IP-PP2-443-73/08-4/KCH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2008 r. (data wpływu 17 stycznia 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w stanie faktycznym przedstawionym poniżej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w stanie faktycznym przedstawionym poniżej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Do końca 2007 r. prowadziłam działalność gospodarczą - usługi geodezyjne oraz wynajem pomieszczeń. Z tytułu tej działalności płaciłam liniowy podatek dochodowy oraz byłam zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. W ramach działalności korzystałam m.in. z samochodu osobowego zakupionego w czerwcu 2005 r. Z tytułu zakupu tego samochodu zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług odliczyłam proporcjonalnie podatek naliczony w kwocie 5000 zł Przez cały ten okres samochód był wykorzystywany przeze mnie do prowadzonej działalności. Wobec powyższego w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy był on towarem używanym. Dnia 31 grudnia 2007 r. przedmiotowy samochód wycofałam z ewidencji środków trwałych przekazując go jednocześnie na potrzeby własne. Z dniem 31 grudnia 2007 r. zakończyłam działalność gospodarczą. Moim źródłem przychodów jako osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej pozostanie wyłącznie najem. Z tego tytułu pragnę nadal opłacać podatek VAT. Z dniem zakończenia działalności zobowiązana byłam sporządzić remanent likwidacyjny, na którym powinnam wykazać wszystkie pozostałe towary, które nie były przedmiotem dostawy. Samochód będzie potrzebny do uzyskiwania przychodów z tytułu najmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych powyżej faktów muszę w remanencie likwidacyjnym wykazywać ww. samochód osobowy i zwrócić część odliczonego przy zakupie podatku naliczonego.

Zdaniem wnioskodawcy, w remanencie końcowym nie mam obowiązku wykazywania przedmiotowego samochodu, ponieważ § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia od podatku dostawę samochodów używanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż do dnia 31 grudnia 2007 r. wnioskodawca prowadził działalność polegającą na świadczeniu usług geodezyjnych oraz najmie pomieszczeń. Od dnia 1 stycznia 2008 r. przedmiotem działalności został tylko najem pomieszczeń, jednak zainteresowany nad będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem w przedstawionej sytuacji nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące remanentu likwidacyjnego, gdyż działalność nadal będzie kontynuowana ale w węższym zakresie. Nie doszło do zaprzestania przez podatnika będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli chodzi o kwestie związane ze zmianą przeznaczenia samochodu osobowego wykorzystywanego, do dnia 31 grudnia 2007 r. do celów działalności gospodarczej, a od dnia 1 stycznia 2008 r. do celów prywatnych, to znajdują zastosowanie przepisy, o których mowa poniżej.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi stosownie do ust. 2 m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. W przypadku nabycia samochodów ustawodawca wprowadził odrębne zasady dotyczące określenia wysokości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Na podstawie ust. 3 ww. artykułu (w aktualnym brzmieniu) przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jak wynika z wniosku, Strona dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu przedmiotowych samochodów w oparciu o przepisy art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją dokonaną ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756), tj. przed 22 sierpnia 2005 r. Na podstawie ww. przepisów w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n x 68 kg gdzie: DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność, n - oznacza ilość (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy - kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

W myśl art. 91. ust. 1 ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych. skazany art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat a w przypadku nieruchomości - w ciągu 10 lat, licząc począwszy od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości - jednej dziesiątej, kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio. Zasadę, o której mowa powyżej stosuje się w odniesieniu do podatników, u których występuje tzw. sprzedaż mieszana (opodatkowana i zwolniona), a podatnik nie jest w stanie określić odrębnie kwot podatku naliczonego związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną. Jednocześnie należy wskazać, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru. Na podstawie art. 91. ustawy:

* ust. 4 "W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów, o których mowa w ust. 2, uważa się, że towary te są nadal używane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty";

* ust. 5 "Korekta po sprzedaży, o której mowa w ust. 4, powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż";

* ust. 6 "W przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Powyższe przepisy odnoszą się więc do przypadków odliczania i korygowania podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi, a przy tym nie jest możliwe odrębne określenie tych kwot.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. A zatem dotyczy podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Przepis ten nakazuje więc dokonanie korekty również tym podatnikom, którzy odliczyli podatek naliczony w przypadku wykonywania wyłącznie czynności sprzedaży opodatkowanej.

W przedstawionym przez Panią stanie faktycznym nabyty samochód służył do wykonywania czynności opodatkowanych a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z jego nabyciem. Oznacza to, że podatnik zachowuje prawo dokonania odliczenia podatku naliczonego przy zakupie towaru, ale w części dotyczącej okresu wykorzystywania ich do celów związanych z czynnościami opodatkowanymi. W przedstawionej powyżej sytuacji, skoro podatnikowi przy nabyciu towaru przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i dokonał on takiego obniżenia, po czym prawo się to zmieniło z uwagi na zmianę przez podatnika przeznaczenia nabytego towaru - podatnik jest zobligowany do skorygowania podatku naliczonego, który został odliczony, w rozliczeniu za okres w którym nastąpiła sprzedaż (odpowiednie zastosowanie art. 91 ust. 5 i ust. 7). Dostawa (przekazanie na cele osobiste) została bowiem dokonana w dniu, w którym nie upłynęło jeszcze 5 lat, licząc od końca roku w którym przedmiotowy samochód został przekazany do użytkowania.

Reasumując, tutejszy organ uznaje stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, z uwagi na fakt, iż strona jest obowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego, zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Jak również stosownie do przepisu art. 14 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 5 ustawy, nie zachodzi potrzeba sporządzenia spisu z natury.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.