IPPB1/415-113/09-4/EC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data nadania 30 kwietnia 2009 r., data wpływu 5 maja 2009 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-113/09-2/EC z dnia 20 kwietnia 2009 r. (data doręczenia 27 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe,

* momentu poniesienia kosztu dotyczącego zapłaty czynszu - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu poniesienia kosztu dotyczącego zapłaty czynszu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Nr REGON Przeważająca działalność to praktyka stomatologiczna (PKD: 85132). Jest lekarzem stomatologiem. Posiada wpis do ewidencji działalności gospodarczej nr. Usługi świadczy w gabinetach, z którymi ma umowę o współpracy.

Wnioskodawczyni planuje wynająć (czyli być najemcą) część mieszkania (1 pokój). Mieściłoby się w tym pokoju jej biuro. W tym wynajmowanym pokoju trzymałaby dokumentację firmy. W pokoju tym przygotowywałaby się również do świadczonych usług. Mianowicie: opracowywałaby strategię i proces leczenia dla swoich pacjentów. Oprócz powyższego przygotowywania się do zabiegów, pokój wykorzystywałaby jako miejsce przygotowywania się do nowych zabiegów medycznych, aby rozszerzyć swoją ofertę usług.

Pokój ten wymagałby dostosowania do charakteru jej działalności. Wymagany byłby zakup mebli (trzymanie dokumentacji, książek). Wymagany byłby także zakup ekranu/telewizora LCD z funkcją dołączenia do DVD (odtwarzacza) z głośnikami. Na wymienionym sprzęcie (ekran/telewizor LCD, DVD, głośniki) odtwarzane byłyby filmy z instruktażem w zakresie wykonywania odpowiednich zabiegów medycznych. W ten, między innymi, sposób miałoby miejsce przygotowywanie się do zabiegów oraz rozwój istniejącej oferty jej działalności.

Wnioskodawczyni wstępnie znalazła już taki pokój. W mieszkaniu, które wynajmuje (na podstawie użytkowania ma dostęp do 2 pokojów) jest trzeci pokój, który chciałaby wynająć i który nadaje się do opisanych celów.

Wnioskodawczyni pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 5 maja 2009 r.) doprecyzowała opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku ORD-IN poprzez wyjaśnienie, iż:

* zakupione wyposażenie (m.in. meble, amplituner z odtwarzaczem DVD i głośnikami) będzie stanowiło środek trwały. Ze względu na fakt, iż każda faktura z osobna jest na kwotę poniżej 3.000 PLN, to powyższe wyposażenie nie będzie amortyzowane, a będzie stanowiło koszt okresu, w którym wydatek zostanie poniesiony,

* działalność prowadzona jest na zasadach ogólnych,

* rodzaj prowadzonej księgowości: podatkowa księga przychodów i rozchodów; metoda: uproszczona,

* podstawą do zaksięgowania kosztu dotyczącego czynszu za wynajem będzie wielkość, data płatności i okres za jaki ma być dokonana płatność jednoznacznie wynikająca z umowy i na tej podstawie będzie wykonywana płatność.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem wnioskodawczyni, koszt wynajmu oraz urządzenia pokoju/siedziby jest kosztem uzyskania przychodu. Jest tak ponieważ jest to część procesu świadczenia usług, przygotowywanie się do usługi, opracowanie strategii leczenia, przygotowywanie i rozwój oferty. Jest to część jej działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo, iż płatność za wynajem będzie raz w roku, z dołu, to jest ona określona (w skali) za miesiąc. Zgodnie z zasadą memoriałową powinna ona stanowić proporcjonalnie koszt uzyskania przychodu w każdym miesiącu, a nie tylko w jednym miesiącu (miesiącu płatności)

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego wyżej przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

W powołanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawodawca nie wskazuje enumeratywnie jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu. Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona została od istnienia związku przyczynowo - skutkowego tzn. poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, bądź funkcjonowanie tego źródła. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, pod warunkiem, że podatnik wykaże, iż zostały one w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Skoro wynajmowanie pokoju jest niezbędne dla świadczenia usług, to wydatki związane z opłatą czynszu za wynajem pokoju, stosownie do art. 21 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) koszty uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Oznacza to, że wydatki stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia - bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Stosowanie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w art. 22 ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba i 6bb, ww. ustawy (tj. prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Z przedstawionego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług stomatologicznych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą tzw. uproszczoną. Czynsz za wynajem, który w umowie jest określony w skali miesiąca będzie płacony z dołu raz w roku.

Podstawą do zaksięgowania kosztu w myśl ww. przepisów jest faktura, a w przypadku jej braku inny dowód stanowiący podstawę do zaksięgowania, np. dowód wpłaty, przelew, potwierdzenie zapłaty, itp.

Przy ewidencjonowaniu kosztów nie mają w przypadku Wnioskodawczyni zastosowania zasady określone w art. 22 ust. 5-5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziane dla podatników prowadzących księgi rachunkowe oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do danego roku podatkowego (metoda memoriałowa).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż koszty ewidencjonowane są metodą uproszczoną.

W związku z powyższym wydatki związane z zapłatą czynszu za wynajmowany pokój, Wnioskodawczyni winna zaewidencjonować w kosztach uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu.

Z przedstawionego wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni oprócz wydatku na opłacenie czynszu za wynajem pokoju, poniesie również wydatki na zakup wyposażenia, tj. zakup mebli, amplitunera z odtwarzaczem DVD oraz ekranu/telewizora LCD z funkcją podłączenia do DVD z głośnikami.

Zakupione wyposażenie będzie stanowiło środek trwały. Wartość pojedynczego wyposażenia jest na kwotę poniżej 3.000 PLN.

Wydatki poniesione na zakup wyposażenia do wynajmowanego pokoju z przeznaczeniem na biuro mogą być generalnie zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. W tym miejscu należy podkreślić, że Wnioskodawca powinien przyłożyć należytą wagę do udokumentowania, że zakupiony sprzęt jest niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa, oraz będzie wykorzystywany wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powyższe wydatki mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli ww. meble i sprzęt RTV nie będą w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiły środków trwałych.

W sytuacji bowiem gdy ww. wyposażenie spełnia definicję środków trwałych, ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów winno odbywać się wg reguł określonych w art. 22a - 22o. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Zasady ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, określone zostały w art. 22g ust. 1 i ust. 3 oraz w art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Od ogólnej zasady amortyzacji środków trwałych ustawodawca przewidział dwa wyjątki dotyczące składników majątku, spełniających kryteria przynależne środkom trwałym, których wartość początkowa (cena nabycia) nie przekracza, bądź jest równa kwocie 3.500 zł:

* jeżeli wartość początkowa składnika majątku, o którym mowa w art. 22a cytowanej ustawy, nie przekracza 3.500 zł to zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnik może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Wydatki na jego nabycie będą stanowić wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania go do użytkowania,

* jeżeli wartość początkowa składnika majątku jest równa lub niższa niż 3.500 zł, to zgodnie z art. 22f ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik może dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo w miesiącu oddania tego środka trwałego do używania albo w miesiącu następnym.

Biorąc powyższe pod uwagę, w przypadku gdy wartość jednostkowa pojedynczego składnika wyposażenia (meble, telewizor, amplituner, głośniki), nie przekracza 3.500 zł, Wnioskodawczyni może wydatek na zakup takiego wyposażenia - na podstawie art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w miesiącu oddania ich do używania, chyba, że podejmie decyzję o ich amortyzacji w sposób wskazany w art. 22f ust. 3 ww. ustawy.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów i przedstawionego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego, wydatek na opłatę czynszu za wynajem pokoju Wnioskodawczyni winna zaewidencjonować w kosztach uzyskania w dacie ich poniesienia, tj. wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania kosztu (może nim być faktura, dowód wpłaty, przelew, potwierdzenie zapłaty, itp.). Wydatki poniesione na zakup mebli, telewizora, amplitunera oraz głośników zgodnie z dyspozycją art. 22d ust. 1 będą stanowiły koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem udowodnienia, że będą one wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, a poniesiony wydatek jest konieczny do prawidłowego funkcjonowania i rozwoju firmy oraz ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie przychodu z działalności gospodarczej.

Końcowo zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, tut. Organ wydając interpretację prawa podatkowego nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które wskazałoby, że poniesione wydatki mają związek z działalnością gospodarczą i są wykorzystywane wyłącznie w prowadzonej działalności. Do postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.