IPPB1/415-1129/12-2/JB - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu specjalnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2012 r. (data wpływu 11 września 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu specjalnego-jest prawidłowe.

W dniu 11 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu specjalnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca Jest wspólnikiem spółki jawnej, którą tworzy trzech wspólników będących osobami fizycznymi. Wspólnicy uczestniczą w majątku spółki, w przychodach i kosztach uzyskania przychodu proporcjonalnie do posiadanych w spółce udziałów. Spółka prowadzi księgi handlowe i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej spółki jest sprzedaż detaliczna artykułów spożywczych, wyrobów tytoniowych, alkoholu, chemii.

Spółka z racji przedmiotu prowadzonej działalności gospodarczej, codziennie dokonuje transportu gotówki z siedziby spółki do banku prowadzącego rachunek spółki, jak również do hurtowni, w których nabywa towary handlowe i płaci za nie gotówką. W celu zapewnienia bezpieczeństwa przewożonych środków pieniężnych wspólnicy spółki postanowili nabyć samochód o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz typu C.

Zakupiony pojazd zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych i będzie stanowił środek trwały spółki jawnej.

Wnioskodawca nadmienia również, że przedmiotowy bankowóz będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy spółka jawna (a przez to wspólnicy spółki jawnej rozliczający się na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) może odnieść w koszty podatkowe, poprzez odpisy amortyzacyjne, 100% wartości samochodu, czy też odpisy amortyzacyjne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie w ramach limitu do 20.000 euro.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy spółka może odnieść w koszty uzyskania przychodów, poprzez odpisy amortyzacyjne, 100% wartości pojazdu będącego środkiem trwałym spółki, a nie jedynie wartość do 20.000 euro. Wnioskodawca, uważa, że zgodnie z art. 7 Ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, nie będzie ich obowiązywało ograniczenie wynikające z art. 23 ust. 1 pkt 4 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż samochód spełnia wymogi do uznania go za pojazd specjalny - bankowóz w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym.

Wnioskodawca uważa, że mimo iż będzie to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, to będąc wymienionym (i spełniającym warunki) w załączniku do ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. poz. 2, możemy odnieść w koszty uzyskania przychodu, poprzez odpisy amortyzacyjne, 100% jego wartości. Tak więc odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, proporcjonalnie do posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w przychodach i kosztach spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu specjalnego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 pkt 2 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m.in. środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Zawarte w tym przepisie ograniczenie odnosi się więc do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych wyłącznie od wartości początkowej samochodów osobowych.

W myśl art. 2 pkt 1 lit. a i b) ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2011 r. Nr 102, poz. 585 z późn. zm.), w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) wprowadza się następujące zmiany w art. 5a:

Zgodnie z art. 8 ww. ustawy zmieniającej, ustawa ta wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w przepisach ustaw wymienionych w art. 2 i art. 3 jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

We wskazanym powyżej załączniku - Wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5, w pozycji nr 2 wymieniono jako pojazd specjalny - bankowóz.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnicy spółki postanowili nabyć - samochód o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, który w dowodzie rejestracyjnym będzie posiadał wpis - rodzaj pojazdu: samochód specjalny, przeznaczenie: bankowóz typu C. Celem zakupu tego pojazdu jest z zapewnienie bezpieczeństwa przewożonych środków pieniężnych.

Wskazany pojazd nie będzie wobec tego stanowił w myśl cytowanych uprzednio przepisów - samochodu osobowego. Do amortyzacji tego pojazdu, nie będzie więc miało zastosowania ograniczenie o którym mowa w 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, o ile przedmiotowy bankowóz spełnia przesłanki do uznania go za środek trwały i wykorzystywany będzie w prowadzonej działalności gospodarczej, może Pan zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od jego wartości początkowej, bez ograniczeń kwotowych, proporcjonalnie do posiadanych przez Pana udziałów w Spółce.

Podkreślić należy, że organ podatkowy nie oceniał, czy przedmiotowy pojazd rzeczywiście spełnia przesłanki by uznać go za pojazd specjalny i oparł się wyłącznie na stwierdzeniu Wnioskodawcy, że jest pojazdem specjalnym. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania - właściwy organ - ustali, że przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest odmienny od rzeczywistego, to wydana interpretacja nie będzie chroniła Pana w zakresie dotyczącym zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.