IPPB1/415-101/12-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2012 r. (data wpływu 2 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Małżonkowie: Pani S. (Wnioskodawczyni) oraz Pan W., pomiędzy którymi istnieje ustawowa wspólnota majątkowa, prowadzą odrębnie przedsiębiorstwa odpowiednio pod firmą RS. (zwane dalej RS) oraz R.A. (zwane dalej RA). Firma RS działa na rynku od 1998 r., zaś firma RA działa na nim od dnia 1 grudnia 2010 r. Obie firmy mają identyczne kody PKD w Ewidencji Działalności Gospodarczej oraz są podatnikami VAT. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej w przypadku obu tych podmiotów opodatkowane są liniowo.

RA od początku działalności do dnia 30 września 2011 r. praktycznie nie wykonywała działalności gospodarczej. W dniu 30 września 2011 r. firma RS sprzedała RA prawie wszystkie towary, wszystkie materiały do produkcji oraz wszystkie wyroby gotowe. Czynność ta została udokumentowana fakturą VAT. Wszystko zostało sprzedane bez marży, w cenie zakupu. Firma RS wykazała tę sprzedaż w deklaracji VAT za m-c wrzesień 20111 cały VAT z tej deklaracji został zapłacony przelewem do US w terminie. RS sprzedaż ww. towarów, materiałów i wyrobów zakwalifikowała jako przychód podatkowy.

Jednocześnie RA wprowadziła na magazyn wszystkie towary, materiały i wyroby gotowe w dniu 1 października 2011 r., zaś podatek naliczony na podstawie faktur VAT został wykazany w deklaracji VAT-7 za m-c październik 2011 r. W efekcie w deklaracji październikowej wystąpiła nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, która została przeniesiona na kolejny miesiąc.

W dniu 1 października 2011 r. - 15 pracowników z firmy RS zostało przejętych przez firmę RA, na podstawie art. 231 Kodeksu Pracy. Dwóch pracowników zostało w firmie RS: 1 osoba na urlopie wychowawczym oraz druga, która przebywa na długotrwałym zwolnieniu lekarskim.

W dniu 30 września 2011 r. ok. 95% środków trwałych zostało wycofanych z ewidencji środków trwałych firmy RS protokołami LT. W tym samym dniu te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do firmy RA protokołami OT. Wartość początkową środków trwałych, wartość dokonanych umorzeń przyjęto w wartości, w jakiej występowały dotychczas w ewidencji środków trwałych firmy RS. We wrześniu 2011 r. w stosunku do środków trwałych dokonano odpisów amortyzacyjnych w firmie RS, zaś w październiku środki trwałe przeniesione do nowej firmy - dokonano odpisów amortyzacyjnych w RA ID.

Należności i zobowiązania pozostały w RS, Część umów - z T. SA, ST, P, PO, SS itp. została przepisana na nową firmę RA. W firmie RS pozostała umowa na telefon stacjonarny, jeden nr komórkowy w PO oraz na numery w SF.

Z dniem 1 października 2011 r. firma RS znacznie ograniczyła swoją działalność poprzez zaprzestanie produkcji. W RS występuje natomiast nieznaczna sprzedaż towarów do kontrahentów, którzy jeszcze nie założyli w swoich systemach konta dla nowej firmy oraz usługi serwisowe z tego samego powodu.

Z tą datą RA sprzedaje towary i usługi do prawie wszystkich kontrahentów, którzy byli obsługiwani przez starą firmę - z wyłączeniem jednakże tylko tych kontrahentów, którzy nie założyli jeszcze w swoich systemach konta dla nowej firmy.

Pomiędzy firmami małżonków występuje sprzedaż towarów i usług. W ślad za tym istnieją przepływy finansowe. W październiku sprzedaż towarów pomiędzy małżonkami następowała bez doliczania marży, zaś od listopada doliczana jest marża. Faktury pomiędzy małżonkami są wystawiane na przelew i płacone w ten sposób.

Firma RA wystawia co miesiąc dla firmy RS fakturę za usługi serwisowe. Faktura ta u sprzedającego jest księgowana w przychody, a u kupującego w koszty uzyskania przychodów.

Od 1 grudnia 2011 r. firma RS dopisała do WG nową działalność, tj. nauczanie języków obcych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Odpowiedź na pytanie pierwsze w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Odpowiedź na pytanie drugie w zakresie podatku od towarów i usług zostanie udzielona w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy podatkowe nie uwzględniają specyfiki ustroju wspólności majątkowej między małżonkami. Należy ponadto zauważyć, że zasada autonomii prawa podatkowego oraz względy celowościowe przemawiają za przyjęciem stanowiska, że do czynności dokonywanych przez małżonków mają zastosowanie przepisy dotyczące opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zatem oznacza to sprzedaż składników majątku między małżonkami prowadzącymi odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą skutkuje powstaniem przychodu u jednego z małżonków.

Wnioskodawczyni wskazuje, że żaden przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podmiotem. Oboje małżonkowie uzyskują przychód z tego samego źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza i rozliczają podatek dochodowy jako dwa odrębne podmioty i jako takie występują również w obrocie gospodarczym.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. definiując pojęcie przychodu z działalności gospodarczej nie odnosi się do kategorii podatników, którzy prowadzą odrębnie działalność gospodarczą pozostając jednocześnie w związku małżeńskim, objętych ustawową wspólnością majątkową. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 1c tej ustawy za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1hi li, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Ponadto ustawodawca definiując w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. katalog zdarzeń niekwalifikowanych jako przychód podatkowy nie wymienił czynności opisanych w przedmiotowym stanie faktycznym. Zatem można byłoby uznać, że ustawa dopuszcza możliwość sprzedaży składników majątku objętego ustawową współwłasnością majątkową przez jednego z małżonków prowadzącego działalność gospodarcza na rzecz drugiego o identycznym statusie.

Na potwierdzenie słuszności powyższego stanowiska Wnioskodawczyni wskazuje stanowisko. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 10 września 2009 r. (sygn. ITPB1/415-538/09/1K), w którym Organ stwierdził m.in., że "nie ma przy tym znaczenia, że usługodawcą jest Pana żona. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewidują ograniczenia w zakresie możliwości zawierania umów między małżonkami prowadzącymi odrębne działalności gospodarcze."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Zgodnie z art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową,

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży majątku należącego jej firmy - RS, na rzecz firmy męża, prowadzącego odrębną działalność gospodarczą - RA. Sprzedano prawie wszystkie towary, wszystkie materiały do produkcji oraz wszystkie wyroby gotowe

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wprowadzają ograniczenia w zakresie możliwości zawierania transakcji sprzedaży towarów handlowych, materiałów do produkcji oraz wyrobów gotowych między małżonkami prowadzącymi odrębne pozarolnicze działalności gospodarcze. Transakcje te bowiem następują w oparciu o stosunek prawny łączący dwa odrębne podmioty gospodarcze, a nie małżonków jako osoby fizyczne. Jednakże zawieranie tego typu transakcji podporządkowane jest określonym w ww. ustawie wymogom.

Małżonkowie prowadzący odrębnie działalność gospodarczą i dokonujący między sobą ww. transakcji powinni mieć na względzie treść przepisów art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczących transakcji między podmiotami powiązanymi. Stosownie bowiem do treści art. 25 ust. 5 w związku z art. 25 ust. 1 i 4 ww. ustawy, jeżeli w wyniku powiązań o charakterze rodzinnym zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż przychód, jaki Wnioskodawczyni uzyskała z tytułu sprzedaży majątku należącego do RS, na rzecz na rzecz jej męża, jako podmiotu prowadzącego odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą (odrębnego podmiotu gospodarczego - RA), stanowią u Niej przychód z tej działalności gospodarczej. Pamiętać przy tym należy, iż ustalając warunki ww. transakcji, Wnioskodawczyni zobowiązana była uwzględniać treść wskazanego powyżej art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.