IP-PP2-443-153/08-2/KCH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania do korzystania sprzętu medycznego opatrzonego w logo producenta - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik świadczy usługi marketingowe na rzecz innego podmiotu z grupy, będącego producentem oraz dystrybutorem produktów farmaceutycznych. Specyfika działalności Spółki polega na prowadzeniu dopuszczalnych prawem działań wspierających sprzedaż produktów farmaceutycznych oraz zmierzających do jak najlepszego postrzegania wizerunku producenta (dystrybutora) przez potencjalnych kontrahentów, środowisko medyczne a także detalicznych nabywców leków. Jednym z istotnych elementów polityki promocyjnej jest aktywność w celu zwiększenia rozpoznawalności firmy, a w szczególności jej graficznego znaku (logo). Obecnie zamiarem wnioskodawcy jest oddanie jednostkom opieki zdrowotnej do nieodpłatnego korzystania sprzętu medycznego, na którym w wyeksponowanym miejscu widnieć będzie firma oraz logo producenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, intencją podatnika jest promocja logo producenta i jednocześnie dystrybutora wyrobów farmaceutycznych. Spółka w tym zakresie podejmuje czynności marketingowe na zlecenie producenta i otrzymuje w zamian stosowne wynagrodzenie. Celem planowanej akcji jest rozpowszechnianie wizerunku zleceniodawcy (producenta/dystrybutora) wśród lekarzy, pacjentów oraz osób znajdujących się w placówkach, którym przekazany będzie zakupiony w tym celu sprzęt medyczny. Wydanie nastąpi na podstawie umowy użyczenia. Wątpliwości podatnika dotyczą skutków podatkowych na gruncie VAT oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Podatnik nie zamierza przenieść własności sprzętu ani też prawa do rozporządzania jak właściciel. W związku z tym, przekazanie sprzętu nie będzie stanowiło dostawy w rozumieniu ustawy. Zgodnie z art. 8 ust. I ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie z przepisem opodatkowaniu podlega wyłącznie odpłatne świadczenie usług na terenie kraju. Od tej zasady jest jednak wyjątek.

Umowa użyczenia zakłada ze swej natury nieodpłatność. Jednak są sytuacje, w których nieodpłatne świadczenie usług należy traktować jak odpłatne. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy VAT nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. W ocenie podatnika w przedmiotowej sprawie czynność nieodpłatnego przekazania towarów ma związek z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem. Z taką tezą przemawia fakt, że podatnik oddając sprzęt do nieodpłatnego korzystania działa w wykonaniu umowy zlecenia zawartej z producentem (dystrybutorem), na mocy której zobowiązany jest on do promowania firmy oraz logo producenta/dystrybutora. Tym samym oddanie sprzętu do korzystania mieści się w podstawowym zakresie działalności podatnika a zatem powinno być uznane za świadczenie usług związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W konsekwencji oddanie sprzętu do nieodpłatnego korzystania jest czynnością niepodlegającą VAT.

Przepisy ustawy VAT uzależniają możliwość odliczenia podatku naliczonego od tego, czy dany wydatek związany jest z wykonywaniem czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy). Z powyższych wywodów wynika, że oddanie sprzętu do nieodpłatnego używania jest czynnością niepodlegającą VAT. Z tego względu pojawia się pytanie - czy nieodpłatne przekazanie sprzętu (które samo w sobie nie podlega opodatkowaniu) może być uznane za związane z wykonywaniem innych czynności podlegających opodatkowaniu - w tym przypadku z usługą marketingową wykonywaną na zlecenie producenta/dystrybutora leków, która podlega VAT. W ocenie podatnika eksponowanie w placówkach ochrony zdrowia sprzętu medycznego, na którym znajduje się logo producenta leków jest immanentną częścią usługi marketingowej świadczonej przez podatnika na zlecenie producenta i jako takie służy bezpośrednio wykonywaniu czynności opodatkowanych. Co więcej - podatnik uzyskuje z tego tytułu stosowne wynagrodzenie opodatkowane VAT. Tym samym, zdaniem podatnika, służy mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanego sprzętu medycznego.

W odniesieniu do skutków podatkowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych podatnik uważa, iż zgodnie z art. 16 ust. I pkt 63 Iitc) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania. Zgodnie z powyższym podatnikowi nie przysługuje prawo do zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych za czas oddania do nieodpłatnego używania.

Ustosunkowując się do stanowiska Strony, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei wg przepisu art. 7 ust. 2, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z brzmienia art. 7 ust. 1 i 2 ustawy można wnioskować, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. Powyższe twierdzenie uzasadnia analiza słownikowej definicji użytego w treści art. 7 ust. 2 wyrazu "przekazanie". Otóż "przekazywać" oznacza dawać coś komuś do dalszego dysponowania, z kolei "dysponować" to rozporządzać czymś wg własnego uznania (Popularny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, 2000 r.) Z powyższego zestawienia wynika, że pod pojęciem "przekazanie" należy rozumieć wydanie czegoś komuś do dalszego rozporządzania wg własnego uznania. Mając na uwadze treść przepisów art. 7 ust. 1 i 2, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a także słownikową definicję wyrazu "przekazanie", tutejszy organ uznaje, że nieodpłatne przekazanie towarów wyłącznie do używania zgodnie z umową, bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...). Tak więc, w rozumieniu powołanego przepisu, wydanie rzeczy bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi, również będzie świadczeniem usług. Jednak zgodnie z treścią art. 8 ust. 2, nieodpłatna usługa podlega opodatkowaniu tylko jeśli nie ma związku z działalnością przedsiębiorstwa. Przekazanie sprzętu i materiałów niezbędnych do wykonania postanowień umowy ma taki związek, nie podlega więc opodatkowaniu jak usługa.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ograniczenia prawa do obniżenia podatku zostały przez ustawodawcę określone w art. 88 ustawy. Zgodnie z przepisem art. 88 ust. 1 pkt 1 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem do podatku dochodowego.

Reasumując, jeżeli zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 86 oraz 88 ustawy, stronie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu sprzętu medycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.