IPPB1/415-1094/14-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2014 r. (data wpływu 3 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest nieprawidłowe,

* niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartość początkowej samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania oraz rozliczenia niezamortyzowanej wartość początkowej samochodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych w oparciu o podatkowa księgę przychodów i rozchodów. W prowadzonej działalności wykorzystuje samochód osobowy należący do składników majątku, który zaliczony jest do środków trwałych. Samochód ten uległ wypadkowi. Sprawcą wypadku był inny uczestnik ruchu, który został uznany za winnego tego zdarzenia. Firma ubezpieczeniowa, w której sprawca zdarzenia miał polisę OC, wypłaciła Wnioskodawcy odszkodowanie. Samochód nie był remontowany nie poniesiono kosztów związanych z naprawą został sprzedany niedługo po wypadku. Samochód nie był objęty ubezpieczeniem dobrowolnym (AC). Samochód był amortyzowany.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w zaistniałym stanie faktycznym kwota otrzymanego odszkodowania stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

2. Czy niezamortyzowana wartość początkowa samochodu jest kosztem podatkowym.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota wypłaconego odszkodowania, nie będzie przychodem. Celem odszkodowania jest naprawienie szkody, które może nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłacenie odpowiedniej sumy pieniężnej. Odszkodowanie jest rozumiane jako rekompensata pieniężna za poniesione krzywdy.

Na podstawie art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się zwróconych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei przepis art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy o p.d.o.f., do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Likwidacja wg. definicji słownika języka polskiego PWN oznacza zniesienie, usunięcie, rozwiązanie czegoś. Likwidować to znaczy zwijać, usuwać coś, pozbywać się czegoś. Zatem słownikowa definicja pojęcia likwidacji tylko pośrednio utożsamia likwidację ze sprzedażą, czyli odpłatnym zbyciem.

W konsekwencji, brakuje jednoznacznej interpretacji (zapisu w ustawie) co w przypadku sprzedaży uszkodzonego w czasie kolizji drogowej samochodu czy sprzedaż jest jednoznaczna z likwidacją.

Reasumując wg. Wnioskodawcy skoro zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.f. brak dobrowolnego ubezpieczenia AC wyklucza możliwość obciążenia kosztów niezamortyzowaną wartością początkową auta, czyli straty powstałe w wyniku utraty wartości środka trwałego nie mogą stanowić kosztu i brak jednoznacznego zapisu odnośnie sytuacji co w przypadku sprzedaży to Wnioskodawca nie musi rozpoznawać przychodu od uzyskanego odszkodowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania jest nieprawidłowe, natomiast niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej wartość początkowej samochodu jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie przysporzenia majątkowe, uzyskane w związku z tą działalnością, o ile ustawa nie włącza ich z tej kategorii.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 12 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 4 lit. a ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c.

Zatem zwolnienie, o którym mowa w ww. przepisie nie obejmuje m.in. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Składnikami majątku związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej, będą zarówno środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, jak i wszelkie inne przedmioty, które są w funkcjonalny sposób związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, zwłaszcza wszelkie przedmioty wykorzystywane w działalności.

Zatem, pomimo że - co do zasady - otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowią przychód z działalności gospodarczej, to jednak przepis art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyłącza z przychodów tę część odszkodowania, która stanowi zwrot poniesionych wydatków, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie remontował samochodu, który uległ wypadkowi a zatem nie poniósł żadnych wydatków na ten cel. Nie znajdzie więc do otrzymanego odszkodowania zwolnienie określone w art. 14 ust. 3 pkt 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając zatem na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że cała kwota odszkodowania stanowić będzie przychód z działalności gospodarczej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku utraty lub likwidacji samochodów oraz kosztów ich remontów powypadkowych, jeżeli samochody nie były objęte ubezpieczeniem dobrowolnym.

Warto także zauważyć, że przepis art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej enumeratywnie wymienia przypadki strat, których zaistnienie wyłącza możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu mimo spełnienia warunków przewidzianych w art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej. Wynika to wprost z treści tego przepisu w którym zawarto zastrzeżenie, iż kosztami uzyskania przychodów nie są koszty wymienione w art. 23 tej ustawy. Oznacza to, że straty mogą być kosztami uzyskania przychodu, o ile poniesione zostały w celach określonych w art. 22 ust. 1 ustawy podatkowej i nie zostały wymienione w jej art. 23.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wykładnię celowościową tego przepisu. Na jego mocy wyłączone zostały z kosztów uzyskania przychodów nie tylko straty spowodowane utratą lub likwidacją samochodu, ale także koszty jego remontu powypadkowego, w sytuacji gdy pojazd nie był objęty dobrowolnym ubezpieczeniem. Ustawodawca zatem uznał, że niedopuszczalne jest przerzucenie na Skarb Państwa (poprzez zmniejszenie obciążenia podatkowego) jakichkolwiek finansowych skutków ryzyka, jakie podjął przedsiębiorca, rezygnujący z dobrowolnego ubezpieczenia samochodów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że straty wskazane w art. 23 ust. 1 pkt 48 ustawy podatkowej, wobec braku spełnienia przewidzianego tam warunku, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodu. Tym samym niezamortyzowana wartość środka trwałego nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów.

A zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.