IP-PP2-443-604/08-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2008 r. (data wpływu 10 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki budowlanej - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki budowlanej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę o powierzchni 3,81 ha. Działkę tą nabył w listopadzie 2002 r. jako rolną. W roku następnym (2003 r.) Urząd Gminy zmienił na wniosek Wnioskodawcy przeznaczenie działki na budowlaną. Obok bowiem, właściciel przylegającej działki nosił się z zamiarem jej sprzedaży, na co reflektował kolega Wnioskodawcy. Wspólnie z nim Wnioskodawca zamierzał zbudować jakiś niewielki obiekt, by służył do rozpoczęcia działalności gospodarczej. Jednakże właściciel sąsiedniej działki zwlekał jakiś czas z ostateczną odpowiedzią, co do jej sprzedaży, a w roku 2004 - po wejściu Polski do Unii Europejskiej zrezygnował ze sprzedaży działki. Już więcej Wnioskodawca nie interesował się tą sąsiednią działką, tym bardziej, że do tego czasu już wystarczająco nabraliśmy przekonania, że uzyskanie z banku środków na budowę i uruchomienie oraz rentowne prowadzenie działalności, to sprawa nierealna z praktycznego punktu widzenia w konkretnej sytuacji Wnioskodawcy (wysokie koszty kredytu, możliwość utraty obiektu wraz z gruntem na poczet niespłaconego kredytu, przy tym rozciągłość w czasie załatwiania tych wszystkich spraw, niemal 2 lata minęły choćby oczekując na - nieskuteczny ostatecznie - zakup są sąsiedniej działki). A tymczasem pogarsza się stan zdrowia, Wnioskodawca zbliża się do wieku emerytalnego. W tej sytuacji Wnioskodawca podjął ostateczną decyzję o sprzedaży działki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży ww. działki Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej i nie będąca podatnikiem podatku VAT, nie powinna płacić podatku VAT od sprzedaży ww. działki. Sprzedaż tej działki, to czynność jednorazowa a nie w "sposób częstotliwy" (dopiero "sposób częstotliwy" mógłby być - zgodnie ze wspomnianym art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - uznany za działalność gospodarczą). Ani blisko 6 lat temu - w roku zakupu ww. działki (rok 2002), ani później Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, ani też nie sprzedawał żadnej nieruchomości w tym okresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju, przez którą należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wymienionych w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, a także grunty.

Nie każda czynność, stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Musi być ona objęta zarówno zakresem przedmiotowym, jak również zakresem podmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług.

Podatnikiem, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, jest każdy podmiot, zarówno osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, który wykonuje działalność gospodarczą w sposób samodzielny, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do treści ust. 2 powołanego wyżej przepisu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów należy wskazać, że ustawodawca, wzorem przepisów unijnych, wyraźnie powiązał pojęcie Podatnika z pojęciem działalności gospodarczej, uzależniając przyznanie statusu Podatnika VAT od prowadzenia przez niego działalności gospodarczej. Działalność gospodarcza związana jest z profesjonalnym obrotem i w związku z tym powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością wykonywania. Oznacza to, że celem ustawodawcy było obciążenie podatkiem od towarów i usług, z uwagi na jego charakter, podmiotów profesjonalnych. Podatek VAT jest, bowiem szczególną formą podatku obrotowego pobieranego w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego realizowanego w sposób zorganizowany i ciągły.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca nie był i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta z zamiarem budowy obiektu, a więc prowadzenia działalności gospodarczej. Przedstawione zdarzenie przyszłe nie wskazuje na zamiar nadania czynnościom stałego (zorganizowanego) charakteru, co jest warunkiem uznania tych czynności za działalność gospodarczą. Strona zamierza sprzedać działkę w całości - nie podjęto działań w celu jej podziału. Taka sprzedaż przedmiotowej działki stanowić będzie wyłącznie wykonywanie przysługującego Stronie prawa własności, a zatem Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że w sytuacji sprzedaży działki budowlanej, która nie była nabyta w celu jej odsprzedaży, nie kwalifikuje tych czynności jako działalności gospodarczej podejmowanej w celach zarobkowych. Zatem sprzedaż ta nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.