IPPB1/415-1350/13-4/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) uzupełnionego pismem z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPB1/415-1350/13-2/KS z dnia 12 lutego 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu użytkowego:

w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów na ulepszenie lokalu oraz zwaloryzowanej spłaty w wysokości przypadającej na nabyty lokal na wyłączną własność - jest prawidłowe,

w pozostałej części - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu użytkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1997 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli lokal użytkowy o powierzchni 130,94 m² za kwotę 60.489 zł. W dniu 14 maja 2008 r. (po uprzednim rozwiązaniu małżeństwa) majątek wspólny dorobkowy został podzielony na mocy ugody sądowej. Na majątek ten składały się:

1. Nakłady na budowę domu jednorodzinnego o powierzchni 220 m² o wartości 236.930 zł.

2. Lokal użytkowy o powierzchni 130,94 m² o wartości 469.600 zł.

3. Dochód uzyskany z najmu lokalu opisanego w punkcie 2 w wysokości 26.863 zł.

Na mocy ugody sądowej Wnioskodawczyni przejęła na wyłączną własność lokal użytkowy opisany w punkcie 2, dokonując spłaty na rzecz byłego małżonka w kwocie 133.000 zł.

W 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała nakładów na ww. lokal użytkowy w kwocie I.836 zł. W dniu 9 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal użytkowy za kwotę 360.000 zł.

Pismem z dnia 20 lutego 2014 r. (data wpływu 26 lutego 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPB1/415-1350/13-2/KS z dnia 12 lutego 2013 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedstawione zdarzenie przyszłe informując, że:

1. Przychody uzyskane przez Wnioskodawczynię z najmu prywatnego były opodatkowane ryczałtem 8,5% od przychodów ewidencjonowanych,

2. Wartość otrzymanego lokalu w wyniku podziału majątku dorobkowego mieściła się w udziale jaki przysługiwał Wnioskodawczyni w majątku dorobkowym małżeńskim. Po wycenia biegłych sądowych wartość lokalu (sklepu) wynosiła 50% więcej niż wartość domu mieszkalnego. Wnioskodawczyni spłaciła połowę długu zaciągniętego na kupno lokalu w 1997 r. Wnioskodawczyni spłaciła ZUS, - zaległości męża, spłaciła nie płacone raty od tych nieruchomości w Urzędzie Miasta i wiele długów, o których uświadomił Wnioskodawczynię komornik.

W dniu 29 stycznia 1983 r. Wnioskodawczyni zawarła związek małżeński. Mąż Wnioskodawczyni kupił działkę pod budowę w 1982 r., a budowa zaczęła się po zawarciu związku małżeńskiego.

Po trzech latach Wnioskodawczyni z mężem wprowadzili się do domu. Mąż Wnioskodawczyni nie pracował. W końcu znalazł pracę w opisanym lokalu handlowym jako pracownik handlowy. Firma została zlikwidowana i sam postanowił wynająć lokal z Urzędu Miasta (przedmiot sprawy) i prowadził działalność gospodarczą. Przejęcie na własność sklepu (przedmiot sprawy) nastąpiło w roku 1997.

W końcu lutego 2002 r. Wnioskodawczyni wyjechała na trzy miesiące do pracy do Hiszpanii. Następnie wyjechała do Niemiec, aby opiekować się osobą starszą.

Mąż Wnioskodawczyni nie chciał przejąć sklepu. Wnioskodawczyni posiadała nakłady na dom, bo działka była wykupiona przed zawarciem związku małżeńskiego, a nakłady na budowę były Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni poinformowała, że budowę (pożyczkę na budowę sfinansował ojciec męża Wnioskodawczyni). Wnioskodawczyni zdecydowała się przejąć sklep, chociaż musiała zapłacić byłemu mężowi 133.000 zł. Pieniądze pożyczyła na spłatę męża. Z najmu lokalu Wnioskodawczyni spłacała pożyczkę do 21 grudnia 2012 r. Firma wynajmująca lokal zlikwidowała działalność i Wnioskodawczyni nie miała dochodu.

5) W 2007 r. Firma D.A Sp. z o.o. wynajęła lokal (w § 3 pkt 1 wynajmujący zobowiązuje się na wykonania prac remontowo-adaptacyjnych),

* w 2012 r. Wnioskodawczyni wymieniła także okna w pomieszczeniu biurowym,

* kwota spłaty na rzecz byłego małżonka dotyczy wszystkich składników majątku nabytych przez Wnioskodawczynię w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego,

* tytuł prawny do lokalu użytkowego Wnioskodawczyni nabyła (w całości) przez ugodę sądową z dnia 14 maja 2008 r. sygn. akt. I Ns 424/07.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni podała informacje, które nie mają wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochód ze sprzedaży lokalu użytkowego w części odpowiadającej połowie wartości nieruchomości nabytej w wyniku podziału majątku dorobkowego będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w oparciu o regulacje art. 30e Ustawy o p.d.o.f.

2. Czy połowa dochodu ze sprzedaży lokalu użytkowego będzie z opodatkowania zwolniona zgodnie z regulacją z art. 10 ust. 1 pkt 8 Ustawy o p.d.o.f....

3. Czy kosztem uzyskania przychodów będą:

* kwota spłaty na rzecz byłego małżonka powiększona zgodnie z art. 22 ust. 5f o wskaźnik wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych,

* nakłady na ulepszenie lokalu użytkowego

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawczyni dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu użytkowego będzie podlegał opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w wysokości 19% zgodnie z art. 30e Ustawy o p.d.o.f., ponieważ z uwagi na to, że wielkość nabytego przez Wnioskodawczynię udziału przewyższa połowę wartości majątku dorobkowego za datę nabycia należy uznać datę zawarcia ugody sądowej w 2008 rok.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawczyni połowa wartości dochodu ze sprzedaży nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu, ponieważ została przez Wnioskodawczynię nabyta jako połowa udziału w majątku wspólnym w roku 1997, co oznacza "że od dnia nabycia upłynęło 5 lat".

Ad.3

Zdaniem Wnioskodawczyni kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży lokalu użytkowego będą:

* nakłady na ulepszenie lokalu poniesione w 2012 r. tj. kwota 1.836 wydatkowana na wymianę okna,

* zwaloryzowana poprzez zastosowanie wskaźnika wzrostu cen i usług konsumpcyjnych za lata 2010 i 2011 wartość spłat na rzecz byłego małżonka,

Wskaźniki za lata 2010 i 2011 wynoszą odpowiednio 2,6% i 4,3%.

Zatem zwaloryzowana wartość spłaty wynosi 142.735 zł.

Koszt uzyskania przychodu jest sumą powyższej kwoty oraz poniesionych nakładów i wynosi 144.571 zł.

Dochód ze sprzedaży nieruchomości (połowy) wynosi 180.000 - 144.571= 35.429 zł.

Podatek 35.429 x 19% = 6.732 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia lokalu użytkowego:

* w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nakładów na ulepszenie lokalu oraz zwaloryzowanej spłaty w wysokości dokonanej spłaty przypadającej na nabyty lokal na wyłączną własność - uznaje się za prawidłowe.

* w pozostałej części - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy uważa się osobę fizyczną, która:

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osobę, która nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce uważa się, zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 4 ww. ustawy, w szczególności dochody (przychody) z położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Przepis art. 4a tej ustawy stanowi, że wymienione wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), dochód, osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie.

Określenie "majątek nieruchomy" ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których zastosowanie mają przepisy prawa powszechnego dotyczące nieruchomości gruntowych, prawa użytkowania nieruchomości, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych; statki morskie, statki żeglugi śródlądowej i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego (art. 6 ust. 2 ww. Umowy).

Użycie w umowie sformułowania "może być opodatkowany" oznacza, że dochód z majątku nieruchomego jest opodatkowany w Polsce, o ile polskie ustawy podatkowe przewidują ich opodatkowanie.

Wobec tego należy stwierdzić, że w świetle powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przychody ze sprzedaży nieruchomości położonej w Polsce przez osobę zamieszkałą w Niemczech podlegają opodatkowaniu w Polsce, według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje bowiem generalną zasadę, że nie płaci się podatku dochodowego, jeśli od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw upłynęło 5 lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. W związku z tym, jeśli od końca roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości lub praw do dnia odpłatnego zbycia upłynęło 5 lat, zbycie nie podlega w ogóle opodatkowaniu. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment ich nabycia.

Zatem, odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, jeśli nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu w rozumieniu powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującym po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia lokalu użytkowego nie będzie stanowił przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Przychód ten należy oceniać w kontekście przesłanek wskazanych w cytowanym uprzednio w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winien być, zatem liczony od daty nabycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy. W konsekwencji sprzedaż przed upływem tego terminu stanowi źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby móc zatem ustalić czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż w 2013 r. lokalu użytkowego stanowiła źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, trzeba ustalić od jakiego momentu należy liczyć bieg terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, tj. czy od daty kiedy nastąpiło nabycie do majątku wspólnego małżonków tego lokalu, czy też od daty kiedy nastąpił podział majątku dorobkowego małżonków w wyniku zawartej ugody sądowej.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Wspólność ustawowa ma charakter współwłasności łącznej (bezudziałowej). Ustanie współwłasności małżeńskiej powoduje przekształcenie współwłasności bezudziałowej we współwłasność w częściach ułamkowych i od tego momentu dopuszczalne jest zniesienie współwłasności.

Zgodnie z ogólną zasadą uregulowaną w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd a także w wyniku ustania małżeństwa, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Stosownie do art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z kolei zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Zatem, nabyciem nieruchomości lub praw w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, ale tylko wtedy, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty lub dopłaty. W każdej sytuacji, kiedy w wyniku podziału majątku jeden z małżonków został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem majątku, a po stronie małżonka zobowiązanego do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział w majątku wspólnym. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu.

Z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego wywieść należy, że w 1997 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyli lokal użytkowy. W dniu 14 maja 2008 r. (po uprzednim rozwiązaniu małżeństwa) majątek wspólny dorobkowy został podzielony na mocy ugody sądowej. Na majątek ten składały się: nakłady na budowę domu jednorodzinnego o wartości 236.930 zł, lokal użytkowy o wartości 469.600 zł, dochód uzyskany z najmu lokalu użytkowego w wysokości 26.863 zł. Na mocy ugody sądowej Wnioskodawczyni przejęła na wyłączną własność lokal użytkowy dokonując spłaty na rzecz byłego małżonka w kwocie 133.000 zł. W 2012 r. Wnioskodawczyni dokonała nakładów na ww. lokal użytkowy w kwocie I.836 zł. W dniu 9 kwietnia 2013 r. Wnioskodawczyni zbyła lokal użytkowy.

W związku z tym uznać należy, że Wnioskodawczyni nabyła lokal użytkowy będący przedmiotem sprzedaży dokonanej w dniu 9 kwietnia 2013 r. w różnym czasie i w różny sposób:

w 1997 r., kiedy to nieruchomość ta została nabyta do majątku wspólnego małżonków - w części odpowiadającej jej udziałowi w majątku wspólnym,

w 2008 r. tj. w dniu podziału majątku - w części przekraczającej jej udział w majątku wspólnym.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowego lokalu użytkowego nastąpiło odpowiednio w części w 1997 r. oraz w 2008 r., pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć odrębnie w stosunku do każdego udziału jaki nabyła Wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że sprzedaż lokalu - w części nabytej w 1997 r. - nie stanowi źródła przychodu, w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5-letniego terminu, o którym mowa w tym przepisie. Zatem, zbycie przedmiotowego lokalu - w części nabytej w 1997 r. - nie powoduje po stronie Wnioskodawczyni obowiązku zapłaty podatku.

Natomiast sprzedaż nieruchomości - w części nabytej w 2008 r. w drodze podziału majątku dorobkowego małżeńskiego - stanowi dla Wnioskodawczyni źródło przychodu, do opodatkowania którego zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r.

Stosownie bowiem do art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy zmienianej w art. 1 (ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Zgodnie zaś z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 19 ust. 3 ww. ustawy wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Dopiero od tak obliczonego przychodu należy odjąć koszty uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

W myśl art. 22 ust. 6e, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" (art. 22 ust. 6f ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6c ww. ustawy w sposób jednoznaczny stanowi jakie wydatki mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Kosztem tym bezspornie jest kwota wydatkowana na ich nabycie.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży lokalu użytkowego do podstawy opodatkowania przyjąć należy tylko tę części uzyskanego przychodu, który odpowiada udziałowi w lokalu nabytemu w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego. W konsekwencji kosztem uzyskania przychodu może być m.in. udokumentowana i faktycznie dokonana spłata na rzecz drugiego małżonka ale tylko w części przypadającej na nabywany w wyniku podziału majątku dorobkowego udział w lokalu użytkowym. Wydatek taki mieści się w kategorii kosztów nabycia, o których mowa w ww. art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tych wydatków można również zastosować wskaźnik inflacji, o którym mowa w art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeśli spłata dotyczyła także innych składników majątku nie może w części dotyczącej innych składników stanowić kosztów uzyskania przychodu przy sprzedaży tego lokalu.

Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży ww. lokalu Wnioskodawczyni będzie mógł również zaliczyć udokumentowane fakturami VAT nakłady, związane z remontem lokalu zwiększające jego wartość, które zostały poczynione w czasie jego posiadania.

Reasumując należy stwierdzić, że przychód jaki Wnioskodawczyni uzyskała ze sprzedaży lokalu użytkowego, w wysokości odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1997 r. w ramach wspólności małżeńskiej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym, zbycie przez Wnioskodawczynię tego udziału nastąpiło po upływie 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie. Natomiast dochód ze sprzedaży lokalu użytkowego, odpowiadający udziałowi nabytemu w 2008 r. w wyniku podziału majątku dorobkowego, podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych, o czym stanowi art. 30e ust. 1 tejże ustawy. Do kosztów uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia można zaliczyć m.in. udokumentowaną i faktycznie dokonaną część spłaty na rzecz drugiego małżonka, tylko w wysokości przypadającej na udział w lokal nabytym w wyniku podziału majątku dorobkowego. Do tych wydatków można również zastosować wskaźnik inflacji, o którym mowa w art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia będzie można również zaliczyć udokumentowane fakturami VAT nakłady, związane z remontem lokalu zwiększające jego wartość, które zostały faktycznie poniesione przez Wnioskodawczynię w czasie jego posiadania.

Wobec powyższego Organ nie może potwierdzić stanowiska Wnioskodawczyni, że dochód w części odpowiadającej połowie wartości nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu zgodnie z art. 30 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast połowa dochodu ze sprzedaży lokalu użytkowego będzie zwolniona z opodatkowania.

Krańcowo należy zaznaczyć, że tut. Organ nie ma możliwości przeprowadzania ewentualnych przeliczeń, wyliczeń z uwagi na fakt, że przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Prawidłowość bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających. Kwestia wyliczeń nie należy do kompetencji organu wydającego interpretację.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA przepisów prawa podatkowego stanowi bowiem formę wyrażenia stanowiska w jaki sposób należy interpretować oraz stosować przepisy prawa podatkowego w indywidualnej prawie wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.