IP-PP2-443-824/08-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2008 r. (data wpływu 20 maja 2008 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez technika dentystycznego - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług świadczonych przez technika dentystycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym również jako podatnik VAT UE. Wnioskodawca jest technikiem dentystycznym, a jego działalność polega w znakomitej większości (ok. 98%) na produkcji i sprzedaży sztucznych zębów i protez zębowych. Odbiorcami są zarówno podmioty krajowe, jak i z krajów Unii Europejskiej.

Od 1 stycznia 2008 r. sprzedaż przez dentystów oraz techników dentystycznych sztucznych zębów oraz protez jest zwolniona z VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż na rzecz kontrahentów - podatników zarejestrowanych i posiadających numery identyfikacyjne z Unii Europejskiej korzysta nadal ze stawki VAT 0%. Jeżeli nie, to jaka powinna być właściwa stawka. Czy jest to nadal wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Czy przysługuje prawo do proporcjonalnego obniżenia podatku VAT naliczonego od zakupów opodatkowanych dotyczących sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż na rzecz kontrahentów - podatników zarejestrowanych i posiadających numery identyfikacyjne z Unii Europejskiej korzysta nadal ze stawki VAT 0%. Jest to nadal wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Wnioskodawcy przysługuje prawo do proporcjonalnego obniżenia podatku VAT naliczonego od zakupów opodatkowanych dotyczących sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie przepis art. 43 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, stanowi, iż zwalnia się od podatku świadczenie usług przez techników dentystycznych w ramach wykonywania ich zawodu, jak również dostawę protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez dentystów oraz techników dentystycznych.

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie wyłącznie do usług świadczonych przez osoby fizyczne, które są dentystami lub technikami dentystycznymi i mają uprawnienia do wykonywania zawodu, a także do dostaw protez dentystycznych lub sztucznych zębów przez dentystów oraz techników dentystycznych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż prowadzi on działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług stomatologicznych. W ramach działalności Wnioskodawca dokonuje produkcji i sprzedaży sztucznych zębów oraz protez dentystycznych podmiotom krajowym, jak i z krajów Unii Europejskiej.

Analizując stan faktyczny opisany we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy należy stwierdzić, iż dokonywana sprzedaż przez dentystę sztucznych zębów i protez dentystycznych innym podmiotom podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 14.

Stosownie do art. 13 ust. 3 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Zgodnie zaś z ust. 6 tego artykułu ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Jak wynika z przepisu art. 42 ust. 1 ww. ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

Biorąc pod uwagę powyższy przepis stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca dokonał sprzedaży zgodnie z powołanymi warunkami, to sprzedaż przedmiotowych towarów odbiorcom z krajów Unii Europejskiej należy uznać za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 0%.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10 - 13. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Zastosowanie proporcji, wynikającej z art. 90 ww. ustawy, ma na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności zwolnionych od podatku.

Przepis art. 90 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określania kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Zgodnie z art. 90 ust. 3 i 4 ww. ustawy, proporcję tę ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności oraz obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług w zakresie pośrednictwa finansowego, jeżeli czynności te są dokonywane sporadycznie (art. 90 ust. 5 i 6 ww. ustawy).

W myśl art. 90 ust. 10 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

W świetle powyższego stwierdza się, iż podatek naliczony, wynikający z faktur zakupowych, podlega odliczeniu w takiej części, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tj. zgodnie z przepisami art. 90 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.