IPPB1/415-1229/14/18-5/S/IF - Określenie skutków podatkowych wypłaty zysku w formie udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1178/15 (data wpływu orzeczenia 22 listopada 2018 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku w formie udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 3 listopada 2014 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku w formie udziału w nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 29 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IPPB1/415-1229/14-4/KS, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych wypłaty zysku w formie udziału w nieruchomości za nieprawidłowe.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 stycznia 2015 r. znak: IPPB1/415-1229/14-4/KS wniósł pismem z dnia 10 lutego 2015 r. (data wpływu 16 lutego 2015 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 17 marca 2015 r. znak: IPPB1/4511-1-31/15-2/KS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 stycznia 2015 r. znak: IPPB1/415-1229/14-4/KS złożył skargę z dnia 27 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1178/15 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1178/15, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej złożył w dniu 13 maja 2016 r. skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 10 lipca 2018 r. sygn. akt II FSK 1862/16 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przesłał prawomocny wyrok w sprawie z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1178/15 (data wpływu 29 listopada 2018 r.) oraz zwrócił akta sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w prawomocnym wyroku z dnia 9 marca 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1178/15 wskazał, że "Należy na wstępie podkreślić, że zdarzenie objęte wnioskiem Skarżącego (zbycie przez spółkę jawną udziału w nieruchomości tytułem wypłaty Skarżącemu zysku rocznego), nastąpiło w dniu 10 grudnia 2014 r., czyli jeszcze przed zmianą ustawy, polegającą na dodaniu art. 14 ust. 2e, a dokonaną ustawą z dnia z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328). Konieczne więc było dokonanie oceny tego zdarzenia w świetle wówczas obowiązującego stanu prawnego.

W ocenie Sądu Minister wadliwe zinterpretował art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Przepis ten upatruje przychodu w takiej sytuacji, kiedy wymienione w nim środki trwałe, składniki majątku i wartości, są zbywane odpłatnie. Przez "odpłatność" należy rozumieć wzajemną ekwiwalentność świadczeń, jakie podlegają wymianie w ramach transakcji zbycia nieruchomości. Tymczasem w niniejszej sprawie taka ekwiwalentność nie istnieje - spółka jawna przenosi na rzecz wspólników własność nieruchomości dlatego, że ona, i tylko ona, była zobowiązana do świadczenia, tj. wypłaty zysku wspólnikom. Z ich strony nie istniało żadne zobowiązanie do świadczenia na rzecz spółki. Późniejsza zamiana przysługującej wspólnikom kwoty zysku w formie pieniężnej na rzecz świadczenia w innej formie, tj. wykonania zobowiązania spółki poprzez przeniesienie własności nieruchomości (datio in solutum), niczego nie zmieniła w fakcie, że przyczyna, która legła u podstaw tego świadczenia, miała charakter jednostronny.

Akceptując wspomnianą formę wykonania zobowiązania spółki wspólnicy (w tym Skarżący) nie wykonali żadnego świadczenia, które pozwalałoby mówić o odpłatności w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Minister Finansów utożsamił pojęcie odpłatności ze skutkiem prawnym wykonania zobowiązania - uznał, że zwolnienie ze zobowiązania wskutek jego wykonania jest postacią zapłaty za to wykonanie, świadczonej przez drugą stronę stosunku zobowiązaniowego, jaką jest wierzyciel. Przy takim rozumieniu tego pojęcia należałoby jednak konsekwentnie dojść do wniosku, że odpłatna jest także umowa darowizny, gdyż wskutek wykonania tej umowy darczyńca zwalnia się z obowiązku względem obdarowanego (już nie jest zobowiązany). Dalej, konsekwentnie, należałoby uznać, że nie istnieją żadne umowy lub - szerzej - źródła zobowiązań nieodpłatnych, gdyż zawsze zobowiązany wykonując swoje zobowiązanie uzyskuje "korzyść" polegającą na uwolnieniu się od zobowiązania. Takiego wniosku nie można zaaprobować.

Reasumując - Sąd w pełni podziela stanowisko zaprezentowane w orzecznictwie sądowym, w tym NSA, według którego "...ciążącemu na spółce zobowiązaniu nie odpowiada (...) jakiekolwiek zobowiązanie wzajemne wspólnika, udziałowca lub akcjonariusza uprawnionego do udziału w zysku. Jakkolwiek więc wykonanie tego zobowiązania przez spółkę spowoduje jego wygaśnięcie, nie doprowadzi to jednak do jakiegokolwiek przyrostu majątku spółki, a więc nie uzyska ona jakiegokolwiek przychodu - chociaż uwolni się od ciążącego na niej wcześniej obowiązku (stanowisko zaprezentowane w wyroku NSA o sygn. II FSK 835/12, a także w szeregu innych, przywołanych tamże orzeczeniach tego Sądu). Jakkolwiek trafnie zauważył Minister, że orzecznictwo sądowe w takich sprawach, jak niniejsza, nie jest jednolite (Organ wskazał m.in. na wyrok NSA o sygn. II FSK 1005/12), to jednak ten nurt orzeczniczy nie może być uznany za reprezentatywny.

Z tego względu nie można upatrywać w opisanym zdarzeniu także cechy przychodu - wskutek zbycia nieruchomości w majątku spółki nie pojawiło się żadne trwałe i definitywne przysporzenie. Z kolei przysporzenie w majątku Skarżącego pochodziło z majątku spółki, który - zgodnie z art. 5a pkt 6 i art. 8 ustawy - był już opodatkowany w trakcie roku podatkowego. Zasada jednokrotności opodatkowania nie pozwala zidentyfikować po stronie Skarżącego przychodu pochodzącego z nabycia udziału we własności nieruchomości, poprzednio należącej do spółki.

W dalszym postępowaniu Minister uzna, że opisane we wniosku zdarzenie nie będzie rodziło - po żadnej jego stronie - obowiązku podatkowego.

Zarzuty procesowe skargi tracą wobec powyższego na znaczeniu. Sąd uznaje ja za zasadne z wyjątkiem tego, który dotyczy braku odniesienia się Organu do zarzutów zawartych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Minister nie ma bowiem obowiązku odnosić się do argumentacji zawartej w takim wezwaniu. Nie należy ponadto upatrywać jakiejkolwiek wady w takim sposobie argumentacji Organu, który polega na odwoływaniu się - nawet wprost, bez żadnych zmian (wskazywana w skardze metoda "kopiuj - wklej") - do innych interpretacji lub orzeczeń sądowych, o ile oczywiście stanowiska tam zawarte byłyby prawidłowe.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki J Sp.j., która prowadzi działalność w zakresie obsługi naprawy pojazdów mechanicznych oraz sprzedaży hurtowej części i akcesoriów do pojazdów mechanicznych. Ww. spółce jawnej jest dwóch wspólników i zgodnie z umową spółki Wnioskodawca i jego wspólnik posiadają po 50% udziałów w spółce. W spółce jawnej prowadzona jest pełna księgowość.

Zysk wypracowany przez spółkę jawną w latach poprzednich na podstawie uchwał wspólników został pozostawiony w spółce jako kapitał zapasowy i stanowi kwotę X.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanego zysku wspólnicy odprowadzali zaliczki na podatek dochodowy.

Spółka jawna w trakcie jej trwania zakupiła ze środków własnych zabudowaną nieruchomość, Ww. nieruchomość stanowi środek trwały spółki.

Wartość księgowa nieruchomości aktualnie wynosi Y.

Wartość rynkowa nieruchomości wg operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego wynosi kwotę Z.

Wspólnicy planują podjąć uchwałę o wypłacie kapitału zapasowego przeznaczając go do wypłaty Wspólnikom zgodnie z ich udziałem w zysku. Z tym, że zamiast wypłaty w formie pieniężnej spółka jawna przeniesie na rzecz Wnioskodawcy i wspólnika własności przedmiotowej nieruchomości w części 1/2 na rzecz każdego z nich.

Wartość otrzymanego udziału we własności przedmiotowej nieruchomości przez Wspólnika, wyceniona na podstawie cen rynkowych, będzie równa wierzytelności przysługującej Wspólnikowi od spółki jawnej z tytułu jego prawa do udziału w zysku.

Mając powyższe na względzie powstało pytanie o skutki otrzymania przez Wnioskodawcę udziału we własności przedmiotowej nieruchomości.

Pismem z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 28 stycznia 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 16 stycznia 2015 r., nr IPPB1/415-1229/14-2/KS Wnioskodawca poinformował, że czynność będąca przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej miała miejsce w dniu 10 grudnia 2014 r. Ponadto Wnioskodawca poinformował, że zgodnie z wypisem z kartoteki budynków z dnia 1 września 2014 r. na ww. nieruchomości znajduje się budynek przemysłowy. Z pozwolenia na użytkowanie wydanego przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Powiatowego z dnia 12 października 2004 r. wynika, że jest to hala magazynowa z wydzieloną częścią biurowo-socjalną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymanie przez wspólnika rzeczowych składników majątku w zamian za wypłatę zysku w formie pieniężnej, będzie rodziło obowiązek podatkowy w podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie od spółki jawnej udziału we własności nieruchomości w zamian za wypłatę z zysku w formie pieniężnej będzie dla Wnioskodawcy oraz spółki jawnej neutralne podatkowo w myśl ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Po pierwsze ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym wyłącznie osoby fizyczne (art. 1 ustawy o PIT).

Spółka jawna jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada osobowości prawnej.

Stosownie do treści art. 5b ust. 2 ustawy o PIT, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. oraz art. 30c. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Podatnikami, zatem podatku dochodowego od osób fizycznych w sytuacji przychodu osiąganego przez spółkę jawną, są jej wspólnicy.

Zatem w myśl ustawy o PIT to wspólnicy mają obowiązek odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy, a następnie mają obowiązek uiścić ewentualną dopłatę po zakończeniu roku podatkowego.

W świetle powyższego zatem za każdym razem, kiedy spółka jawna "osiąga przychód", jest to przychód osób, będących wspólnikami tej spółki i jako taki właśnie jest opodatkowany. Oznacza to, że każdy przychód, który spowodował zwiększenie zysku lub kapitałów własnych został już opodatkowany jako przychód jej wspólników na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 52 ust. 1 k.s.h., wspólnik spółki jawnej może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Gdy spółka osiągnie dodatni wynik finansowy, wspólnicy mogą podzielić zysk między siebie zgodnie z kodeksowymi lub umownymi zasadami. Mogą też wyłączyć całość bądź część wypracowanego zysku od podziału i pozostawić go w spółce jako kapitał zapasowy. Jednocześnie wspólnicy spółki osobowej mogą w każdym czasie podzielić pozostawiony kapitał zapasowy i przeznaczyć go do wypłaty Wspólnikom.

W świetle powyższego wypłata z kapitału zapasowego stanowi odzwierciedlenie uzyskiwanego i opodatkowanego już przez wspólników zysku z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej.

W przedmiotowej sprawie wartość udziału we własność przedmiotowej nieruchomości otrzymanego z majątku spółki jawnej przez każdego ze Wspólników, wyceniona na podstawie cen rynkowych, będzie równa kwocie wierzytelności przysługującej wspólnikowi od spółki jawnej z tytułu jego prawa do udziału w zyskach.

W świetle powyższego otrzymanie przez Wspólnika udziału we własności nieruchomości będzie czynnością neutralną podatkowo bowiem, wartość udziału w nieruchomości będzie odpowiadała wartości opodatkowanego już zysku wypracowanego z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach spółki jawnej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących

c. wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art, 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższej regulacji wynika, że aby przeniesienie własności nieruchomości spowodowało powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych musi mieć charakter odpłatny.

Przeniesienie prawa własności nieruchomości w zamian za wypłatę z zysku nie jest czynnością odpłatną.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka wydając rzecz jako zysk reguluje tylko ciążące na niej zobowiązanie zgodnie z art. 52 ustawy k.s.h. (wypłata z zysku).

Nie powstaje z tego tytułu po stronie Spółki żadne przysporzenie majątkowe. W przedmiotowym przypadku bowiem mamy do czynienia z jednostronną czynnością prawną polegającą na przeniesieniu rzeczy (praw) na wspólników uprawnionych do udziału w zysku. Wypłata z zysku na rzecz Wspólników spółki nie jest czynnością wzajemną, gdyż świadczeniu spółki nie odpowiada jakiekolwiek świadczenie Wspólników. Spółka przekazuje Wspólnikom część posiadanego majątku w formie pieniężnej bądź rzeczowej z tego powodu, że spełnione zostaną przewidziane umową spółki i przepisami prawa wymogi dotyczące podziału zysku.

Taka czynność prawna nie jest więc odpłatnym zbyciem nieruchomości, a w przypadku, gdy nieruchomość ta stanowiła środek trwały ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - nie stanowi także odpłatnego zbycia środka trwałego w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. W konsekwencji taka czynność prawna nie prowadzi do powstania u Wspólników spółki jawnej przychodu z działalności gospodarczej i jest obojętna podatkowo. Inna interpretacja ww. przepisu niż przedstawiona przez Wnioskodawcę doprowadziłaby de facto do ponownego opodatkowania zysku Wspólników, co w świetle ustawy o podatku dochodowym nie jest uzasadnione.

W świetle powyższego przekazanie Wspólnikom nieruchomości na współwłasność w zamian za wypłatę wcześniej opodatkowanego zysku, zdaniem Wnioskodawcy nie będzie stanowić przychodu o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku o sygn. akt II FSK 835/12 oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w wyroku o sygn. akt I Sa/Ke 658/13 z dnia 30 grudnia 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 31 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 marca 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1178/15 (data wpływu 29 listopada 2018 r.), w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (i orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Zgodnie z art. 8 § 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą.

Zgodnie z art. 22 § 1 spółką jawną jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Z kolei, art. 28 Kodeksu spółek handlowych precyzuje, że majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

W świetle powyższych regulacji majątek spółki jawnej jest prawnie wydzielony.

Natomiast na mocy art. 51 § 1 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku, bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego (art. 52 § 1 Kodeksu spółek handlowych).

Wobec powyższego zysk w spółce jawnej jest dzielony pomiędzy wspólników z końcem każdego roku obrotowego (zasadniczo roku kalendarzowego). Przy czym zysk nie musi być koniecznie podzielony i wypłacony wspólnikom.

Fakt wypłaty zysku u wspólników spółki jawnej nie skutkuje, co do zasady, powstaniem dochodu do opodatkowania. Wypłata z tytułu podziału zysku uregulowana w art. 52 Kodeksu spółek handlowych stanowi odzwierciedlenie uzyskanego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki jawnej. Od tego dochodu wspólnicy w ciągu roku opłacają zaliczki na podatek, a po zakończeniu roku ewentualnie uiszczają dopłatę podatku wynikającego z rocznego zeznania podatkowego.

W konsekwencji, wypłata na rzecz wspólnika środków z tytułu podziału zysku spółki jawnej, o której mowa w wyżej przytoczonym art. 52 Kodeksu spółek handlowych, nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić należy, że organ podatkowy nie ocenia skutków cywilnoprawnych podejmowanych przez podatników działań. Organ podatkowy ocenia skutki podatkowoprawne i dokonując tej oceny stwierdza, że wypłata zysku już opodatkowanego wspólnikom spółki jawnej nie generuje przychodu.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy. przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Jak już podkreślono wyżej spółka jawna jest spółką osobową prawa handlowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza spółki jawnej do kategorii podatników. Podatnikami są poszczególni wspólnicy spółki jawnej. W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 ww. ustawy, przez spółkę niebędącą osobą prawną, należy rozumieć spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Co do zasady do przychodów z działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Przy czym zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

c. wartościami niematerialnymi i prawnymi - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z powyższej regulacji wynika, że aby przeniesienie na rzecz wspólnika własności udziałów w nieruchomości, stanowiącej składnik majątku spółki jawnej spowodowało powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, musi mieć ono charakter odpłatny. Odnosząc powyższe do zdarzenia opisanego we wniosku o interpretację należy wskazać, że przeniesienie własności udziałów w nieruchomości w drodze wypłaty z zysku nie jest zbyciem, które powoduje powstanie przychodu, nie stanowi bowiem czynności odpłatnej. W wyniku takiej formy wypłaty z zysku, wartość rynkowa pozostałych w spółce aktywów nie wzrośnie. Zmienią się jedynie ich rodzaj i struktura. Własność nieruchomości będącej środkiem trwałym ujmowana będzie w bilansie rachunkowym spółki po stronie aktywów. Zobowiązanie do wypłaty z zysku przeznaczonego do podziału ujęte jest natomiast po stronie pasywów. Mająca formę rzeczową wypłata z zysku spowoduje przesunięcie danej pozycji w bilansie spółki z aktywów na pasywa. Wypłata z zysku nie spowoduje zatem zachwiania równowagi bilansu spółki. W wyniku tego rodzaju wypłaty, bilans aktywów i pasywów nie ulegnie zmianie, gdyż obniżenie aktywów będzie powiązane z jednoczesnym obniżeniem pasywów.

Spółka, wydając rzecz jako zysk, ureguluje tylko ciążące na niej zobowiązanie wynikające z art. 52 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych zgodnie z którym wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Nie powstanie z tego tytułu żadne przysporzenie majątkowe w spółce.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym mamy do czynienia z jednostronną czynnością prawną polegającą na przeniesieniu rzeczy na wspólnika uprawnionego do udziału w zysku. Wypłata z zysku na rzecz wspólnika spółki nie jest też czynnością wzajemną, gdyż świadczeniu spółki nie odpowiada jakiekolwiek świadczenie wspólnika. Czynność ta nie prowadzi również do zwolnienia spółki z długu, bowiem spółka przekazuje wspólnikom część posiadanego majątku w formie pieniężnej bądź rzeczowej z tego powodu, że spełnione zostaną przewidziane umową spółki i przepisami prawa wymogi dotyczące podziału zysku.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wyrażone w wyroku z 9 marca 2015 r., sygn. akt III Sa/Wa 1179/15 stwierdzić należy, że opisany we wniosku stan faktyczny jest neutralny podatkowo w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2014 r. Przeniesienie własności udziałów w nieruchomości na rzecz wspólnika z tytułu wypłaty zysku nie ma bowiem charakteru odpłatnego, a spółka jawna nie uzyskała żadnych korzyści. Tym samym nie osiągnęła przychodu, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.