IP-PP2-443-1198/08-3/KK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2008 r. (data wpływu 28 lipca 2008 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług,- jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzę samodzielną działalność gospodarczą, zajmuję się tłumaczeniami. Jestem podatnikiem VAT. Z osobą prowadzącą taką samą działalność (współwłasność) kupiłem lokal użytkowy wraz z miejscami parkingowymi, z przeznaczeniem ich na działalność. W umowie z 20 grudnia 2007 r. zobowiązującej inwestora do wybudowania i sprzedaży lokalu (w załączeniu), nie zaznaczyliśmy wyraźnie, że lokal przeznaczamy na działalność gospodarczą wydawało się to nam oczywiste, podaliśmy jedynie NIP. Traktowaliśmy tę umowę jako wstępną. Podstawą zakupu miała być umowa notarialna. Po wybudowaniu lokalu, na podstawie aktu notarialnego (w załączeniu), 30 maja 2008 r. kupiliśmy lokal wraz z miejscami parkingowymi. W akcie tym zaznaczone już zostało, że lokal użytkowy kupujemy jako przedsiębiorcy, na użytek prowadzonej przez nas działalności gospodarczej. Płaciliśmy za lokal w ratach, zaliczki. Przed podpisaniem aktu notarialnego, w okresie od grudnia 2007 r. do marca 2008 r. zapłaciliśmy pełną cenę lokalu. Tuż przed podpisaniem aktu notarialnego upomnieliśmy się o faktury za lokal, kwestor wystawiał faktury za wpłacone przez nas zaliczki, lecz faktur tych - z niewiadomych nam przyczyn żaden z nas wcześniej nie otrzymał. Stąd nie zareagowaliśmy wcześniej na błędy w fakturach. Poprosiliśmy o duplikaty faktur. I wtedy dopiero zauważyliśmy, że jako nabywców wpisano nas jako osoby fizyczne: bez NIP, bez firmy (przykładowa faktura - w załączeniu. Inwestor uważa, że faktury wystawione są prawidłowo, zgodnie z zapisem w umowie o wybudowanie, ustanowienie odrębnej własności i sprzedaż lokalu. Nie ma podstaw do ich jakiejkolwiek korekty, a zapis w umowie notarialnej nie ma dla faktur żadnego znaczenia. Uważam, że te błędy w fakturach nie pozbawiają nas prawa do odliczenia VAT-u w nich zawartego. Ponieważ jednak nie chciałbym, aby to prawo było kiedykolwiek zakwestionowane występuję z prośbą o interpretację.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy

Uważam, że mamy prawo odliczyć VAT naliczony zawarty w fakturach stwierdzających wpłacenie zaliczek na poczet lokalu użytkowego i miejsc parkingowych przed zawarciem umowy notarialnej. Aby nie było wątpliwości, że lokal i miejsca parkingowe nabyte zostały na poczet działalności gospodarczej, a faktury stanowiły podstawę do odliczenia VAT należy wystawić noty korygujące zapis w fakturach dotyczący nabywców lokalu, tzn. zamiast imion i nazwisk wpisać jako nabywców: imiona i nazwiska, NIP oraz firmy pod jakimi prowadzimy działalność gospodarczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwana dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. 1 ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl przepisów art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 26, poz. 93 z późn. zm.) własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Jednocześnie z art. 207 powyższej ustawy, pożytki i przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów, w takim samym stosunku w jakim współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż koszty zakupu lokalu zostały podzielone na nabywców po połowie, a zatem mamy do czynienia ze współwłasnością lokalu, o której mowa przepisach art. 195, art. 207 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, i 5 oraz art. 119 ust. 10, art. 120 ust. 16. Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W myśl art. 88 ust. 3 pkt 1 ustawy przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z nabyciem towarów u usług o których mowa w art. 87 ust. 3 (tj. z nabyciem towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji), oraz z nabyciem gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów. Ponadto z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy wynika, iż nie stanowią podstawy do odliczenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Kwestie związane z wystawianiem faktur reguluje § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przeprowadzania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.) zgodnie z którym faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Reasumując, w przepisie art. 106 ustawy ustawodawca użył sformułowania "nabywcy", jednakże nie może to oznaczać niestosowanie tego przepisu w przypadku nabycia tej samej rzeczy przez kilku nabywców-zatem z uwagi na fakt, iż prawodawca wymaga wpisania do faktury imienia, nazwiska lub nazwy nabywcy, to w wypadku nabycia towaru przez dwóch nabywców wpisaniu podlegają te dwie osoby występujące jako nabywcy danej transakcji. Ponadto skoro należny podatek został uregulowany w poprzedniej fazie obrotu i znajdował odbicie w cenie, kolejny nabywca może przy obliczaniu swojego podatku odliczyć odpowiednią część ceny, w zależności od swojego udziału. Zatem wystawienie faktury na dwie lub więcej osoby, które nabyły wspólnie ten sam towar, nie stoi na przeszkodzie obniżaniu przez każdy z nich należnego podatku o odpowiadającą udziałowi we współwłasności część kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towaru.

Odnośnie pytania drugiego i trzeciego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyjaśnia:

W myśl § 18 ust. 1 cytowanego rozporządzenia nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 9 ust. 1 pkt 5-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Nota korygującą jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią. Z § 18 ust. 3 rozporządzenia wynika, iż nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

Konkludując, w świetle powyżej cytowanych przepisów, Strona może wystawić notę korygującą, jednakże prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego będzie wnioskodawcy przysługiwało pod warunkiem spełnienia zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, między innymi tego, że zakup będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz nieistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ponadto z przepisów ustawy wynika, iż podatnikiem jest osoba fizyczna z imienia i nazwiska (a nie firma prowadzona przez osobę fizyczną), posługująca się nadanym jej numerem identyfikacji podatkowej. Tym samym, w przypadku wnioskodawcy generalne znaczenie ma imię i nazwisko wraz z numerem identyfikacji podatkowej. Zatem noty korygujące mogą nie zawierać nazwy firmy pod jaką strona prowadzi działalność gospodarczą. Jednakże jej umieszczenie na nocie korygującej nie będzie błędem.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych z wnioskiem załączników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.