IP-PP2-443-121/08-2/IB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2008 r. (data wpływu 25 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży samochodu osobowego zakupionego do prowadzonej działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży samochodu osobowego zakupionego do prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

We wrześniu 2006 r. zakupiłem na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej samochód osobowy. Odliczyłem od jego zakupu 60% wartości podatku VAT. w chwili obecnej chciałbym go sprzedać. Przychody z działalności rozliczam w formie ryczałtu (kwartalnie), VAT również kwartalnie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Z jaką stawką podatku od towarów i usług mam wystawić fakturę przy sprzedaży samochodu.

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie przytoczonych w poz. 45 przepisów uważam, że przy sprzedaży przedmiotowego samochodu należy zastosować stawkę VAT zw. (zwolniony).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł W ramach tego przepisu zdefiniowano pojęcie podatku naliczonego, ograniczające możliwość odliczenia podatku z tytułu nabycia zarówno samochodów osobowych, jak i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie nieprzekraczającej 3,5 tony. Podatnik nie ma prawa do częściowego odliczenia kwoty podatku naliczonego, wynikającej z faktury dokumentującej nabycie przedmiotowych pojazdów, lecz przyjęto, iż cała kwota podatku naliczonego przysługująca do odliczenia z tytułu ich nabycia wynosi 60% kwoty określonej w fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W oparciu o wyżej powołaną delegację, na podstawie § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwolniono od podatku dostawę samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 i ust. 5 ustawy VAT, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca dokonał zakupu samochodu osobowego, służącego do wykonywania czynności opodatkowanych, przy których nabyciu miał prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego, określonej zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy, jako 60% kwoty podatku wykazanej w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy przy nabyciu samochodu osobowego podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług i jednocześnie samochód ten był używany przez podatnika dokonującego jego dostawy przez okres co najmniej pół roku, sprzedaż tego pojazdu - stosownie do dyspozycji § 8 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia wykonawczego do ustawy o podatku VAT - korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto tut. organ nadmienia iż zgodnie z przepisem art. 91 ust. 7 cytowanej ustawy zasady dokonywania korekt, określone w art. 91 ust. 1-5 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi. Przepis ten znajduje zastosowanie do środków trwałych o jakich mowa w art. 91 ust. 2 powołanej ustawy, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym, są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.