IPPB1/415-1357/13-4/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (data wpływu 2 grudnia 2013 r.) uzupełnione pismem z dnia 20 lutego 2014 r. (data nadania 20 lutego 2014 r., data wpływu 21 lutego 2014 r.) na wezwanie z dnia 13 lutego 2014 r. Nr IPPB1/415-1357/13-2/JB (data nadania 13 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, Organ pismem z dnia 13 lutego 2014 r. Nr IPPB1/415-1357/13-2/JB wezwał Wnioskodawczynię do ich uzupełnienia. Wnioskodawczyni uzupełniła złożony wniosek w ustawowo wyznaczonym terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 maja 1997 r., Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po zmarłym 1 października 1991 r. ojcu współwłasność, razem z siostrą Lidią S. 1/2 części działki nr 2628 (dawny nr 84)

Z dniem 1 stycznia 2001 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z siostrą Lidią S. przez zasiedzenie udział w wysokości 1/2 we własności pozostałej części działki nr 2628 (Postanowienie Sądu Rejonowego w W. z dnia 21 maja 2008 r. Działka nr 2628 miała powierzchnię 1,3022 ha.

Dnia 18 listopada 2010 r. zmarła siostra Lidia, współwłaściciel ww. nieruchomości, którą stanowiła działka nr 2628.

W dniu 28 września 2011 r. Aktem notarialnym zniesiono współwłasność ww. nieruchomości (działki nr 2628) oraz zostały wydzielone działki o nr: 2628/5, 2628/6, 2628/7, 2628/8, których Wnioskodawczyni pozostała właścicielką. Pozostałą część nieruchomości otrzymali spadkobiercy po Lidii S. Wnioskodawczyni zaznacza, że nic dodatkowego nie nabyła i nadal pozostała właścicielką #189; własności w ww. nieruchomości, a podatki, które trzeba było zapłacić z tego tytułu uiściła.

W dniu 17 września 2012 r. na podstawie decyzji Burmistrza W.:

* z działki nr 2628/5 wydzielono 2 działki o nr 2628/11 i 2628/12

* z działki nr 2628/6 wydzielono 3 działki o nr 2628/13, 2628/14 i nr 2628/15

W dniu 29 września 2013 r. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży działki nr 2628/15 na podstawie aktu notarialnego.

We związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałą sytuacją jestem zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych w wyniku uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia części nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek uiszczenia ww. podatku w tym przypadku nie występuje, ponieważ sprzedana działka nr 2628/15 została wydzielona z nieruchomości nr 2628, której była współwłaścicielką (później właścicielką) dłużej niż 5 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), do źródeł przychodów zalicza się m.in. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

* jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw albo rzeczy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia nieruchomości, prawa lub rzeczy i forma prawna jej nabycia.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. W myśl art. 210 tej ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Stosownie do art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat. Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Ponadto, wskazać należy, że mając na względzie przepisy ustawy - Kodeks cywilny, w szczególności zaś Działu III, Tytułu I Księgi drugiej tej ustawy, nabycie własności może nastąpić m.in. poprzez jej przeniesienie w wyniku umowy, zasiedzenie bądź też w wyniku innych zdarzeń.

Zgodnie z art. 172 § 1 i § 2 ww. Kodeksu cywilnego posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od dwudziestu lat jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. W takim przypadku nabycie nieruchomości następuje po upływie trzydziestu lat. Zasiedzenie jest zatem instytucją, która sankcjonuje trwający od dłuższego czasu stan faktyczny posiadania i jest sposobem nabywania własności. Warunkami niezbędnymi do zasiedzenia jest posiadanie samoistne i nieprzerwane oraz odpowiedni upływ czasu. Przy spełnieniu powyższych przesłanek posiadacz nabywa prawo własności.

W świetle przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa, uznać należy, że udziały w nieruchomości o nr 2628, której część była przedmiotem sprzedaży w 2013 r., Wnioskodawczyni nabyła w różnym czasie i w różny sposób, a mianowicie:

* w dniu 1 października 1991 r. w spadku po ojcu,

* w dniu 1 stycznia 2001 r. poprzez zasiedzenie,

* w dniu 28 września 2010 r. w wyniku zniesienia współwłasności, w wyniku czego otrzymała na wyłączną własność wydzielone z ww. nieruchomości działki o nr: 2628/5, 2628/6, 2628/7 i 2628/8.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, wyjaśnić należy, że nabycie udziałów w będącej przedmiotem zapytania nieruchomości, nastąpiło u Wnioskodawczyni w dniu 1 października 1991 r. oraz w dniu 1 stycznia 2001 r.

Natomiast za datę nabycia udziału w zbywanej nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie można uznać dnia zniesienia współwłasności, tj. 28 września 2010 r., jeżeli w istocie, jak sama Wnioskodawczyni podkreśla, w tym dniu nie nabyła nic nowego i nadal pozostawała właścicielką #189; własności nieruchomości.

Zatem, sprzedaż w dniu 29 września 2013 r. działki o nr 2628/15, została dokonana po upływie 5-ciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. W konsekwencji na Wnioskodawczyni z tego tytułu nie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek w zakresie stanu faktycznego w wysokości 75 zł, nadpłata w wysokości 35 zł dokonana w dniu 29 listopada 2013 r. będzie zwrócona, na numer rachunku wskazany w części F wniosku ORD-IN, zgodnie z art. 14f § 2a Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.