IP-PP2-443-5/07-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2007 r. (data wpływu 9 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania i przyjmowania faktur oraz składania deklaracji VAT przez Urząd Miasta B, pomimo faktu, że stroną prawną umowy cywilnoprawnej jest zawsze Miasto B jako podmiot posiadający osobowość prawną - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania i przyjmowania faktur oraz składania deklaracji VAT przez Urząd Miasta B, pomimo faktu, że stroną prawną umowy cywilnoprawnej jest zawsze Miasto B jako podmiot posiadający osobowość prawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Miasto B jest jednostką samorządu terytorialnego gminą. Wójt, organ wykonawczy gminy wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy, który jest jednostką budżetową nieposiadającą osobowości prawnej i zakładem pracy zatrudniającym urzędników. Urząd Miasta B jest natomiast jednostką budżetową, która działa na podstawie i w ramach ustalonego planu finansowego. Wydatki i dochody jednostki budżetowej są odpowiednio wydatkami i dochodami budżetu gminy. Gmina, w celu wykonywania swoich zadań, może tworzyć jednostki organizacyjne (jednostki budżetowe i/lub zakłady budżetowe) według własnego uznania, natomiast urząd gminy jest zawsze jednostką obligatoryjną. Miasto B (w sensie technicznym wszystkie czynności dokonywane są przez jednostki organizacyjne Miasta, w tym w szczególności przez Urząd Miasta B) wykonuje czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W szczególności funkcjonuje wiele umów oddających majątek Miasta w posiadanie zależne (najem, dzierżawa) oraz dokonywana jest sprzedaż majątku Miasta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy uznające, że podatnikiem podatku VAT jest zawsze Urząd Miasta B i to on wystawia i przyjmuje faktury oraz składa deklaracje pomimo faktu, że stroną umowy cywilnoprawnej jest zawsze Miasto B jako podmiot posiadający osobowość prawną.

Czy w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie zawarte w pkt 1 prawidłowe jest stanowisko podatnika uznające, że należy posługiwać się tylko i wyłącznie numerem NIP i REGON nadanym Urzędowi Miasta B.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (DZ. U. nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wskazuje, że podatnikiem podatku VAT może być m.in. jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. W związku z tym, podatnik stoi na stanowisku, że podatnikiem podatku od towarów i usług powinien być zawsze Urząd Miasta B i to on powinien wystawiać i przyjmować faktury, że stroną umowy cywilnoprawnej jest zawsze Miasto B jako podmiot posiadający osobowość prawną. W konsekwencji należy stosować zawsze numery NIP i REGON nadane Urzędowi Miasta B.

Zdaniem podatnika konstrukcja obowiązujących przepisów o finansach publicznych i o samorządzie gminnym nie daje możliwości przyjęcia innego stanowiska. Stroną wszystkich umów cywilnoprawnych jest Miasto B (jako jednostka posiadająca osobowość prawną) lecz czynności związane z ich wykonaniem i obsługą finansową dokonywane są przez Urząd Miasta B i inne jednostki organizacyjne. Zachodzi tutaj rozbieżność pomiędzy podmiotowością cywilną a podmiotowością podatkową. Bezsprzeczne jest, że podatnikami VAT mogą być wszystkie samorządowe jednostki organizacyjne. Dlatego więc, przyjmując inne stanowisko niż prezentowane tutaj przez Wnioskodawcę, można nie uznać urzędu gminy.

Każdy urząd gminy jest zakładem pracy. W konsekwencji musi posiadać numer NIP dla potrzeb odprowadzania pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i obowiązkowych składek. Czyli przyjęcie odmiennego stanowiska niż prezentowane tutaj przez podatnika doprowadziłoby do sytuacji gdzie musiałyby funkcjonować odrębne numery dla Miasta B i Urzędu Miasta B. Hipotetycznie rozważając uznanie Miasta B za podatnika podatku VAT należy wysunąć tezę, że w takiej sytuacji konsekwentnie należałoby za podatnika podatku VAT uznać państwo. W Polsce zasady funkcjonowania sektora publicznego dotyczą zarówno jednostek samorządowych jak i państwowych. Ustawa o finansach publicznych tworzy dla nich wszystkich jednolite reguły postępowania. Te same relacje wiążą gminę z jej urzędem i innymi jednostkami budżetowymi co łączą państwo z jego wszystkimi jednostkami organizacyjnymi. Bardzo istotnych argumentów za uznaniem stanowiska podatnika za prawidłowe dostarcza treść Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020).

Mianowicie w planie kont dla budżetu samorządu terytorialnego nie ma kont pozwalających na ujęcie zdarzeń gospodarczych (dochodów sprzedaży towarów, świadczenia usług, wydatków na ich zakup). Nie ma też kont pozwalających na ujęcie efektów tych zdarzeń, czyli aktywów majątkowych, a przede wszystkim nie ma konta właściwego do rozliczeń publicznoprawnych. Oznacza to, że w rachunkowości budżetu jednostki samorządu terytorialnego faktycznie nie można rozliczyć obowiązków podatkowych tych podmiotów. Wszystkie zdarzenia gospodarcze związane z wykonywaniem budżetu, czyli ze świadczeniem usług publicznych (w tym wywołujących obowiązek podatkowy z tytułu VAT), zachodzą tylko i wyłącznie w jednostkach organizacyjnych wykonujących samodzielnie budżet w ramach swoich planów finansowych.

Kolejnych argumentów za uznaniem Urzędu Miasta B za podatnika podatku VAT dostarcza Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie instrukcji kancelaryjnej dla organów gmin i związków międzygminnych (Dz. U. Nr 112, poz. 1319 z późn. zm.). Brak jest urzędowych wzorów pieczęci gminy, ale jedynie wzory pieczęci urzędu gminy. Jest to bardzo istotne, gdyż takie zapisy potwierdzają fakt, że gmina jako osoba prawna formalnie nie posiada siedziby ani adresu. Siedzibę oraz adres posiada urząd gminy jako jednostka obligatoryjna w każdej gminie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Miasto B (jednostka samorządu terytorialnego - gmina) jest samorządową osobą prawna, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, natomiast nałożone na nią zadania wykonywane są za pośrednictwem Urzędu Miasta. Zdolność prawną jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma Miasto (jednostka samorządu terytorialnego - gmina), nie zaś Urząd Miasta. Urząd Miasta jest więc aparatem pomocniczym Miasta (jednostki samorządu terytorialnego-gminy).

Uregulowania § 8 ust. 1 pkt 13 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) stanowią o zwolnieniu od podatku od towarów i usług czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilno-prawnych. Z tytułu więc pozostałych czynności (zawieranych umów cywilnoprawnych - jak w opisanym stanie faktycznym) Miasto (jednostka samorządu terytorialnego - gmina) występuje jako podatnik podatku od towarów i usług.

Z Rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych z dnia 28 lipca 2006 r. (Dz. U. z dnia 9 sierpnia 2006 r.) wynika, że urząd nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz ich urzędów, obsługującej od strony techniczno-organizacyjnej te osoby prawne. Miasto (jednostka samorządu terytorialnego - gmina) nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału Urzędu Miasta. W związku z powyższym Miasto (jednostka samorządu terytorialnego - gmina) i Urząd Miasta powinny stosować jeden numer identyfikacji podatkowej przy składaniu deklaracji dla podatku od towarów i usług podatkowych i przy wystawianiu faktur VAT.

Stąd też podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności (Miasta i Urzędu Miasta) jest wyłącznie Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego. Zgłoszenia rejestrującego - zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w imieniu Miasta (jednostki samorządu terytorialnego - gminy) powinien dokonać Urząd Miasta. Dokumenty księgowe (faktury VAT i deklaracje VAT) - wystawiane i sporządzane przez Urząd Miasta, winny posiadać NIP Miasta (jednostki samorządu terytorialnego - gminy) - jeśli dotyczą czynności przypisanych prawnie Miastu.

Z uwagi na treść udzielonej interpretacji - wskazującej Miasto (jednostka samorządu terytorialnego - gmina) jako podmiot podatku od towarów i usług, odstępuje się od odpowiedzi dotyczącej zagadnień związanych z wystawianiem faktur przez Urząd Miasta.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go maja 10,09-402 Płock.