IP-PP2-443-79/08-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2008 r. (data wpływu 17 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży zabudowanej nieruchomości w kwocie będącej różnicą wartości rynkowej i poniesionych nakładów na modernizację przez dzierżawcę - jest prawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży zabudowanej nieruchomości w kwocie będącej różnicą wartości rynkowej i poniesionych nakładów na modernizację przez dzierżawcę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Zgodnie z art. 47 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r."Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administracje publiczną z dniem 1 stycznia 1999 r. Powiat X przejął uprawnienia organu administracji rządowej, który utworzył Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej w X. W związku z powyższym SPZZOZ w X został przejęty wraz z mieniem nieruchomym Skarbu Państwa decyzją Wojewody Y w myśl art. 60 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r.. Przejęte nieruchomości zostały oddane w nieodpłatne użytkowanie SPZZOZ w X. Zabudowana nieruchomość pozostająca w nieodpłatnym użytkowaniu przez SPZZOZ, została w 2003 r. oddana przez SPZZOZ odpłatnie w dzierżawę podmiotowi gospodarczemu. Dzierżawca dokonał na własny koszt modernizacji obiektu w wysokości 218.809 zł W operacie szacunkowym ustalono wartość zabudowanej nieruchomości (budynek z 1969 r.) na 316.710 zł. Powiat X zamierza dokonać sprzedaży omawianej zabudowanej nieruchomości dzierżawcy w cenie sprzedaży 97.901 zł będącej różnicą wartości rynkowej i poniesionych przez dzierżawcę nakładów na modernizację. Starostwo Powiatowe i Powiat X nie ponosił i nie odliczał żadnych nakładów na modernizację zabudowanej nieruchomości oraz nie czerpał korzyści z tytułu dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Powiat X zabudowanej nieruchomości w kwocie będącej różnicą wartości rynkowej i poniesionych nakładów na modernizację przez dzierżawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem wnioskodawcy: Starostwo Powiatowe uważa, iż czynność wyżej opisana nie podlega podatkowi VAT z art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 2 pkt 1: art. 29 ust. 1 pkt 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 2 ww. ustawy za towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat, oraz pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż od zakończenia budowy przedmiotowego obiektu minęło ponad 5 lat, modernizacji dokonał dzierżawca, dlatego budynek powinien być potraktowany jako towar używany. Ponadto, Starostwo Powiatowe nie dokonało obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w momencie przejęcia budynku od Skarbu Państwa. Zatem sprzedaż tego budynku korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów usług. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.