IPPB1/415-1183/13/15-5/S/AM - PIT w zakresie skutków sprzedaży udziału w nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 12 listopada 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków sprzedaży udziału w nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny. Lokal ten stanowi majątek odrębny Wnioskodawcy, mimo obowiązywania ustroju wspólnoty majątkowej małżonków. Udział w tym lokalu w części odpowiadającej 50% współwłasności został nabyty w następujący sposób, tj.:

* na mocy umowy sprzedaży z dnia 11 października 1996 r.,

* na mocy umowy sprzedaży z dnia 10 marca 2004 r.

Pozostały udział Wnioskodawca nabył na podstawie umowy darowizny w dniu 8 maja 2012 r.

Wnioskodawca planuje sprzedać swojemu mężowi do jego majątku odrębnego udział we wskazanym lokalu (50% całości).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku sprzedaży udziału odpowiadającego 50% lokalu mieszkalnego, o jakim mowa w stanie faktycznym, sprzedaż ta nie będzie opodatkowana ze względu na upływ ponad 5 lat od dnia nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. 2012.361) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W brzmieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Stanowisko prezentowane przez cytowany przepis wskazuje na generalną zasadę, zgodnie z którą nie płaci się podatku dochodowego w sytuacji upływu 5 lat od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie nieruchomości bądź ich części lub udziału w nieruchomości. W związku z powyższym, decydująca dla zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest data nabycia nieruchomości oraz forma prawna jej dokonania. Takie stanowisko potwierdził także Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 r. (sygn. akt: I SA/Wr 1474/11).

Wskazać należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2012.788 - j.t.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe, które zostały nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, należy przyjąć datę nabycia udziału w nieruchomości. W tym wypadku nabycie w latach 1996 i 2004. W przedmiotowej sprawie doszło następnie do darowizny udziału między małżonkami (dnia 6 maja 2012 r.), na mocy której Pan Paweł M. przekazał swojej małżonce udział W nieruchomości. co skutkowało wejściem w ogół praw do nieruchomości przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji pytania zadanego w niniejszej interpretacji podatkowej oraz wyłożonego stanu faktycznego można poprzeć stwierdzenie, że umowa sprzedaży udziału w nieruchomości nie będzie obciążona podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie sprzedającej czyli Wnioskodawcy. W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca ma zamiar zbyć udział w wysokości 50% nieruchomości, nabytej przez niego kolejno w 1996 i 2004 r.

Kluczowe dla zastosowania powyższego wyłączenia z opodatkowania jest to, iż:

* część nieruchomości została nabyta na mocy umowy sprzedaży z dnia 11 października 1996 r.,

* część tej samej nieruchomości Wnioskodawca nabył poprzez umowę sprzedaży z dnia 10 marca 2004 r.

Dla opisanych skutków podatkowych nie ma znaczenia to, że na podstawie "umowy darowizny w dniu 8 maja 2012 r., Pan Paweł M. przekazał swój udział Wnioskodawcy. Oczywiście nie ma to znaczenia do czasu gdy przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę będzie udział odpowiadający części nabytej w 1996 i w 2004 r. W momencie gdy przedmiotem sprzedaży byłby udział większy, w tej części będzie podlegał opodatkowaniu f. 1 pkt 8 u.p.d.o.f.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca posiadał część nieruchomości (odpowiadającą 50% całości), w swoim majątku osobistym przez okres dłuższy niż 5 lat, zaś darowaną część przez okres krótszy niż 5 lat. Wnioskodawca sprzeda tą część nieruchomości, którą nabył do swojego majątku w terminie znacznie przekraczającym 5 lat. Należy tutaj par analogiem przyjąć metodę "pierwsze przyszło, pierwsze wyszło" (FIFO) wskazaną w art. 30a ust. 3 u.p.d.o.f. Zbywana będzie zatem ta część nieruchomości, która została nabyta przez Wnioskodawcę w pierwszej kolejności. Zatem dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości lub jej części nabytej przez sprzedającego nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż tej części nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Reasumując, sprzedaż części nieruchomości nabytej kolejno w 1996 i 2004 r. nie będzie obciążone podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie sprzedającej, ponieważ zbycie będzie miało miejsce po upływie okresu dłuższego niż okres ustawowy - 5 lat, od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 lutego 2014 r. Nr IPPB1/415-1183/13-2/IF Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży:

* 1/2 udziału w części nieruchomości nabytej odpowiednio w 1996 r. oraz w 2004 r. na podstawie umowy sprzedaży nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

* 1/2 udziału w części nieruchomości nabytej w 2012 r. w drodze darowizny będzie stanowił źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dopiero kiedy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie 1/2 udziału w nieruchomości tj. od końca 2012 r. upłynie pięć lat, Wnioskodawczyni nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku ze sprzedażą 1/2 udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawczyni w dniu 10 lutego 2014 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawczyni, pismem z dnia 11 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.) wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z 14 marca 2014 r. Nr IPPB1/415-1183/13-4/IF (skutecznie doręczonym w 21 marca 2014 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Pełnomocnik Wnioskodawcy Pan Trojan S. pismem z dnia 3 kwietnia 2014 r. (data wpływu7 kwietnia 2014 r.) złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB1/415-1183/13-2/IF z dnia 4 lutego 2014 r. uznającej stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości za nieprawidłowe.

Wyrokiem z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1564/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pani Aleksandry M. na interpretację Ministra Finansów z dnia 4 lutego 2014 r. Nr IPPB1/415-1138/13-2/IF w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, w niniejszej sprawie Minister Finansów w wydanej interpretacji stanął na stanowisku, że zbycie jakiegokolwiek udziału w tej nieruchomości oznacza zbycie udziału w "każdej części" tej nieruchomości i dopiero kiedy od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie #189; udziału w nieruchomości tj. od końca 2012 r. upłynie pięć lat, Skarżąca nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego, od osób fizycznych w związku ze sprzedażą #189; udziału w przedmiotowej nieruchomości.

Dalej Sąd wskazał, że Minister Finansów nie zaprezentował żadnych argumentów, przemawiających za przyjęciem takiej wykładni, nie dokonał głębszej analizy wspomnianego przepisu, nie wskazał też przepisów na podstawie, których wywiódł, że zbycie jakiegokolwiek udziału w tej nieruchomości oznacza zbycie udziału w "każdej części" tej nieruchomości. Taki sposób zaprezentowania stanowiska ocenić należy jako arbitralny i dowolny. Faktycznie pozbawia on podatnika możliwości polemiki (zaś sąd administracyjny możliwości kontroli), skoro nie sposób z interpretacji wywieść, z jakich powodów organ podatkowy doszedł do takich, a nie innych wniosków.

Jak wskazał Sąd, słusznie podnosi się też w orzecznictwie, że interpretacji indywidualnej, z którą ustawodawca powiązał funkcję ochronną, nie może zastąpić wyrok sądu administracyjnego. Oznacza to, że wszelkie istotne elementy stanowiska organu muszą być zawarte w interpretacji, aby poddawały się kontroli sądu. Poddanie interpretacji kontroli sądu nie może prowadzić do sytuacji, gdy to sąd administracyjny w rezultacie zajmie stanowisko, którego nie zajął organ w interpretacji, bądź też uzupełni uzasadnienie stanowiska organu o treści, których ten w ogóle nie rozważał (tak Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Bd 285/13, Lex Omega nr 1350755). Zaskarżona interpretacja podlegała zatem uchyleniu, jako naruszająca art. 14c § 1 i § 2 o.p.

Sąd wskazał, że wydając ponowną interpretację w sprawie, Minister Finansów nie ograniczy się do przedstawienia własnego stanowiska, ale dokona również w niezbędnym zakresie wykładni przepisów prawa, swoje argumenty wyczerpująco omówi zaś w uzasadnieniu interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę sugestie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1564/14 - stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) - źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu tego przepisu jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną - nabywcę - przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określony jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 196 § 1 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Natomiast § 2 przewiduje, że współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.

Stosownie do art. 198 k.c. każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Artykuł 206 k.c. przewiduje, że każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Natomiast art. 210 k.c. stanowi, że każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z powyższych przepisów wynika, iż przy współwłasności prawo własności przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Żaden ze współwłaścicieli nie ma wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy, a co za tym idzie każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli. Z charakteru udziału, który jest wyłącznym prawem współwłaściciela wynika możliwość rozporządzania udziałem (ułamkową częścią prawa własności) bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Natomiast współwłaściciel nie jest uprawniony do rozporządzania określoną częścią rzeczy wspólnej, gdyż nie ma do niej żadnych wyłącznych praw.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły.

W myśl art. 888 § 1 ww. Kodeksu cywilnego - przez pojęcie darowizny rozumieć należy typ umowy nazwanej, w której darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Otrzymanie darowizny przez osobę, która ją przyjmuje skutkuje przeniesieniem prawa własności do przedmiotu darowizny a więc jest formą nowego nabycia. Natomiast zbycie nieruchomości (udziału w nieruchomości) otrzymanej w takiej formie powoduje powstanie obowiązku podatkowego, jeżeli ma miejsce przed upływem określonego w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminu.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości (udziału w nieruchomości) istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) oraz podstawa jej nabycia.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni na mocy umów sprzedaży odpowiednio w 1996 r. i w 2004 r. nabyła udział w lokalu mieszkalnym w części odpowiadającej 50% współwłasności. Pozostały udział Wnioskodawczyni nabyła w 2012 r. na podstawie umowy darowizny. Wnioskodawczyni planuje dokonać sprzedaży swojemu mężowi do jego majątku odrębnego udział we wskazanym lokalu tj. 50% całości.

Zatem Wnioskodawczyni w opisanej przez siebie sytuacji powinna rozpoznać trzy daty nabycia nieruchomości:

* w roku 1996 r. i w roku 2004 w drodze umowy sprzedaży,

* w 2012 r. na podstawie umowy darowizny.

Z dalszej części przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, wynika że Wnioskodawczyni zamierza sprzedać udział 50% w nieruchomości, przy czym Wnioskodawczyni twierdzi, że sprzedaż nastąpi wyłącznie udziału nabytego przez nią w 1996 r. i 2004 r. w drodze sprzedaży. Stanowisko Wnioskodawczyni jest błędne.

Nie można bowiem przyjąć, że zbywany udział w nieruchomości będzie konkretnie tym udziałem nabytym w 1996 r. i 2004 r. a więc nabytym wyłącznie w drodze umowy sprzedaży. Udziały nie są oznaczonymi częściami w prawie własności. Udziały wyrażają uprawnienie do całej własności. Nabycie przez Wnioskodawczynię sprzedanego udziału wynoszącego 50% (tak jak całej nieruchomości) nastąpiło w trzech datach, tj. zarówno w 1996 r. i 2004 r. na podstawie umowy sprzedaży oraz w 2012 r. na podstawie umowy darowizny. Na udział 50%, który Wnioskodawczyni zamierza sprzedać swojemu mężowi składają się zatem udziały nabyte w tych trzech ww. datach. Nieuprawnione jest zatem twierdzenie, że Wnioskodawczyni sprzeda udział nabyty wyłącznie na podstawie umowy kupna - sprzedaży tj. w 1996 r. i 2004 r.

Wnioskodawczyni nabywając kolejno w poszczególnych latach udziały w nieruchomości nabywała prawo do każdego metra kwadratowego tej nieruchomości w takiej wielkości i w takiej dacie jak nabywany udział.

Tak jak zostało powyżej wskazane, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności - albo w drodze umowy albo orzeczenia sądu. Przez zniesienie współwłasności należy rozumieć likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego. Zatem w momencie nabycia w drodze umowy darowizny w 2012 r. przez Wnioskodawczynię pozostałego udziału (50%) doszło de facto do umownego zniesienia współwłasności. Należy zwrócić uwagę, że doszło wtedy do wygaśnięcia stosunku prawnego jakim było prawo współwłasności do nieruchomości wspólnej. Tylko i wyłącznie dla tego stosunku prawnego były określone i tylko jemu właściwe udziały w określonej wysokości. W takim przypadku udziały, które istniały do tej chwili w lokalu mieszkalnym całkowicie wygasały i straciły niepowracalnie swój byt prawny. Od chwili zniesienia współwłasności Wnioskodawczyni stała się wyłącznym właścicielem całej nieruchomości.

Natomiast w momencie dokonania sprzedaży mężowi nowego udziału w nieruchomości, dokonanym po staniu się jedynym właścicielem, dochodzi do ustanowienia w drodze umowy nowej współwłasności, z nowymi udziałami, całkowicie niezależnymi od wcześniej istniejących.

Zatem nabywając kolejno w 1996 r. oraz 2004 r. w drodze umowy sprzedaży udział 50% nieruchomości Wnioskodawczyni stała się właścicielem 50% w każdym metrze kwadratowym tej nieruchomości. Wnioskodawczyni nabywając bowiem ww. udział w prawie własności nieruchomości stała się jego współwłaścicielem, co oznacza że miała prawo do każdego metra kwadratowego w tej nieruchomości. Podobnie nabywając kolejny udziały w nieruchomości w drodze darowizny Wnioskodawczyni w kolejnej dacie nabyła udziały w każdym jej metrze kwadratowym. Oznacza to, że zbywając nowy udział 50% w posiadanej nieruchomości Wnioskodawczyni dokona zbycia udziału 50% nabytego w trzech ww. datach i w wymienionych udziałach. Zatem Wnioskodawczyni dokona sprzedaży 50% udziału w nieruchomości nabytej w 1996 r., 50% udziału w nieruchomości nabytej w 2004 r. oraz 50% udziału nabytego w 2012 r. Tylko w taki sposób dochodzi bowiem do zbycia udziału w prawie do nieruchomości. Udział w prawie to nie udział w części rzeczy.

Jednocześnie wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie znajdzie zastosowania zasada pierwsze weszło pierwsze wyszło.

W konsekwencji nie można również uznać, że podatnik zbywa udział wynoszący 50% części, który nabył w 1996 r. oraz w 2004 r., a to z kolei oznacza, że nie można uznać, że zbycie takiego udziału nie skutkuje powstaniem źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z chwilą kiedy podatniczka nabyła 50% udziału w nieruchomości w 1996 r. i w 2004 r. oraz 50% udziału w nieruchomości w 2012 r., stała się właścicielką całej nieruchomości i zbycie jakiegokolwiek udziału w tej nieruchomości oznacza zbycie udziału w "każdej części" tej nieruchomości i tak też należy liczyć bieg pięcioletniego terminu.

Mając na względzie powyższe przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży 50% udziału w nieruchomości w części nabytej w 1996 r. oraz w 2004 r. nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Innymi słowy, od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia tego udziału w nieruchomości już upłynął okres pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie planowana sprzedaż tej części nieruchomości nie będzie stanowić dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu. Tym samym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego ze sprzedaży tej części nieruchomości.

Natomiast w stosunku do sprzedaży 50% w udziale nabytym w 2012 r. zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Artykuł 22 ust. 6c ww. ustawy stanowi, iż koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży 50% udziału w części nieruchomości nabytej odpowiednio w 1996 r. oraz w 2004 r. na podstawie umowy sprzedaży nie będzie opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast zbycie 50% udziału w części nieruchomości nabytej w 2012 r. w drodze darowizny będzie stanowił źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.