytułu wynajmu lokalu.

Urząd Skarbowy w Anglii traktuje Wnioskodawcę jako rezydenta podatkowego (wiec podatki jako obywatel Unii Wnioskodawca ma płacić gdzie jest jego ośrodek życiowy (a jest w Anglii) i stoi na stanowisku, że prawo europejskie mu to nakazuje. Natomiast Urząd Skarbowy w Polsce stoi na stanowisku, że dochód miał miejsce na trenie Rzeczypospolitej i podatek należny jest tamże.

Wnioskodawca wskazuje, iż wyliczenie kwoty podatku w Anglii i w Polsce i odprowadzenie go do jednego organu podatkowego, a domaganie się discountu podatku zapłaconego u drugiego organu jest o tyle utrudnione, iż rok podatkowy w Polsce nie pokrywa się z rokiem podatkowym w Anglii. W Polsce jest to rok kalendarzowy, w Anglii - od 6 kwietnia roku bieżącego do 5 kwietnia roku następnego., co czyni wyliczenie podatku dla jednego organu i drugiego operację księgowo-skarbową przekraczającą wyobraźnię Wnioskodawcy. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że jest z żona współwłaścicielami lokalu, nie mają rozdzielności majątkowej i dochód ten osiągany niejako wspólnie.

Pismem z dnia 25 lutego 2014 r. (data wpływu 2 marca 2014 r.) Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny wskazując, że:

Od 01 go maja 2004 r. nie przebywa w Polsce, w żadnym roku podatkowym dłużej niż 183 dni (faktycznie jest to każdorazowo okres urlopowy nie dłuższy niż 25 dni). Oczywiście adresy za granicą od tego okresu miewał różne, a od 28 kwietnia 2008 r. jego adresem jest L. UK. Tak że na dzień złożenia wniosku adres (siedziba) Wnioskodawcy była w Wielkiej Brytanii (jak również jest obecnie). Pod tym adresem przebywa również cała rodzina Wnioskodawcy, tak że można fakt ten interpretować tak, że jego centrum interesów zostało przeniesione do innego kraju Unii Europejskiej tj. Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Wielkiej Brytanii, tu też płaci podatki jego żona.

Od sierpnia 2012 r. Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie jako osoba prywatna. Podatek od wynajmu którego mieszkania jest przedmiotem wniosku ORD IN. Nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na wynajmowaniu lokali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Gdzie mam płacić podatek czy w Wielkiej Brytanii gdzie pracuję zarobkowo i płacę podatki. Czy w Polsce gdzie lokal ma swoje miejsce.

Zdaniem Wnioskodawcy podatek został opłacony w Wielkiej Brytanii i tu też Wnioskodawca chce płacić go w dalszym ciągu bez konieczności uiszczania jakichkolwiek podatków w Polsce. Przepisy o unikaniu podwójnego opodatkowania w umowie miedzy Polską a Wielką Brytanią mu to umożliwiają. W Wielkiej Brytanii Wnioskodawca płaci podatek od osób fizycznych wynikający ze stosunku pracy. Urząd skarbowy (Inland Revenue) brytyjski został przez Wnioskodawce poinformowany o dochodach osiąganych z tytułu wynajmu mieszkania w Polsce i nakazał po wypełnieniu zeznania (self assesment) zapłacie od tego podatek. Co też Wnioskodawca uczynił (dowód - potwierdzenie wpłaty wysiane na adres mailowy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 2a tej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 powoływanej ustawy, uważa się w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 3 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, sporządzona w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz. U. Nr 250, poz. 1840) dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego i leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie. Postanowienia ustępu 1 stosuje się do dochodu osiągniętego z bezpośredniego użytkowania, dzierżawy lub innego rodzaju użytkowania majątku nieruchomego.

Użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Z powyższego wynika, iż wobec osoby nieposiadającej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, która uzyskuje dochody z nieruchomości położonej na terytorium Polski mają zastosowanie przepisy ustaw z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca na stałe mieszka w Wielkiej Brytanii i jest tamtejszym rezydentem podatkowym. Wnioskodawca, jako współwłaściciel mieszkania położonego w Polsce, wynajmuje je w ramach najmu prywatnego.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów polskiego prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dochodów z majątku nieruchomego położonego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - źródłem przychodów jest m.in. najem, podnajem, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Powyższe oznacza, iż przychody z najmu mogą być zaliczone do przychodów z działalności gospodarczej lub stanowić odrębne źródło przychodów, kwalifikowane, jako "najem prywatny".

Jeśli najem nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą a więc stanowi odrębne źródło przychodów określane jako tzw. "najem prywatny", przychody uzyskiwane z tego źródła mogą być opodatkowane:

* na zasadach ogólnych - według skali podatkowej lub,

* ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych

Podkreślić należy, iż wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu, ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem.

Przenosząc opisane wcześniej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy oraz mając na względzie ujęty we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przychody uzyskane z najmu nieruchomości położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej Wnioskodawca jest zobowiązany opodatkować w Polsce stosownie do art. 3 ust. 2b pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.