IPPB1/415-104/07-4/PJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2007 r. (data wpływu 28 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wyliczenia różnic kursowych od zobowiązań w walucie polskiej wypłacanych w walucie obcej-jest nieprawidłowe.

W dniu 28 września 2007 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 30 października 2007 r. (data wpływu 9 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku wyliczenia różnic kursowych od zobowiązań w walucie polskiej wypłacanych w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Firma XYZ Sp. j. dokonuje zakupu materiałów do produkcji łodzi zarówno od kontrahentów krajowych, jak i zagranicznych. Niektórzy z polskich kontrahentów żądają zapłaty w walucie obcej za wystawione faktury VAT, przesyłając indywidualne zezwolenie dewizowe. Na wystawionych fakturach kwota netto, VAT i kwota do zapłaty są wyrażone tylko w PLN, a np. w uwagach jest podany kurs albo przeliczenie kwoty do zapłaty na EURO. Kwota do zapłaty bywa również wyrażana w dwóch walutach.

Firma posiada rachunek bankowy walutowy.

Dla celów ustalania różnic kursowych przyjęto metodę podatkową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy powstaną różnice kursowe w podatku dochodowym od osób fizycznych od zapłaty w walucie obcej za faktury wystawione w powyżej opisany sposób.

Jeśli tak, to czy różnice kursowe od kwoty VAT zawartej w kwocie do zapłaty będą też różnicami, które można uwzględnić w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Wnioskodawcy w oparciu o posiadane zezwolenia dewizowe firma XYZ Sp. j. miała prawo uwzględnić płatność krajową w walucie obcej.

W fakturze dokumentującej transakcję kupna - sprzedaży zgodnie z § 9 ust. 6 rozporządzenia kwota podatku powinna być wyrażona w złotych.

Jeżeli wszystkie pozycje na fakturze są wyrażone tylko w złotych firmie XYZ Sp. j. przysługuje zgodnie z art. 24c ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prawo do uwzględnienia w podstawie opodatkowania naliczonych różnic kursowych w całej wysokości.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 24c ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 24c ust. 2 dodatnie różnice kursowe powstają, między innymi, jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Natomiast na podstawie 24c ust. 3 ujemne różnice kursowe powstają między innymi jeżeli wartość poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Na podstawie indywidualnego zezwolenia dewizowego w oparciu o art. 8 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 z późn. zm.) strony transakcji, mimo tego, że posiadają polską rezydencję, kwota zobowiązania może być regulowana w walucie obcej.

Firma XYZ Sp. j. dokonując zapłaty w walucie obcej w oparciu o indywidualne zezwolenie dewizowe, realizuje krajowe zobowiązania wyrażone w walucie polskiej.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż dotyczą one tylko takich sytuacji, gdy poniesiony koszt wyrażony jest w walucie obcej.

W przedmiotowej sprawie poniesiony koszt jest wyrażony w złotych polskich - podanie na fakturze w części dotyczącej uwag kursu lub kwoty do zapłaty wyrażonej w EURO bądź też wyrażenie kwoty do zapłaty w walucie polskiej i EURO, stanowi jedynie sposób obliczenia wysokości poniesionego kosztu nie mającego znaczenia w ujęciu przepisów dotyczących różnic kursowych.

Mając na uwadze zasadę swobody umów, przewidzianą w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), strony umowy mają możliwość swobodnego ustalenia wg jakiego kursu walut i z jakiego dnia będzie przeliczana kwota zobowiązania w celu dokonania jej zapłaty na rzecz dostawcy towaru.

W oparciu o powołane przepisy, jak również zgodnie z przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym przy realizacji płatności w walucie obcej za zobowiązania wyrażone w walucie polskiej nie ma różnic kursowych w ujęciu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.