IP-PP2-443-141/08-2/SAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 30 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej stawki podatku przy świadczeniu usług zaklasyfikowanych przez Spółkę do działu 74 PKWiU - "usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałe" - jest prawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej stawki podatku przy świadczeniu usług zaklasyfikowanych przez Spółkę do działu 74 PKWiU - "usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałe"

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie zarządzania dokumentami dla innych podmiotów gospodarczych. Na podstawie umów zawieranych z tymi podmiotami gospodarczymi (dalej: Kontrahenci), Spółka przewozi, gromadzi, kataloguje i przechowuje dokumenty dostarczane jej przez Kontrahentów, wykorzystując do tego celu specjalnie przygotowaną powierzchnię magazynową.

W ramach zawieranych z Kontrahentami umów, Spółka zobowiązuje się do:

* przechowywania dokumentów oraz nośników elektronicznych zawierających dane Kontrahentów,

* pakowania dokumentów i protokołowania,

* wyszukiwania i katalogowania dokumentów zgodnie z zapotrzebowaniem Kontrahentów,

* skanowania dokumentów,

* bezpiecznego niszczenia dokumentów, zgodnie z zapotrzebowaniem Kontrahentów,

* zapewnienia transportu dokumentów,

* katalogowania, indeksowania i identyfikacji otrzymywanych dokumentów,

* kwalifikowania dokumentów do odpowiednich kategorii archiwalnych, zgodnie z obowiązującym prawem,

* szczegółowego opisywania akt,

* przechowywania dokumentów w sposób zapewniający bezpieczeństwo i integralność zbiorów,

* zapewnienia Kontrahentom szybkiego, całodobowego dostępu do przechowywanych dokumentów oraz do informacji o przechowywanych dokumentach (za pośrednictwem Internetu, telefonu i faksu).

Spółka wystąpiła od Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi z wnioskiem o dokonanie klasyfikacji statystycznej czynności wykonywanych przez nią na rzecz Kontrahentów. Urząd Statystyczny zaklasyfikował usługi świadczone przez Spółkę do grupowania PKWiU 92.51.12 (na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 1997 r. Nr 42, poza 264 z późn. zm.) - usługi archiwów, znajdującego się w Dziale 92 PKWiU usługi związane z kulturą, rekreacją i sportem. W opinii Spółki wydana przez Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi informacja statystyczna jest nieprawidłowa, a w konsekwencji nie powinna być uwzględniona przy dokonywaniu wykładni przepisów ustawy o VAT dla określenia sposobu opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług. Zdaniem Spółki usługi przez nią świadczone powinny zostać sklasyfikowane w Dziale 74 PKWiU - usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałe. Taka klasyfikacja odpowiadałaby również pierwotnie przydzielonej Spółce przez urząd statystyczny klasyfikacji działalności jeszcze na gruncie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD), zgodnie z którą usługi świadczone przez Spółkę zostały sklasyfikowane jako: pozostała sprzedaż hurtowa nie wyspecjalizowana - PKD 51.70.B. Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę, że jej działalność prowadzona jest na zasadach komercyjnych, za wynagrodzeniem i na rzecz innych podmiotów gospodarczych, usługi przez nią świadczone nie powinny być klasyfikowane jako usługi archiwów (PKWiU 92.51.12), bowiem usługi świadczone przez Spółkę w żaden sposób nie są związane z działalnością w zakresie kultury, rekreacji lub sportu, a zatem w ogóle nie powinny być klasyfikowane w dziale 92 PKWiU.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

Argumentacja Spółki jest przy tym następująca:

Z dniem 1 maja 2004 r. - na mocy Traktatu o przystąpieniu Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej - zaczęło obowiązywać w Polsce prawo Unii Europejskiej. Oznacza to, ze instytucje stanowiące i stosujące prawo w Polsce, w tym również organy podatkowe, zobowiązane są do respektowania prawa wspólnotowego - także poprzez stanowienie i stosowanie prawa krajowego zgodnie z obowiązującym prawem wspólnotowym. Szczególną rolę wśród aktów wspólnotowego prawa pochodnego pełnią dyrektywy, które zgodnie z art. 249 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską określają cel, jaki powinien zostać osiągnięty przez państwa członkowskie w wyznaczonym terminie. Wybór metody i sposobu realizacji celu leży przy tym w gestii państw członkowskich. W opinii Spółki dokonanie prawidłowej wykładni przepisów ustawy o VAT nie może się odbyć bez odwołania do treści Dyrektywy VAT. Jak bowiem wynika z orzecznictwa ETS właściwą metodą wykładni zharmonizowanych przepisów krajowych jest wykładnia zapewniająca jak największą zgodność tych przepisów z przepisami dyrektyw. Należy bowiem podkreślić, że zgodnie z orzecznictwem ETS podstawowym obowiązkiem państw członkowskich wynikającym z dyrektyw jest realizacja celów wyznaczonych przez te dyrektywy. Stąd na podstawie zobowiązania wynikającego z art. 10 TWE, państwa członkowskie powinny przedsięwziąć wszelkie środki (natury ogólnej lub szczególnej) niezbędne do osiągnięcia powyższego celu. Obowiązek ten dotyczy wszystkich organów państw członkowskich w zakresie ich właściwości. W rezultacie, organ państwa członkowskiego stosujący zharmonizowany przepis prawa krajowego powinien stosować w pierwszej kolejności interpretację tego przepisu zapewniającą osiągniecie celu wyznaczonego przez implementowaną dyrektywę.

Spółka wskazuje, iż przepisy Dyrektywy VAT nie przewidują zwolnienia z VAT dla usług archiwów komercyjnych (świadczonych przez podmioty gospodarcze w ramach ich działalności). Przepisy Dyrektywy VAT przewidują jedynie zwolnienie dla niektórych czynności wykonywanych w interesie publicznym (np. usługi w zakresie kultury, edukacji). Za usługi wykonywane w interesie publicznym, które mogłyby korzystać ze zwolnienia na gruncie Dyrektywy VAT, można byłoby uznać usługi archiwów (sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 92.51.12) jedynie w przypadku, gdyby były to usługi wykonywane w interesie publicznym, a nie jak w omawianym przypadku przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą na rzecz innych podmiotów gospodarczych. Zgodnie bowiem z art. 132 ust. 1 pkt n Dyrektywy VAT, zwolnieniu z VAT podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie. Zgodnie zaś z art. 133 Dyrektywy VAT, państwa członkowskie mogą przyznać zwolnienie z VAT również podmiotom innym niż podmioty prawa publicznego jednakże z zastrzeżeniem, że podmioty, których dotyczyłoby to zwolnienie, nie mogą systematycznie dążyć do osiągnięcia zysku z tej działalności. Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, w celu zapewnienia zgodności z regulacjami Dyrektywy VAT, ustawa o VAT powinna być interpretowana w taki sposób, aby usługi archiwów, świadczone na zasadach komercyjnych, za wynagrodzeniem i na rzecz innych podmiotów gospodarczych (czyli usługi opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku), podlegały opodatkowaniu według podstawowej stawki VAT (22%). Zastosowanie prowspólnotowej wykładni przepisów ustawy o VAT uzasadnia, zdaniem Spółki, kwestionowanie poprawności, czy też pominięcie interpretacji statystycznej otrzymanej przez Spółkę dla celów interpretacji ustawy o VAT.

W przypadku uznania przez Ministerstwo Finansów, że wykładnia przepisów ustawy o VAT nakazuje dla przedstawionych w stanie faktycznym usług stosować zwolnienie z VAT, Spółka pragnie wskazać, że w świetle reguł stosowania prawa wypracowanych przez orzecznictwo ETS, nadal przysługuje jej prawo do odliczania podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia opisanej w stanie faktycznym działalności. W orzecznictwie ETS podkreśla się, iż jeżeli postanowienia dyrektyw są, jeśli chodzi o ich treść, bezwarunkowe i dostatecznie precyzyjne, jednostka może się na tych postanowieniach oprzeć przeciwko państwu w sytuacji, gdy państwo nie wprowadziło dyrektywy do prawa krajowego przed upływem przewidzianego w niej terminu lub gdy nie stosuje dyrektywy w prawidłowy sposób. Jeśli spełnione są warunki pod którymi jednostki mogą opierać się na postanowieniach dyrektywy przed sądami krajowymi, wszystkie organy administracji (...) zobowiązanie są do stosowania tych postanowień." (orzeczenie ETS z dnia 22 czerwca 1989 r. w sprawie C-103/88 Fratelli Costanzo).

Spółka podkreśla, iż w przypadku błędnej implementacji do ustawodawstwa krajowego przepisów Dyrektywy VAT (lub błędnego stosowania odpowiednich przepisów krajowych) dotyczących zwolnień z opodatkowania, podatnik nie traci prawa do odliczenia podatku VAT związanego z działalnością objętą zwolnieniem na podstawie przepisów krajowych. Stanowisko takie jest zgodne z orzecznictwem ETS, np. z orzeczeniem ETS z dnia 18 stycznia 2001 r. w sprawie Stockholm Lindopark AB przeciwko Szwecji (sprawa C-150/99), jak również z orzeczeniem ETS z dnia 26 czerwca 2003 w sprawie Finanzamt Gross-Gerau przeciwko MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring GmbH (sprawa C-305/01).

Mając powyższe na uwadze, w opinii Spółki, nawet gdyby uznano, iż usługi świadczone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT w świetle ustawodawstwa krajowego (ustawy o VAT), to przy nabywaniu towarów i usług wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej we wskazanym w stanie faktycznym zakresie, Spółce nadal przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w oparciu o przepisy wspólnotowe (Dyrektywy VAT). Błędna implementacja przepisów VI Dyrektywy oraz Dyrektywy VAT dokonana przez polskiego ustawodawcę, nie może bowiem powodować ujemnych skutków dla podatnika w zakresie prawa do odliczenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1.

Odnośnie pytania nr 1 należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. Zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) do zaklasyfikowania usług lub wyrobów zobowiązany jest odpowiednio usługodawca lub producent (importer) danego wyrobu. Również przepis pkt 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług stanowi, że zaliczenie określonego produktu do właściwego grupowania PKWiU należy do obowiązków producenta (względnie usługodawcy) tego produktu. Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi. Zauważyć należy, iż właściwe zaklasyfikowanie statystyczne przedmiotowych usług jest niezbędne, aby tutejszy organ podatkowy mógł prawidłowo określić, czy usługi są zwolnione z podatku, czy też są objęte preferencyjną albo podstawową stawką podatku od towarów i usług. Tutejszy organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do dokonania klasyfikacji statystycznej usług wymienionych we wniosku Strony, jak również do rozstrzygania, która z podanych klasyfikacji (Spółki czy Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi) jest właściwa. Zgodnie z przepisem art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Spółka w przedstawionym stanie faktycznym podała, iż jej zdaniem prawidłowe jest zaklasyfikowanie przedmiotowych usług do działu 74 PKWiU "usługi związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałe"

W związku z powyższym niniejsza interpretacja jest wydawana w oparciu o klasyfikację podaną przez Spółkę. Jednocześnie zaznaczyć należy, iż tut. organ podatkowy nie wypowiada się na temat prawidłowości podanej przez Spółkę klasyfikacji przedmiotowych usług.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W ustawie o podatku od towarów i usług, w załącznikach do ustawy oraz w przepisach wykonawczych do niej brak jest przepisów ustalających preferencyjną stawkę podatku dla usług związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, pozostałych, w związku z czym są one opodatkowane według podstawowej stawki podatku w wysokości 22%.

Ad. 2.

Pytanie nr 2 dotyczy sytuacji, w której tut. organ podatkowy uznałby świadczenie przez Spółkę przedmiotowych usług za zwolnione z podatku od towarów i usług. Jednakże zgodnie z przedstawioną powyżej argumentacją, świadczenie przedmiotowych usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy zastosowaniu stawki VAT w wysokości 22%. Tym samym pytanie nr 2 Spółki stało się bezprzedmiotowe, w związku z czym tut. organ podatkowy w niniejszej interpretacji nie odniósł się do stanowiska Spółki dotyczącego pytania nr 2.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.