IPPB1/415-1061/11-2/ES - Ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w przypadku przekazania darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu 2 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odliczenia od dochodu darowizny przekazanej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2011 r. dokonał darowizny pieniężnej na rachunek bankowy dla kościelnej osoby prawnej Kościoła Katolickiego z przeznaczeniem tej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez tą kościelną osobę. Osoba ta przedstawiła Wnioskodawcy również pokwitowanie odbioru tej darowizny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy powyższa darowizna podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji gdy dochód z którego Wnioskodawca dokonał przedmiotowej darowizny uzyskał z pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki osobowej (jawnej), a jako osoba fizyczna wybrał opodatkowanie uzyskiwanego w spółce dochodu, zgodnie z art. 9a ust. 2, w sposób i na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy podstawą obliczenia podatku, zgodnie z art. 30c ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust.1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2 i 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25 ustawy. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszyć o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a).

Zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia l5 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) (identyczne postanowienia zawarto w stosunku do innych kościołów i związków wyznaniowych) darowizny dokonane na kościelną działalność są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, oczywiście przy spełnieniu wszystkich warunków określonych w ust. 7 art. 55. Wynika z tego, że takie darowizny mogą być odliczone od podstawy opodatkowania w całej wartości, nawet w 100% osiągniętego dochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy tej ustawy (z dnia 15 maja 1989 r.) są przepisami o charakterze lex specialis tj. zawierają regulacje w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania, niezależnie od ustawy podatkowej (ustawa podatkowa nie wyłącza stosowania tych przepisów), dlatego mają zastosowanie do wszystkich podmiotów płacących podatek dochodowy.

Przepis art. 55 ust. 7 stanowi wprost, iż darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym, co oznacza że kwoty tej darowizny nic uwzględnia się w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym. Przepis ten dotyczy wszystkich darczyńców płacących podatek dochodowy, niezależnie od tego czy darczyńcą jest osoba fizyczna, czy też osoba prawna. Nie wprowadza też ograniczenia w zakresie formy opodatkowania i stawki podatku płaconego przez podatnika podatku dochodowego (takich ograniczeń nie wprowadza też ustawa podatkowa). Zawiera natomiast normę iż odliczenia darowizny dokonuje się od podstawy opodatkowania (w przeciwieństwie do niektórych uregulowań, które pozwalają dokonać odliczeń od kwoty podatku).

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na to iż przepis ten dotychczas nie został zmieniony odliczenia darowizn od podstawy opodatkowania obowiązują nadal, również gdy podatek dochodowy płacony jest w sposób i na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 tej ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl art. 30c ust. 2 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2011 r. podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód ustalony zgodnie z art. 9 ust. 1, 2, 3, 3a i 5, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e i 4 zdanie pierwsze lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25. Dochód ten podatnicy mogą pomniejszać o składki na ubezpieczenie społeczne określone w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a) i pkt 2a. Wysokość składek ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie.

Natomiast zgodnie z treścią art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu m.in. kwot z tytułu darowizn przekazanych na cele kultu religijnego.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych łączna kwota odliczeń z tytułów określonych w ust. 1 pkt 9 nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty stanowiącej 6% dochodu, z tym że odliczeniu nie podlegają darowizny poniesione na rzecz:

Należy w tym miejscu odwołać się do treści przepisów art. 26 ust. 6d i ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które odnoszą się do sposobu dokumentowania wydatków na cele wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. m.in. darowizn przekazanych na cele kultu religijnego.

Stosownie do treści art. 26 ust. 6d ww. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych przepis art. 26 ust. 7 niniejszej ustawy, określający formę udokumentowania darowizn, stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw, a tym samym ma on zastosowanie do darowizn z przeznaczeniem na działalność charytatywno-opiekuńczą kościoła dokonanych w trybie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.).

Z uwagi na powyższe, stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1 ustala się na podstawie dowodu, z którego wynikają dane identyfikujące darczyńcę oraz wartość przekazanej darowizny wraz z oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu - w przypadku darowizny innej niż pieniężna lub innej niż określona w ust. 1 pkt 9 lit. c).

Natomiast, stosownie do postanowień ustaw regulujących stosunek Państwo - Kościół, unormowania dotyczące darowizn na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą stanowią przepisy szczególne w odniesieniu do regulacji zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 55 ust. 7 ww. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą są wyłączone z podstawy opodatkowania darczyńców podatkiem dochodowym i podatkiem wyrównawczym, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz - w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny - sprawozdanie o przeznaczeniu jej na tę działalność.

W związku z powyższym darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne są w całości wyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (podlegają odliczeniu w pełnej wysokości bez ograniczeń).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i przytoczone przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż przewidziana w art. 26 ust. 1 ww. ustawy możliwość określonego pomniejszenia dochodu do opodatkowania między innymi o darowizny (art. 26 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), w tym także na cele charytatywne, nie dotyczy osób, które wybrały opodatkowanie tzw. podatkiem liniowym. Wynika to z brzmienia ww. art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, skoro ww. ustawa nie przewiduje możliwości odliczania darowizn przy wybranej przez Wnioskodawcę formie opodatkowania (podatek liniowy), to art. 55 ust. 7 ww. ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej - będący przepisem szczególnym do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zwłaszcza do art. 26 tej ustawy - stanowiący o wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym darowizn przekazywanych na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, nie ma w tym przypadku zastosowania.

W związku, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości odliczania darowizn przy wybranej przez Wnioskodawcę formie opodatkowania (art. 30c ww. ustawy) stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.