IPPB1/415-1023/11-2/AM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w W działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu 16 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu uzyskanego ze zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1977 r. był współwłaścicielem w 50% nieruchomości. Na przedmiotową nieruchomość składała się działka i dom jednorodzinny. W lipcu 2009 r. Wnioskodawca przeprowadził drogą Ugody sądowej zniesienie współwłasności z wydzieleniem odrębnych dwóch lokali mieszkalnych. Na skutek zawartej przed Sądem Ugody w zakresie zniesienia współwłasności Wnioskodawca stał się wyłącznym właścicielem położonego w tej nieruchomości lokalu nr 2 wraz z przynależną do lokalu częścią gruntu. Ugoda powyższa została potwierdzona Postanowieniem Sądu Rejonowego.

Zgodnie z Ugodą w wyniku zniesienia współwłasności podział został dokonany w taki sposób, że Wnioskodawcy przypadł udział 42% części wspólnych, zaś drugiemu współwłaścicielowi przypadł udział 58%. Powyższa Ugoda zniosła współwłasność bez jakichkolwiek dopłat i spłat pomiędzy współwłaścicielami.

Powyższe oznacza, że w 2009 r. w wyniku dokonanej Ugody Wnioskodawca otrzymał faktycznie mniejszą część nieruchomości (42%) niż przed zniesieniem współwłasności, kiedy to był współwłaścicielem w 50%. Przedmiotowy lokal nr 2 wraz z przynależną częścią gruntu, który na skutek Ugody stał się Wnioskodawcy osobistą własnością, którą sprzedał w maju 2011 r. Powyższa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) –c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie z zastrzeżeniem ust. 2:

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, te odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma ustalenie zarówno daty jak i formy nabycia nieruchomości. W omawianej sytuacji sprzedany lokal nr 2 wraz z przynależnym udziałem w gruncie, stanowiący w wyniku zniesienia współwłasności 42% całej nieruchomości został zdaniem Wnioskodawcy nabyty w 1977 r.

W 2009 r. na skutek Ugody zniesienia współwłasności Wnioskodawca dokonał jedynie wydzielania tego lokalu z całości nieruchomości. Nie nabył wiec w tym czasie lokalu a jedynie wydzielił go z nieruchomości stanowiącej Wnioskodawcy i współwłaściciela własność od 1977 r. Ponieważ także wielkość procentowa jaka przypadła Wnioskodawcy na skutek zniesienia współwłasności mieści się w udziale jaki przypadał mu przed zniesieniem tej współwłasności, a zniesienia dokonano bez dopłat i spłat, oznacza to, że owe 42% współwłasności nieruchomości stanowiące obecnie lokal nr 2 wraz z przynależną częścią gruntu Wnioskodawca nabył w 1977 r. Faktycznie bowiem w 2009 r. nie nastąpiło żadne przysporzenie majątkowe na rzecz Wnioskodawcy a wiec nie dokonano fizycznego nabycia omawianego lokalu, ale na skutek Ugody stał się jedynym jego właścicielem. W przekonaniu Wnioskodawcy datą nabycia przedmiotowego lokalu nr 2 wraz z przypadającą mu częścią gruntu jest 1977 rok czyli rok rzeczywistego nabycia nieruchomości na współwłasność.

W związku z tym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 za 2011 rok rozliczającego dokonaną w 2011 r. sprzedaż tego lokalu, bowiem od dnia jego nabycia upłynęło ponad 5 lat. Jednocześnie nie będę zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego z tytułu sprzedaży rzeczonego lokalu w 2011 r. Nie ma zatem znaczenia fakt, czy wydam pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu na inne cele mieszkaniowe w okresie 2 lat od dnia sprzedaży tej nieruchomości. Nie ma także konieczności określania kosztów nabycia sprzedawanej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, formułuje generalną zasadę, iż sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dla ustalenia faktu, czy w przypadku zbycia przedmiotowej nieruchomości w przedstawionym stanie faktycznym wystąpi źródło przychodów do opodatkowania, istotne jest prawidłowe określenie daty nabycia nieruchomości przez Wnioskodawcę. Z tej racji, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "nabycia", a tym bardziej nie określa szczególnych sposobów nabycia należy - mając przy tym na uwadze jego znaczenie językowe - odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Celem postępowania o zniesienie współwłasności w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega bowiem na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy w trakcie trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Tym samym można też uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, a mianowicie każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do art. 210 i nast. Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy wyłącznie wówczas, jeżeli nabyte na własność mienie mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbył się bez spłat i dopłat. W przypadku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu, mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonuje się bez spłat i dopłat.

Zatem jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

Natomiast, gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, tak jak to miało miejsce w przypadku Wnioskodawcy, nie może być traktowany w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (w tym przypadku nieruchomości), jak też stan jej majątku osobistego.

Reasumując, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie za datę nabycia przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości należy uznać 1977 rok, bowiem zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, i mieściło się w ramach pierwotnie nabytego udziału. Wielkość udziału w nieruchomości, która przypadła Wnioskodawcy była mniejsza od jego udziału w całej nieruchomości sprzed podziału.

W związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości w 2011 r., nie wystąpi źródło przychodów do opodatkowania w związku z minionym 5-letnim okresem posiadania jej na własność. A zatem na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek podatkowi i obowiązek złożenia zeznania PIT-39.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.