IPPB1/415-1085/13-4/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2013 r. (data wpływu 14 października 2013 r.) oraz odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 stycznia 2014 r. (data wysłania 7 stycznia 2014 r., data odbioru 13 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* ustalenia wartości początkowej środka trwałego i sposobu amortyzacji (pyt. Nr 1 i 2) - jest prawidłowe,

* ustalenia momentu dokonywania odpisów amortyzacyjnych (pyt. Nr 3) - jest prawidłowe,

* możliwości uwzględnienia wydatków poniesionych na przebudowę środka trwałego w związku z którymi zwrócono różnicę podatku VAT (pyt. Nr 4) - jest nieprawidłowe,

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyposażenie lokalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego oraz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyposażenie lokalu.

W wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Lokal mieszkalny będący własnością Wnioskodawczyni od 1997 r. o pow. 130 m^2, od kilku lat był wynajmowany na cele mieszkalne. Z podatku rozliczała się jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej wg. skali ogólnej amortyzując go od roku 2006. Do dnia dzisiejszego nie został on zamortyzowany w całości.

Wobec braku najemców od paru już miesięcy, Wnioskodawczyni zdecydowała się na podzielenie go na 2 odrębne lokale administracyjne (z oddzielnymi wejściami z klatki schodowej, ponumerowane jako lokale nr 3 i nr 4). Jeden z nich, o powierzchni 80 m² będzie zamieszkiwała matka Wnioskodawczyni, zatem będzie musiał być wycofany z amortyzacji, Drugi, o pow. 50 m² będzie podlegał dalszemu najmowi, Wnioskodawczyni będzie się rozliczać wg. skali podatkowej ogólnej i będzie go amortyzować.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 3 stycznia 2014 r. Nr IPPB1/415-1085/13-2/ES Wnioskodawczyni doprecyzowała zdarzenie przyszłe oraz przeformułowała pytanie Nr 4:

* lokale mieszkalne o numerach administracyjnych 3 i 4 zostały nabyte w roku 1997 aktem notarialnym w wyniku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej i podziału majątku dorobkowego,

* w wyniku podziału jednego lokalu mieszkalnego o pow. ok. 130 m² powstaną dwa odrębne środki trwałe (lokal nr 3 i lokal nr 4), status samodzielnych lokali potwierdza zaświadczenie o samodzielności lokali z wydziału architektury i budownictwa,

* w kwestii własnościowej nie zmieni się nic, a zatem Wnioskodawczyni będzie wyłączną właścicielką obu lokali. Na podstawie ww. aktu notarialnego stała się właścicielką całości budynku przy ul. Nobla 9 i tak pozostanie, kwestia podziału jest wyłącznie kwestią administracyjną i podatkową, nie zaś własnościową, Więc nie powstaną nowe akty notarialne. Do tej pory wynajmowany był jeden duży lokal, w tej chwili będą wynajmowane i amortyzowane oba mniejsze, odrębne lokale, lub co najmniej jeden z mniejszych lokali (w przypadku przeznaczenia jednego z nich na cele prywatne). Jak wiadomo, terminy umów najmu odrębnych lokali zapewne nie będą się pokrywać, zatem wynika kwestia odpisów, które będą musiały być odrębnie wielkościowo i terminowo ujęte w ewidencji,

* oba lokale będą użytkowane dłużej niż 1 rok, Wnioskodawczyni nie nosi się z zamiarem sprzedaży, ma zamiar kontynuować wynajem,

* nie powstaną żadne dokumenty wskazujące na wartość jednego bądź drugiego lokalu. Jedyną wyceną wartości lokalu przed podziałem jest wycena dokonana przez rzeczoznawcę z roku 2006 przed przyjęciem go do ewidencji środków trwałych. Nie istniała żadna wycena, czy umowa wskazująca na ewentualną wartość któregokolwiek z mniejszych lokali. W umowie małżeńskiej z roku 1997 wartość nieruchomości, ani poszczególnych lokali nie została określona,

* Wnioskodawczyni planuje przeprowadzenie podziału jednego lokalu o pow. 130 m² na dwa mniejsze i kontynuację wynajmu co najmniej jednego, bądź dwóch powstałych w wyniku podziału lokali. Wnioskodawczyni nie jest w stanie określić czy działanie to będzie zakwalifikowane jako remont czy modernizacja, czy też przebudowa środka trwałego, choć wydaje się jej, że określenie "przebudowa środka trwałego" jest adekwatne,

* remont o którym mowa w pyt. 4 dotyczy obu lokali, każdego w różnym zakresie, jednak wobec tego, że żaden z kosztów remontu i wyposażenia nie przekracza kwoty 3.500 zł, poszczególne koszty nie mogą być amortyzowane,

* suma wydatków na remont przekroczyła kwotę 3.500,00 PLN. Wnioskodawczyni pragnie zaznaczyć, że wydatki kwalifikujące się do zwrotu różnicy w podatku VAT zostały ujęte w zgłoszeniu VZM-1, wobec powyższego zapewne już nie będą mogły być uwzględnione przy podziale lokalu na dwa odrębne,

* ponieważ wartość użytkowa została oszacowana przez rzeczoznawcę w roku 2006, a wartość odrębnie każdego z nowo powstałych lokali nie jest znana Wnioskodawczyni, nie jest w stanie stwierdzić, czy w wyniku wykonanych prac remontowych wartość lokalu nr 3 lub lokalu nr 4 wzrośnie, czy tez nie, szczególnie, że wobec braku istnienia odrębnych lokali: nr 3 i 4 nie można było oszacować ich wartości, bo po prostu nie istniały. Nie można porównywać wartości jednego dużego lokalu o pow. 130 m² i dwóch lokali o pow. ok. 50 i 80 m²,

* jako że w jednym dużym lokalu była jedna kuchnia, Wnioskodawczyni musi ponieść wydatek na wyposażenie nowej kuchni, a także wyremontowanie łazienek (istniały 2 i pozostają 2, jednak wobec wielu lat najmu i dokonanych zniszczeń substancji lokalu i wyposażenia łazienek, wymagały one nakładów finansowych, a także być może umeblowania poszczególnych pokoi - w zależności od potrzeb przyszłego najemcy,

* Wnioskodawczyni nie przewiduje, by wartość któregokolwiek z poszczególnych składników przekroczyła kwotę 3500,00 PLN, choć sumarycznie na pewno będzie zmuszona do wydatków w kwocie przewyższającej limit 3.500,00 PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wobec powstania (wytworzenia...) nowego lokalu mieszkalnego o pow. 50 m² Wnioskodawczyni powinna wykonać nowy operat szacunkowy określający jego wartość i rozpocząć amortyzację od początku...,

2. Czy też powinna kontynuować amortyzację zgodnie z wartością początkową, która została określona dla lokalu wynajmowanego do tej pory o powierzchni 130 m^2, uwzględniając procentowy udział tego lokalu w ówczesnej amortyzacji (38,46% całości kwoty amortyzowanej dotychczas, obliczone jako stosunek pow. całości lokalu 130 m² do uzyskanej powierzchni nowego lokalu 50 m², wyłączając 80 m² przeznaczone. na cele prywatne...,

3. Czy po zawieszeniu dokonywania odpisów amortyzacyjnych na czas remontu jeśli okaże się, że prawidłowym jest kontynuowanie amortyzacji wg. operatu szacunkowego z 2006 r.), amortyzację rozpocząć od razu, gdy nowo powstały lokal zacznie być oferowany na rynku do wynajmu jako zaliczenie jej do kosztów podatkowych celem osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czy też dopiero gdy lokal zostanie faktycznie wynajęty...,

4. Czy wobec poniesienia wydatków na przebudowę środka trwałego, a jednocześnie uzyskania zwrotu różnicy w podatku VAT na podst. art. 3 ust. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, Wnioskodawczyni może uwzględnić te wydatki w aktualizacji wartości początkowej środka trwałego.

5. Czy koszty wyposażenia lokalu Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów wynajmu i odliczyć je od przychodów. Wnioskodawczyni wynajmuje inny lokal, zatem czy może odliczyć je od przychodów już w momencie ich poniesienia, zanim zacznie uzyskiwać przychód z tego konkretnego lokalu (Wnioskodawczyni nie wie, czy od razu znajdzie najemcę).

Zdaniem Wnioskodawcy

Ad. 1 i 2 - uważa, że powinna kontynuować amortyzację wg. wyceny wykonanej w 2006 r., z wyłączeniem dokonywania odpisów amortyzacyjnych na czas remontu,

Ad. 3 - od momentu gdy lokal zacznie być oferowany do najmu (umowy z biurem nieruchomości, oferty w Internecie), może powrócić do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem proporcjonalnie do uzyskanej powierzchni zmniejszonej kwoty odpisów, po uwzględnieniu powiększonej wartości początkowej (o koszty modernizacji lokalu), tj. 38,46% wartości lokalu z wyceny szacunkowej z 2006 r. powiększa o koszty modernizacji i kontynuuje amortyzację obliczając od nowa kwotę odpisu miesięcznego, na okres czasu pozostały do zamortyzowania lokalu,

Ponieważ Wnioskodawczyni nie rezygnuje z najmu lokalu o pow. 50 m² i po remoncie lokal ten powraca na rynek, nie chcąc rezygnować z najmu i uzyskiwania w ten sposób przychodów, jedynie czasowy brak najemcy powoduje że lokal nie jest używany, nie ma przeszkód w tym przypadku do dokonywania odpisów amortyzacyjnych również w czasie gdy chwilowo brak jest najemcy (brak jest przychodów z tego lokalu),

Ad. 4 - można zaliczyć wydatki w postaci kosztów materiałów budowlanych zewidencjonowane w deklaracji VZM-1 poddane zwrotowi różnicy w podatku VAT na podst. art. 3 ust. 8 ustawy z dn. 29 sierpnia 2005 r. do wzrostu wyceny wartości środka trwałego dokonując aktualizacji wartości początkowej środka trwałego,

Ad. 5 - koszty wyposażenia lokalu do wynajmu Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uwzględniając je w rozliczeniu i pomniejszając przychody z tego oraz pozostałych źródeł, nawet jeśli będzie oczekiwać na najemcę i nowo powstały i nowo wyposażony lokal nie będzie generował przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie

* ustalenia wartości początkowej środka trwałego i sposobu amortyzacji (pyt. Nr 1 i 2) - jest prawidłowe,

* ustalenia momentu dokonywania odpisów amortyzacyjnych (pyt. Nr 3) - jest prawidłowe,

* możliwości uwzględnienia wydatków poniesionych na przebudowę środka trwałego w związku z którymi zwrócono różnicę podatku VAT (pyt. Nr 4) - jest nieprawidłowe,

* momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na wyposażenie lokalu - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wartość początkowa to ustalona według określonych zasad podstawa naliczania odpisów amortyzacyjnych od danego składnika majątku podatnika. Jednakże nie ma dowolności przy jej określaniu. Szczegółowe zasady ustalania wartości początkowej zawarte są w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie przepisem art. 22g ust. 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni zdecydowała się na podzielenie dotychczas amortyzowanego lokalu mieszkalnego na dwa mniejsze lokale i dokonała przebudowy dotychczas amortyzowanego środka trwałego.

W myśl art. 22g ust. 17 ww. ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Natomiast w myśl art. 23 ust. 1 pkt 1c ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zatem do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na:

* przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

* rozbudowę, t.j. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

* rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych

* adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,

* modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych.

Skoro Wnioskodawczyni, jak wynika z wniosku dokonała przebudowy środka trwałego winna zwiększyć wartość początkową ustaloną przez rzeczoznawcę o wydatki na jego przebudowę. Od ustalonej w powyższy sposób nowej wartości Wnioskodawczyni winna kontynuować amortyzację, uwzględniając procentowy udział wynajmowanego lokalu w ówczesnej amortyzacji. Odpisów należy dokonywać zgodnie z art. 22d ust. 2 stanowiącym, że składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. (...).

Odpisów amortyzacyjnych od tego lokalu Wnioskodawczyni może dokonywać więc od momentu kiedy lokal ten zostanie oferowany do wynajmu.

Odnosząc się do możliwości uwzględnienia wydatków na przebudowę środka trwałego, a jednocześnie uzyskania zwrotu różnicy podatku VAT wskazać należy, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Mając na uwadze fakt, iż Wnioskodawczyni uzyskała zwrot różnicy podatku VAT na podstawie art. 3 ust. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym może uwzględnić wydatki te w aktualizacji wartości początkowej, z wyłączeniem kwoty zwrotu.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ww. ustawy, składniki wyposażenia danego lokalu, należy uznać za środki trwałe, jeżeli stanowią własność lub współwłasność wynajmującego, są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

W takiej sytuacji wydatek na ich zakup będzie stanowił koszt uzyskania poprzez odpisy amortyzacyjne. W tym celu konieczne jest wprowadzenie danego składnika majątku do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Odpisów dokonuje się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek wprowadzono do tej ewidencji.

Nie w każdym przypadku wymagane jest, aby składnik wyposażenia był amortyzowany. Ustawodawca dopuszcza możliwość dokonania jednorazowego odpisu wg zasad określonych w art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym). Przy czym dotyczy to składników, których wartość początkowa w dniu przyjęcia do używania jest równa lub niższa niż 3 500 zł.

Zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W związku z powyższym z powyższym Wnioskodawczyni winna zwiększyć wartość początkową środka trwałego o wydatki na jego przebudowę. Amortyzację należy kontynuować uwzględniając procentowy udział wynajmowanego lokalu w ówczesnej amortyzacji. Odpisów należy dokonywać od miesiąca przekazania do użytkowania tj. gdy nowo powstały lokal zacznie być oferowany na rynku do wynajmu.

Wydatki związane z przebudową środka trwałego może uwzględnić w wartości początkowej tego środka trwałego z wyłączeniem kwoty zwróconego podatku VAT.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na nabycie wyposażenia przedmiotowego mieszkania - stanowią koszty uzyskania przychodów w momencie oddania ich do używania, jeśli ich wartość będzie niższa niż 3.500 zł lub poprzez odpisy amortyzacyjne jeśli ich wartość przekroczy 3.500 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.