IPPB1/415-1335/14-6/AM - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zakupu sprzętu elektronicznego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) uzupełnionego pismem z dnia 12 lutego 20154 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) na wezwanie IPPB1/415-1335/14-4/AM z dnia 2 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zakupu sprzętu elektronicznego - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zakupu sprzętu elektronicznego.

We wniosku został przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca współpracuje ze spółką z o.o. w ramach umowy o współpracy. Przedmiotem umowy jest wykonywanie usług informatycznych na rzecz spółki przez składającego wniosek podatnika. W ramach współpracy spółka planuje wysłać wnioskodawcę do Stanów Zjednoczonych, oby tam wykonał świadczone przez siebie usługi programowania na rzecz spółki. Czas trwania pobytu w Stanach Zjednoczonych oceniany jest na ok. 6 miesięcy. W tym czasie wnioskodawca będzie świadczył usługę dla polskiej spółki i rozliczał się z tą spółką, mającą siedzibę w Polsce. Wyjazd jest konieczny aby osiągnąć przychód i zabezpieczyć jego źródło.

Stan przyszły: Wnioskodawca zamierza udać się w podróż służbową do Stanów Zjednoczonych na okres ok. 6 miesięcy. Wnioskodawca planuje naliczyć dla siebie dietę z tytułu podróży służbowej, która nie będzie przekraczała wysokości diet przysługujących pracownikom, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wnioskodawca planuje naliczać dietę i traktować ją jako koszt uzyskania przychodu przez cały okres swojego pobytu w Stanach Zjednoczonych, jako, że wyjazd ten traktuje jako podróż służbową, bez zamiaru stałej zmiany miejsca prowadzenia swojej działalności gospodarczej.

W piśmie uzupełniającym z dnia 12 lutego 2015 r. (data wpływu 18 lutego 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie organu z dnia 2 lutego 2015 r. Nr IPPB1/415-1335/14-4/AM Wnioskodawca uzupełnił wniosek we wskazanym zakresie wskazując, że:

Sprzęt elektroniczny zakupiony na terenie Stanów Zjednoczonych w trakcie podróży służbowej będzie stanowił środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej. Zakup sprzętu elektronicznego przewidywany jest w przypadku awarii lub zniszczenia obecnie posiadanych urządzeń elektronicznych. Przedsiębiorca nie przewiduje dalszej odsprzedaży zakupionego w trakcie podróży służbowej sprzętu elektronicznego. Jako sprzęt elektroniczny przedsiębiorca rozumie telefony komórkowe, laptopy (komputery przenośne), podzespoły komputerowe, urządzenia do przenoszenia danych (dyski, pendrive'y)

W związku z powyższym zadano następujące pytania

1. Czy ze względu na to, że przepisy prawa nie określają maksymalnej długości podróży służbowej, Wnioskodawca może potraktować swój cały pobyt w Stanach Zjednoczonych jako podróż służbową, jeśli wykonuje usługę zleconą przez polskiego kontrahent, który wymagał od Wnioskodawcy wyjazdu zagranicznego.

2. Czy Wnioskodawca może zaliczyć sobie dietę i traktować ją jako koszty uzyskania przychodu przez cały okres swojego pobytu w Stanach Zjednoczonych.

3. Czy Wnioskodawca, oprócz potraktowania diet jako kosztów uzyskania przychodu ma równocześnie prawo do uznania za koszty uzyskania przychodu pozostałych kosztów związanych z przebywaniem na terenie Stanów Zjednoczonych, takich jak koszty podróży, noclegów, zakupu sprzętu elektronicznego (na użytek prowadzonej działalności i wykonywanych usług) potwierdzonych odpowiednimi dokumentami.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 3 w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków poniesionych na zakup sprzętu elektronicznego. W zakresie pozostałych pytań wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca uważa, iż ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu naliczone diety wynikające z podróży służbowej oraz pozostałe koszty związane z podróżą służbowa, takie jak koszty podróży, noclegów oraz zakupów sprzętu elektronicznego poczynionych na użytek prowadzonej działalności i wykonywanych usług.

Wnioskodawca uważa, iż nie ma znaczenia fakt długości pobytu w podróży służbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej zakupu sprzętu elektronicznego jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólna zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo-skutkowego, tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, że zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie zostały wymienione w art. 23 ustawy zawierającym katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zaznaczyć należy, że aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Podkreślenia wymaga, że obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz właściwe udokumentowanie tych kosztów dowodami księgowymi.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Jak bowiem stanowi art. 22f ust. 3 ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł.

Treść wniosku wskazuje, że wymienione w nim składniki majątku tj. telefony komórkowe, laptopy (komputery przenośne), podzespoły komputerowe, urządzenia do przenoszenia danych (dyski, pendrive'y) zostaną nabyte w związku z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej oraz będą stanowiły środki trwałe w firmie.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, wydatki poniesione na zakup sprzętu elektronicznego Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej poprzez odpisy amortyzacyjne lub jednorazowo, biorąc pod uwagę ich wartość i okres używania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.