IPPB1/415-1138/11/13-7/S/JB - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 2344/12 (data wpływu 23 maja 2013 r.) - uzupełnione pismem z dnia 22 sierpnia 2013 r. (data nadania 26 sierpnia 2013 r., data wpływu 27 sierpnia 2013 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-1138/11/15-5/JB z dnia 16 sierpnia 2013 r. (data nadania 16 sierpnia 2013 r., data doręczenia 19 sierpnia 2013 r.) stwierdza, ż stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2011 r. (data wpływu 29 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 27 lipca 2011 r. sprzedał część nieruchomości gruntowe. Łączny obszar sprzedanej nieruchomości wyniósł 1.783,00 m², co stanowi 5,7% nieruchomości z łącznej powierzchni 31.300,00 mkw. Sprzedana nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawcę i Panią Danutę P. na współwłasność łączną w dniu 23 listopada 2000 r., 5 grudnia 2000 r. oraz 5 lipca 2001 r. Z dniem 5 lipca 2001 r. Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości w wysokości 50%. W dniu 20 czerwca 2006 r. na podstawie aktu notarialnego zniesienia współwłasności Wnioskodawca stał się właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 31.300,00 m² w 100%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości o obszarze 1.873,00 m², co stanowi 5,7% całej nieruchomości nabytej w 2000 r., i 2001 r. oraz po zniesieniu współwłasności 5 lipca 2006 r. Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty zryczałtowanego 10% podatku od osiągniętego przychody, czy też jest zwolniony z zapłaty podatku z uwagi na nabycie nieruchomości w 2000 r. i 2001 r., której właścicielem był w 50% i upłynięciem okresu pięcioletniego?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze postanowienie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% od osiągniętego przychodu. Z tytułu sprzedaży nieruchomości o powierzchni 1.873,00 m², co stanowi 5,7% posiadanej nieruchomości o ogólnej powierzchni 31.300,00 m². W wymienionej nieruchomości Wnioskodawca miał 50% udziału i w tym zakresie był jej właścicielem. Wnioskodawca uważa, że sprzedaż 1.873,00 m² była dokonana z nabytej przez Niego części nieruchomości w 2000 i 2001 r., której był właścicielem. A zatem od daty nabycia do chwili sprzedaży upłynęło 5 lat. W związku z upływem okresu 5 lat od daty nabycia nieruchomości do momentu sprzedaży nie występuje obowiązek podatkowy. Zgodnie z postanowieniem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, w tym stanie faktycznym zbycie nieruchomości nie jest źródłem przychodu, a zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 10% od osiągniętego przychodu.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB1/415-1138/11-2/JB z dnia 20 marca 2012 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że:

* przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży części w nieruchomości w części nabytej w dniu 23 listopada 2000 r., 5 grudnia 2000 r. oraz 5 lipca 2001 r. nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, iż sprzedaż ta nastąpiła po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie.

* natomiast przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży części nieruchomości, nabytej w dniu 20 czerwca 2006 r., w wyniku zniesienia współwłasności, podlega opodatkowaniu 10% zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 28 marca 2012 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Wnioskodawca w terminie wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 17 maja 2012 r. Nr IPPB1/415-1138/11-4/JB (skutecznie doręczonym w dniu 22 maja 2012 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Wnioskodawca w dniu 19 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.). złożył za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB1/415-1138/11-2/JB z dnia 20 marca 2012 r.

Wyrokiem z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2344/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pana Piotra S. na interpretację Ministra Finansów z dnia 20 marca 2012 r. Nr IPPB1/415-1138/11-2/JB w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych wydał wyrok, w którym uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną w części uznającej stanowisko skarżącego za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, że: (...) Skarga okazała się zasadna, aczkolwiek nie z powodów w niej wskazanych.

Zaskarżona interpretacja, w części uznającej stanowisko Skarżącego za nieprawidłowe narusza przepisy proceduralne w stopniu uzasadniającym jej uchylenie.

Przystępując do rozważań wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Op. minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego wydaje w jego indywidualnej sprawie pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Według art. 14b § 3 Op. składający wniosek o interpretację indywidualną obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy też zaakcentować, że pełną wiedzę o stanie faktycznym stanowiącym punkt wyjścia dla ustalenia adekwatnych regulacji prawa podatkowego organ podatkowy czerpie wyłącznie z wniosku uprawnionego podmiotu. Jednocześnie organ w postępowaniu nie może prowadzić żadnego postępowania dowodowego. W przypadku uznania stanu faktycznego zawartego we wniosku za niewystarczający, organ zwraca się do wnioskodawcy o jego uzupełnienie w trybie przewidzianym dla usuwania braków formalnych.

Przechodząc do merytorycznej kontroli zgodności zaskarżonej interpretacji wskazać należy, jednym ze źródeł przychodu wymienionych przez ustawodawcę w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli nie następuje ono w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Jak słusznie zauważył organ interpretacyjny, u.p.d.o.f. nie zawiera definicji pojęcia "nabycie". W związku z tym, aby ustalić jaka, czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu, określonego w analizowanej normie prawne, należy odnieść się do regulacji zawartych w prawie cywilnym.

Z przepisów tych wynika, że nabycie własności nieruchomości oznacza otrzymanie jej na własność, skutkiem czego jest przejście prawa własności z jednej osoby na drugą. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Podmiot bowiem uzyskuje prawo rzeczowe w stosunku do rzeczy. W zasadzie to nabycie jest ekwiwalentne, a więc związane z koniecznością spełnienia świadczenia na rzecz zbywcy. Typowym przykładem nabycia rzeczy jest umowa sprzedaży (art. 535 i następne k.c.).

Nie może także budzić wątpliwości, że nabycie własności nieruchomości w drodze zniesienia współwłasności zawiera się w pojęciu " nabycie" jakim posługuje się przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a u.p.d.o.f. Należy zwrócić uwagę, że z istoty współwłasności, zarówno łącznej jak i ułamkowej wynika, że nie jest się właścicielem całości rzeczy.

Ze stanu faktycznego wskazanego we wniosku o udzielenie interpretacji wynika, że Skarżący nabył w roku 2000 oraz 2001 nieruchomość na zasadzie współwłasności łącznej. Z dniem 5 lipca 2001 r. stal się współwłaścicielem nieruchomości w 50%. W dniu 20 czerwca 2006 r. na podstawie aktu notarialnego zniesienia współwłasności stal się właścicielem nieruchomości gruntowej w stu procentach.

Współwłasność łączna w odróżnieniu od współwłasności w częściach ułamkowych, nie jest samoistnym stosunkiem prawnym i zawsze jest związana ze szczególnym podstawowym stosunkiem prawnym o charakterze osobistym, bez którego nie może ani powstać, ani istnieć. Takim stosunkiem prawnym może być małżeństwo albo stosunek spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej. Z istoty współwłasności łącznej wynika jej bezudziałowy charakter, w tym sensie, ze brakuje tu oznaczenia wielkości udziału we współwłasności i dlatego współwłaściciel nie może rozporządzać swoim prawem dopóty, dopóki trwa współwłasność łączna. Zawsze jednak współwłasność - w każdej odmianie, stanowi wspólne prawo własności, zespolone z udziałów poszczególnych współwłaścicieli. (por. Edward Gniewek, Komentarz do kodeksu cywilnego, system informacji prawnej Lex, komentarz do art. 196 k.c.). W opisie stanu faktycznego wniosku o udzielenie interpretacji Skarżący nie wskazał, z jakim stosunkiem podstawowym związana jest współwłasność łączna. Niezależnie jednak z jakiego stosunku prawnego ona wynika, z chwilą ustania tego stosunku (małżeństwa, spółki) współwłasność łączna zmienia się we współwłasność w częściach ułamkowych (por. Stanisław Rudnicki, Komentarz do kodeksu cywilnego, Wydawnictwo Prawnicze Warszawa 1996 r., Księga druga, str. 190).

Podział współwłasności, niezależnie czy następuje w wyniku umowy, czy postanowienia sądu, podział rzeczy wspólnej, podział majątku wspólnego małżonków, czy też podział spadku może przybierać różne formy. Zniesienie współwłasności w skład której wchodzi prawo własności nieruchomości może nastąpić w ten sposób, że każdy z współwłaścicieli nabędzie część nieruchomości lub też jeden ze współwłaścicieli stanie się właścicielem całej nieruchomości. W sytuacji, gdy wartość nieruchomości nie będzie przekraczała wartości udziału, a zatem nie powstanie obowiązek zapłaty dopłaty lub spłaty, wówczas podmiot ten, pomimo uzyskania prawa własności nieruchomości, nie zwiększy swych aktywów majątkowych. Stąd też nie nabywa nieruchomości w rozumieniu określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8a u.p.d.o.f. Odmienna sytuacja zachodzi wtedy, gdy podział majątku wspólnego następuje poprzez przyznanie współwłaścicielowi nieruchomości o wartości przekraczającej jego udział we współwłasności. Wówczas należy wyrównać udziały poprzez dopłatę lub spłatę. Zatem następuje wzrost aktywów majątku. W tej części bowiem w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podmiot musi zapłacić odpowiednią kwotę tytułem wyrównania udziałów w postaci dopłaty pieniężnej. W tym zakresie niewątpliwie podatnik nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu analizowanego przepisu. Reasumując należy stwierdzić, że przez pojęcie "nabycie" użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8a in fine u.p.d.o.f. należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika Jaki też podgląd prezentowany jest w orzecznictwie (wyrok NSA z dnia 3 listopada 2009 r. II FSK 1489/08).

Odnosząc poczynione powyżej rozważania do realiów rozpoznawanej sprawy wskazać należy, że ze stanu faktycznego zawartego we wniosku o udzielenie interpretacji nie wynikało, czy wartość otrzymanej nieruchomości w drodze zniesienia w 20 czerwca 2006 r. współwłasności przekraczała wartość posiadanego przez Skarżącego udziału, a tym samym, czy zniesienie współwłasności nieruchomości niosło za sobą obowiązek spłaty dotychczasowego współwłaściciela Tylko w takiej sytuacji (zaistnienia obowiązku spłaty lub dopłaty) uprawnione byłoby wskazanie przez organ jako daty nabycia nieruchomości w części przekraczającej udział Skarżącego, daty zniesienia współwłasności, tj. 20 czerwca 2006 r.

Przyjęcie zatem do oceny prawnej stanu faktycznego, który nie był wystarczający do zajęcia stanowiska skutkowało oczywistą wadliwością wydanej interpretacji.

Ponownie rozpoznając sprawę organ zobowiązany będzie wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia stanu faktycznego w trybie art. 169 w zw. z art. 14h Op. i wydając ponownie interpretację, uwzględni stanowisko prawne wyrażone w niniejszym wyroku. Organ weźmie pod uwagę, że jak słusznie Skarżący podnosił w skardze, w stanie faktycznym wskazywał on na fakt dokonania sprzedaży części nieruchomości, a nie udziału w nieruchomości, jak zostało to wskazane w interpretacji".

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. Akt III SA/Wa 2344/12, tut. Organ pismem z dnia 16 sierpnia 2013 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, poprzez wskazanie.:

* jednoznaczne wskazanie, czy wartość otrzymanej nieruchomości w drodze zniesienia w 20 czerwca 2006 r. współwłasności przekraczała wartość posiadanego przez Pana udziału, a tym samym, czy zniesienie współwłasności nieruchomości niosło za sobą obowiązek spłaty dotychczasowego współwłaściciela?

Biorąc pod uwagę powyższe, należy zatem porównać wartość majątku przysługującego Wnioskodawcy przed zniesieniem współwłasności (wartość na dzień zniesienia współwłasności udziałów nabytych w datach: 23 listopada 2000 r., 5 grudnia 2000 r. oraz 5 lipca 2001 r.) z wartością majątku przyznanego Wnioskodawcy w wyniku zniesienia współwłasności w 2006 r. (czyli wartością nabytej nieruchomości po zniesieniu współwłasności).

Wnioskodawca pismem z dnia 22 sierpnia 2013 r. (data nadania.26.08.2013., data wpływu 27 sierpnia 2013 r.) uzupełnił wniosek w terminie, informując, że zniesienie współwłasności zostało dokonane umową z dnia 20 czerwca 2006 r. Przedmiotowa nieruchomość w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i przepisów ustawy o podatku rolnym stanowi gospodarstwo rolne. Zniesienie współwłasności zostało dokonane bez żadnych spłat, ani dopłat (zapis w akcie notarialnym). Znosząc współwłasność strony oświadczyły, że nie zachowują wobec siebie żadnych wzajemnych roszczeń. Wartość zniesionej współwłasności nie przekracza wartości posiadanego udziału.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 lutego 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2344/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie ma właściwe ustalenie daty, od której należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, zgodnie z wyżej cyt. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 27 lipca 2011 r. sprzedał część nieruchomości gruntowej, którą nabył w następujący sposób:

* w dniu 23 listopada 2000 r., 5 grudnia 2000 r., 5 lipca 2001 r., nabył udział w nieruchomości gruntowej (tekst jedn.: 50%) na współwłasność łączną z osobą fizyczną,

* oraz w dniu 20 czerwca 2006 r. nabył udział, na podstawie zniesienia współwłasności, w wyniku czego stał się wyłącznym właścicielem nieruchomości gruntowej o powierzchni 31.300,00 m².

Zniesienie współwłasności zostało dokonane bez żadnych spłat, ani dopłat, a wartość zniesionej współwłasności nie przekracza wartości posiadanego udziału.

Wskazać w tym miejscu należy, iż współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) współwłasność polega na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.

W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Każdy ze współwłaścicieli ma zatem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej.

W rezultacie, w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności. Co do zasady, wartość przyznanej na wyłączną własność rzeczy powinna odpowiadać wartości posiadanego udziału we współwłasności. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa - w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługuje tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał.

Mając na uwadze powyższe, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po zniesieniu współwłasności. Z tego bowiem porównania wynikać będzie czy w majątku dotychczasowego współwłaściciela doszło do zwiększenia aktywów, które to zwiększenie traktuje się w kategorii nabycia. Co istotne, nową datę nabycia ustala się wówczas jedynie dla owej nadwyżki udziału nabytego ponad wartość udziału przysługującego przed zniesieniem współwłasności. W zakresie pozostałego udziału, nabywca był bowiem jego właścicielem już przed datą zniesienia współwłasności i nie mógłby skutecznie nabyć własności po raz drugi. Jeżeli jednak wartość otrzymanej w wyniku zniesienia współwłasności jest zgodna z wartością udziału posiadanego przed zniesieniem współwłasności nie mamy do czynienia z nowym nabyciem, ponieważ w ten sposób nie ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) jak i stan jej majątku osobistego. Zniesienie współwłasności, w wyniku którego udział w nieruchomości nie zwiększył się, zmienia wyłącznie charakter własności.

W przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca wartość zniesionej współwłasności nieruchomości, które zostało dokonane umową z dnia 20 czerwca 2006 r. nie przekraczała wartości posiadanego udziału.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nabycia nieruchomości o powierzchni 31.300,00 m² dokonał odpowiednio: w dniu 23 listopada 2000 r., 5 grudnia 2000 r. oraz 5 lipca 2001 r. tj. w datach nabycia nieruchomości w ramach współwłasności, gdyż w dniu zniesienia współwłasności wartość Jego udziału w nieruchomości nie uległa powiększeniu

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż przychód uzyskany w dniu 27 lipca 2011 r. ze sprzedaży części nieruchomości o obszarze 1.873,00 m²- co stanowi 5,7% całej nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w 2000 r. i 2001 r. - nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na upływ 5 - cio letniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.