IP-PP2-443-689/07-2/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. (data wpływu 13 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez osobę fizyczną działki budowlanej wraz z posadowionym na niej budynkiem - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez osobę fizyczną działki budowlanej wraz z posadowionym na niej budynkiem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wraz z małżonką właścicielem nieruchomości gruntowej (budowlanej) o powierzchni 1375 metrów kwadratowych, którą otrzymali w drodze darowizny w 1999 r. Powyższa nieruchomość stanowi wspólność ustawową majątkowa obojgu małżonków i jest ich majątkiem prywatnym. Wnioskodawca wskazuje, iż nabycie tego gruntu nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zatem Strona nie miała możliwości odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu. Począwszy od 1999 r. Strona była wspólnikiem w spółce cywilnej, która została przekształcona w 2001 r. w spółkę jawną, natomiast spółka jawna została przekształcona w 2006 r. w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przez cały ten czas skład osobowy wspólników był niezmienny. Poza posiadaniem udziałów w powyższych spółkach Strona nie prowadziła i jak dotychczas nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym, zdaniem Strony, nie jest on podatnikiem podatku VAT. Małżonka Strony nigdy nie uczestniczyła w powyższych spółkach, natomiast od 2005 r. prowadzi samodzielnie jednoosobową działalność gospodarczą, z tytułu której jest podatnikiem podatku VAT. Zarówno Wnioskodawca jak i jego małżonka nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży nieruchomości. Na przedmiotowym gruncie, kolejne spółki, o których mowa powyżej, wybudowały własnym kosztem budynek - pawilon handlowo magazynowy, który służył tym podmiotom w prowadzonej działalności gospodarczej. Budynek ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych jako budynek wybudowany na obcym gruncie oraz dokonywane są odpisy amortyzacyjne. Aktualnie wspomniany budynek jest siedzibą spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Nakłady na ten budynek w całości zostały poniesione najpierw przez spółkę cywilną później przez powstałą z przekształcenia spółki cywilnej - spółkę jawną, a obecnie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Omawiane spółki odliczały podatek VAT od zakupywanych materiałów budowlanych oraz usług, itp. służących wybudowaniu tego budynku. Przedmiotowy grunt nie był wniesiony do spółki cywilnej i spółki jawnej jako wkład, natomiast spółki korzystały z niego w drodze użyczenia. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością korzysta z tego gruntu na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy.

Obecnie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Strona jest udziałowcem, nie ma prawa własności do gruntu, natomiast jest właścicielem nakładów na budynek na tym gruncie, stanowiącym środek trwały spółki w postaci budynku wybudowanego na cudzym gruncie. W tej chwili Strona zamierza uregulować stosunek własnościowy spółki do tego gruntu. W związku z powyższym Strona chce sprzedać przedmiotowy grunt spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Strona podkreśla, iż obecnie wartość rynkowa samego budynku wybudowanego na przedmiotowym gruncie jest znacznie wyższa od wartości rynkowej samego gruntu. We wniosku Strona podała, iż wraz z małżonką są również właścicielami drugiej nieruchomości gruntowej budowlanej (niezabudowanej), którą zakupiono w 2006 r. Nieruchomości tej Strona nie zamierza sprzedawać. Omawianą nieruchomość Strona wraz z małżonką nabyła na własne cele mieszkaniowe, z zamiarem wybudowania na niej własnego domu. Poza tymi dwoma nieruchomościami gruntowymi Strona wraz z małżonką nie posiada innych nieruchomości gruntowych. Strona podkreśla również, iż nie przewiduje nabywania nowych nieruchomości gruntowych w celu ich dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości gruntowej budowlanej (będącej majątkiem prywatnym Strony) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Wnioskodawca jest udziałowcem (która to spółka wybudowała na tym gruncie budynek), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy definiuje dostawę towarów jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast towarami w myśl ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zaś, w rozumieniu powołanej ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zdaniem Strony, z powyższej definicji działalności gospodarczej wynika zatem, że jest nią przede wszystkim profesjonalny obrót gospodarczy, realizowany w sposób zorganizowany, a co za tym idzie ciągły, w pewnym horyzoncie czasowym.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie dają definicji pojęcia "zamiar". W każdym przypadku należy stwierdzić, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie. Ta intencja dokonywania tej czynności wielokrotnie winna być wykazana w chwili dokonywania tej czynności. Zatem, aby jednorazową dostawę towarów lub jednorazowe świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystane przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania ich przy tej czynności. Jednorazowa czynność, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach nie wskazujących na zamiar jej powtarzania (lub czynności podobnych) - nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą.

W przekonaniu Strony, w świetle powyższego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega zatem dostawa towarów, gdy dokonana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej. Każda czynność sprzedaży nieruchomości lub udziału w tej nieruchomości wymaga analizy pozwalającej rozstrzygnąć, czy ma ona znamiona działalności gospodarczej oraz czy została dokonana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W sytuacji, gdy podatnik dokonuje sprzedaży ze swego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej i wykonuje to w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru - czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie grunt został nabyty w drodze darowizny, bez zamiaru dalszego odsprzedania, o czym świadczy długi termin posiadania tej nieruchomości. Ponadto grunt ten Strona sprzedaje spółce, w której jestem udziałowcem, a sprzedaż ta ma na celu tylko uregulowanie stosunków własnościowych spółki do tego gruntu. Strona zaznacza, iż nie zbywała do tej pory innych nieruchomości gruntowych. Nie zamierza również sprzedawać drugiej posiadanej nieruchomości gruntowej, gdyż zakupiła ją na cele mieszkaniowe. Powyższe świadczy o tym, w przekonaniu Strony, że nie zamierza ona dokonywać sprzedaży nieruchomości gruntowej w sposób częstotliwy. Zatem ta czynność sprzedaży gruntu nie będzie wykonana z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy, stąd też nie spełnia definicji działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Strona podkreśla, iż nie prowadzi innej działalności gospodarczej, zatem nie będzie występowała w charakterze podatnika podatku VAT. Grunt ten nie jest również sprzedawany w ramach działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży nieruchomości.W przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania również art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług) zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych (...) z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Strona uważa, że nie dokonuje dostawy budynku, ponieważ nakłady na wybudowanie tego budynku poniosły spółki, będącymi odrębnymi od Strony jednostkami organizacyjnymi. Nakłady na budynek stanowią własność spółki z ograniczoną odpowiedzialnością będącą kupującym w przedmiotowej sprawie, zatem spółka nie może kupić budynku, który sama wybudowała. Prawo podatkowe, w przeciwieństwie do prawa cywilnego, przewiduje wyodrębnienie budynku i gruntu. Zgodnie z prawem podatkowym można wybudować budynek bez prawa własności gruntu, który będzie stanowił środek trwały podatnika, podlegający amortyzacji, tzw. budynek wybudowany na cudzym gruncie, o którym mowa w art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wybudowanie przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością budynku na sprzedawanym przez Stronę jako osoby fizycznej gruncie, nie będzie powodowało konieczności opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu.

Mając zatem powyższe na uwadze, Strona twierdzi, iż zamiar sprzedaży gruntu jako nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą w zakresie sprzedaży nieruchomości, stanowiącego majątek osobisty Strony, od nabycia którego nie został odliczony podatek VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dokonując jednorazowej sprzedaży gruntu Strona nie występuje w charakterze podatnika, lecz wykonuje przysługujące jej prawo własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ocena czynności przedstawionych we wniosku, a tym samym właściwa ich kwalifikacja w świetle ustawy o podatku VAT wymaga jednak uprzedniej analizy prawa cywilnego, gdyż czynności te wywodzą się z treści zawartych umów cywilnoprawnych.

Umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną należącą do kategorii tzw. umów nazwanych regulowanych wprost przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)- Księga Trzecia Zobowiązania, Tytuł XVII. Zgodnie z treścią art. 693 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Po zakończeniu dzierżawy, dzierżawca zobowiązany jest, w braku innej odmiennej umowy, zwrócić przedmiot dzierżawy w takim stanie, w jakim powinien się znajdować stosownie do przepisów o wykonaniu dzierżawy - art. 705 k.c. Sposób rozliczenia się przez strony umowy dzierżawy w związku z ulepszeniami poczynionymi przez dzierżawcę na rzecz dzierżawioną, pozostawiony jest, w ramach swobody zawierania umów, woli stron, chyba że ze względu na treść lub cel umowa w tym przedmiocie sprzeciwiałyby się właściwości (naturze) stosunku dzierżawy, ustawie lub zasadom współżycia społecznego (zob. art. 353 k.c.).

Stosownie do art. 676 k.c. i 694 k.c. jeżeli dzierżawca (najemca, użytkownik) ulepszył rzecz dzierżawioną (wynajętą, użyczoną), właściciel nieruchomości w braku odmiennej umowy może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego. Zatem w świetle przepisów k.c. właściciel nieruchomości będącej przedmiotem umów, o których mowa wyżej, może zobowiązać się do zwrotu nakładów inwestycyjnych poniesionych przez korzystającego na wybudowanie budynku lub innych urządzeń na dzierżawionym gruncie. Jak stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 listopada 2003 r. (sygn. akt V CK 457/02) "artykuł 676 k.c. ma zastosowanie wówczas, gdy umowa najmu nie reguluje odmiennie kwestii rozliczenia nakładów ulepszających. A contrario - jeżeli reguluje, to prawo najemcy do żądania zwrotu wartości nakładów, względnie prawo wynajmującego do żądania przywrócenia stanu poprzedniego albo zatrzymania ulepszenia bez obowiązku wyrównania ich wartości, podlegają ocenie według treści umowy".

W świetle przepisów prawa cywilnego przy zwrocie nakładów, o którym mowa wyżej, nie dochodzi do przesunięć własnościowych, przedmiotu dzierżawy (najmu, użyczenia), gdyż zgodnie z zasadą superficies solo cedit przez cały czas trwania umowy pozostaje on własnością wydzierżawiającego. Stosownie do art. 48 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przepis ten wyraża generalną zasadę, iż budynek jako część składowa nieruchomości nie może być odrębnym przedmiotem własności i dzieli los prawny rzeczy głównej tj. gruntu.

Zatem w sytuacji, gdy korzystający z nieruchomości, nie będący jej właścicielem, wzniósł na gruncie będącym przedmiotem dzierżawy (najmu, użyczenia) budynki trwale z tym gruntem związane, nakłady poczynione przez niego na tę nieruchomość zwiększają jej wartość i nie mogą stanowić odrębnego przedmiotu własności. Tym samym w sytuacji, gdy nieruchomość będąca przedmiotem dzierżawy (najmu, użyczenia) jest następnie przedmiotem dostawy, podmiot, który poczynił na nieruchomości nakłady inwestycyjne nie może obciążyć kosztami z tytułu poniesionych nakładów nabywcy nieruchomości, gdyż nie przysługuje mu prawo własności poczynionych inwestycji, lecz jedynie roszczenie o zwrot wartości tych nakładów w stosunku do właściciela nieruchomości. W przedmiotowym przypadku nakłady te, stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym, to suma wydatków poniesionych przez Spółkę w stosunku do nie stanowiącego jej własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia. Zwrot nakładów ulepszających jaki następuje po zakończeniu umowy dzierżawy jest czynnością cywilnoprawną dokonywaną w celu realizacji roszczeń przewidzianych w art. 676 Kodeksu cywilnego.

Zaznaczyć należy, iż kwestia opodatkowania podatkiem VAT zwrotu nakładów Spółce przez Stronę nie jest przedmiotem zapytania zawartego we wniosku, w związku z czym została pominięta w niniejszej interpretacji.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m.in. przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Dostawą towarów w rozumieniu wyżej cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT jest zatem dostawa terenów budowlanych, terenów przeznaczonych pod zabudowę lub gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami i urządzeniami W przypadku dostawy gruntu wraz z posadowionymi na nim budynkami i urządzeniami podstawę opodatkowania tej czynności należy ustalać z uwzględnieniem art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Zatem w przypadku dostawy, o której mowa wyżej grunt z posadowionymi na nim budynkiem będzie opodatkowany łącznie z budynkiem stawką właściwą dla tego budynku. Nie każda jednak dostawa terenów budowlanych, terenów przeznaczonych pod zabudowę lub gruntów wraz posadowionymi na nim budynkami i urządzeniami podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dostawa tych towarów podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być dokonana przez podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

* dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

* czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

W rezultacie co do zasady, warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność gospodarczą. Tym samym uzasadnionym jest twierdzenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług osoba fizyczna zaangażowana sporadycznie w dostawę towaru. Z art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że sporadyczność czynności, względnie jednorazowe ich wykonywanie, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te okazjonalne lub jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością gospodarczą. Wspomniany wyżej przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie pozwala, na opodatkowanie czynności, choćby mogła być ona zdefiniowana jako dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 i 8 ustawy o VAT, jeżeli nie jest ona wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Stąd też, w sytuacji gdy osoba fizyczna dokona dostawy gruntu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę lub gruntu z posadowionymi na nim budynkami i urządzeniami ze swojego majątku prywatnego, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie ma charakteru zorganizowanego i nie będzie kontynuowana, a grunt nie był nabyty jedynie w celu jego zbycia - czynność ta nie będzie uznana za działalność gospodarczą, a osoba dokonująca tej dostawy nie uzyska statusu podatnika.

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotem dostawy będzie nieruchomość gruntowa, na której korzystająca z niej Spółka dokonała nakładów inwestycyjnych w postaci wybudowania budynku. Poczynione przez Spółkę nakłady podwyższyły wartość przedmiotowej nieruchomości, tym samym, w świetle przepisów k.c. Spółce przysługiwać będzie roszczenie o ich zwrot w stosunku do właściciela nieruchomości (będzie to miało miejsce w przypadku braku odmiennego uregulowania tej kwestii w umowie). Ponieważ przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek osobisty Strony - osoby fizycznej i nie została nabyta w celu dalszej odprzedaży (Wnioskodawca otrzymał ją w formie darowizny) zatem jej dostawy nie będzie można zakwalifikować jako działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a osoby dokonującej tej sprzedaży nie można uznać za podatnika podatku od towarów i usług (bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje fakt, iż Strona jest udziałowcem Spółki).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.