IP-PP1-443-1498/08-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Piotra Zakrzewskiego, reprezentowanego przez Pana Adama Mariańskiego przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2008 r. (data wpływu 7 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca nabył w 2000 r. na podstawie umowy sprzedaży 1/2 udziału we współwłasności zabudowanych działek mieszczących się w Pabianicach. Pozostałymi współwłaścicielami wskazanej nieruchomości są rodzice Zainteresowanego, którzy nabyli przedmiotową nieruchomość w ramach wspólności majątkowej.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest działalność gastronomiczna oraz restauracyjna, a także działalność polegającą na kupnie i dalszej odsprzedaży nieruchomości. W ramach prowadzonej działalności dokonał następujących transakcji:

* zakup działki budowlanej w dniu 5 lutego 2007 r., oraz jej sprzedaż 31 maja 2007 r.,

* zakup działki budowlanej w dniu 25 września 2007 r. ujętych w remanencie jako towary handlowe,

* zakup sześciu działek rolnych 29 sierpnia 2007 r. ujętych w remanencie jako towary handlowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż część nieruchomości zakupionej w 2000 r. będącej przedmiotem niniejszej opinii była wykorzystywana dla celów prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej.

Przedmiotowa nieruchomość nie była jednak zakupiona dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z uwagi na powyższe, rzeczona nieruchomość nigdy nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych tej działalności (stanowiła majątek prywatny). Zainteresowany nie odliczał również podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami na remont i inwestycje poczynione w stosunku do tej nieruchomości.

Należy również wskazać, iż dokonał on, także dla celów prywatnych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą zakupu w 1998 r. działki budowlanej. Następnie w 2005 r. sprzedał wskazaną działkę będącą jego majątkiem prywatnym bez podatku naliczonego.

Również dla celów prywatnych dokonał w sierpniu 2007 r. zakupu całości działki rolnej w której udział wynoszący 50% zbył we wrześniu 2007 r., oraz zakupu w dniu 23 maja 2007 r. gospodarstwa leśno-rolnego, którego sukcesywna sprzedaż nastąpiła w kolejnych datach: 25 lutego 2008 r., 12 lutego 2008 r., 4 kwietnia 2008 r. oraz 10 kwietnia 2008 r.

Wnioskodawca zamierza dokonać jednorazowej sprzedaży nieruchomości nabytej w 2000 r., składającej się z zabudowanych działek gruntu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży nieruchomości, sprzedający zobowiązany będzie do naliczenia podatku VAT od dokonanej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyczerpujący katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarty jest w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ww. przepisem opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Zatem sprzedaż działki zabudowanej jako dostawa towarów podlega co do zasady opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy jednak zwrócić uwagę, iż warunkiem koniecznym do opodatkowania dostawy nieruchomości w świetle obowiązujących przepisów jest dokonanie jej przez podatnika podatku od towarów i usług, tj. m.in. osobę fizyczną wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat tej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W stanie faktycznym niniejszej sprawy konieczne jest przeanalizowanie przedmiotowego zagadnienia w oparciu o treść norm prawnych, które regulują kwestię zakwalifikowania danego podmiotu do grupy podatników podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. W ust. 2 omawianego przepisu ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności gospodarczej, która obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym również podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla określenia, czy w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT potrzebne jest uprzednie ustalenie, czy dostawa ta jest wykonana w ramach działalności gospodarczej, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionych okoliczności wynika bezsprzecznie, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie jest związana z prowadzoną przez współwłaściciela działki działalnością gospodarczą. O powyższym przemawiają przede wszystkim takie okoliczności jak nie wprowadzenie przez podatnika przedmiotowej nieruchomości do ewidencji środków trwałych oraz niedokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytego budynku, jak również nie dokonywanie odliczeń podatku naliczonego VAT w związku z inwestycjami poczynionymi w przedmiotowej nieruchomości. Powyższe nakazuje kwalifikować sprzedaż nieruchomości jako sprzedaż nieruchomości prywatnej, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pewne wątpliwości może wzbudzać treść przepisu art. 15 ust. 2, w którym ustawodawca wskazuje, iż za działalność gospodarczą należy uznać również czynność wykonaną jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. W tym miejscu koniecznym jest podkreślenie, iż w ustawie o podatku od towarów i usług nie określono definicji częstotliwości. Zgodnie z postanowieniem Urzędu Skarbowego w Zgierzu z 18 kwietnia 2007 r. w sprawie o sygn.: 111/443-17/07 pojęcie "częstotliwie", którym posłużył się ustawodawca - oznacza wielokrotnie. A zatem, aby dostawę towarów lub świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy w każdym przypadku badać, czy intencją (zamiarem) określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Jednorazowa czynność, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach nie wskazujących na zamiar jej powtarzania - nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W zakresie oceny przesłanek, które warunkują możliwość uznania określonego podmiotu za podatnika koniecznym jest również wskazanie na wyrok WSA we Wrocławiu z 20 października 2006 r., w którym Sąd jednoznacznie wskazał, że sam fakt, iż podmiot wykonuje czynności wymienione w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (np. odpłatną dostawę towarów) nie jest wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania podatkiem VAT, bowiem podmiot taki musi działać w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Także w orzecznictwie ETS wykształcił się pogląd, iż sprzedaż składników majątku osobistego (tj. nie wchodzącego w skład przedsiębiorstwa) należącego do osoby fizycznej nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu (vide: J. Martini, Ł. Karpiesiuk "VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości" str. 98-109 oraz 166-167).

Zapatrywania Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości zostały wyrażone w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym również w wyroku NSA z dnia 29 października 2007 r., w którym Sąd stwierdził, że "jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Tym samym w sytuacji, gdy podatnik dokonuje sprzedaży nieruchomości będącej jego majątkiem prywatnym i wykonuje to w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru - czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie, zgodnie z przedstawionymi okolicznościami, czynność sprzedaży będzie czynnością nie związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą i nie będzie wykonana z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Konkludując, mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż sprzedaż działki jako nie związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, stanowiącą majątek osobisty, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Na potwierdzenie powyższego stanowiska należy wskazać na postanowienie Drugiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z 28 maja 2007 r. o sygn.: 1425/021/443-7/07/IW, zgodnie z którym "opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega dostawa towarów, gdy dokonana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, a towar (w tym wypadku nieruchomość) wchodzi w skład majątku firmy. Nie podlega natomiast opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług sprzedaż nieruchomości, jeżeli stanowi ona majątek osobisty podatnika lub osoby niebędącej podatnikiem tego podatku, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo, w okolicznościach nie wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy".

Jednakże w sytuacji, gdyby stanowisko organów podatkowych było odmienne od przedstawionego powyżej należy także zwrócić uwagę na kolejną kwestię przemawiającą za tym, iż przedmiotowa sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedstawionym stanie faktycznym zasady opodatkowania dostawy należałoby rozpatrywać w oparciu o regulację art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl art. 43 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż sprzedaż używanych budynków, budowli i ich części korzystać może ze zwolnienia z VAT pod warunkiem spełnienia następujących wymogów:

* musi upłynąć pięć lat licząc od końca roku, w którym zakończono budowę obiektu; nie jest przy tym istotne, aby budynek był faktycznie używany przez sprzedającego, obiekt ten może być np. przedmiotem najmu;

* w momencie nabycia budynku podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Prawo do korzystania ze zwolnienia z podatku VAT w przypadku sprzedaży używanych budynków zostało dodatkowo ograniczone. Zgodnie z art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z aktem notarialnym Rep. A nr 415/2000 nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży wybudowana została w 1885 r., a zatem spełniona została przesłanka warunkująca możliwość uznania danej nieruchomości za towar używany, o której mowa w art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Ponadto należy wskazać, iż z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż klientowi z tytułu zakupu budynku wraz z gruntem nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bowiem zakup nieruchomości nastąpił od osoby fizycznej nie będącej podatnikiem podatku VAT i tym samym przy zakupie nie wystąpił podatek naliczony. Ponadto, klient wprawdzie w trakcie użytkowania nieruchomości, ponosił wydatki na remont oraz inwestycje w stosunku do przedmiotowej nieruchomości, jednakże nie dokonywał odliczeń podatku naliczonego z tego tytułu. Ustawodawca w art. 43 ust. 6 wskazuje jednak, iż warunkiem wykluczającym zwolnienie jest posiadanie przez podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wskazanych wydatków, nie zaś dokonanie faktycznego odliczenia podatku, czyli zrealizowanie tego prawa. Wskazany przepis odwołuje się jednak do pojęć właściwych dla amortyzacji środków trwałych, odnosząc się wprost do wartości początkowej środka trwałego, czyli do pojęć związanych z rozliczeniem kosztów podatkowych podatnika wykorzystującego określoną nieruchomość na cele działalności gospodarczej. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, zaś poczynione nakłady na nieruchomość nie pomniejszały podstawy opodatkowania podatnika. Powyższe nakazuje uznać, iż negatywne przesłanki zwolnienia, przewidziane przedmiotowym przepisem nie znajdowałyby zastosowania w niniejszym stanie faktycznym. Za możliwością skorzystania ze zwolnienia, o którym nowa w art. 43 ustawy przemawia również fakt, iż z brzmienia art. 43 ust. 6 wynika, iż warunki, o których mowa w pkt 1 i 2 winny być spełnione łącznie, aby możliwość skorzystania przez podatnika ze zwolnienia była wyłączona. Z przedstawionej umowy - aktu notarialnego wynika, iż budynek jest wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej przez okres przekraczający 5 lat (nieruchomość została nabyta w 2000 r., a w 2002 została oddana, po przeprowadzonym remoncie, do używania część restauracyjna na cele działalności gospodarczej, pozostała część nieruchomości w dalszym ciągu była remontowana).

Tym samym, tak dokonywana dostawa w razie uznania przez organy podatkowe za dokonaną przez podatnika podatku od towarów i usług podlegałaby zwolnieniu z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Koniecznym jest wskazanie, iż przy sprzedaży gruntów zabudowanych, podstawę opodatkowania ustala się na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, nie wyodrębnia się z podstawy opodatkowania wartości gruntu. Jeżeli więc sprzedawany obiekt jest zwolniony z podatku VAT jako towar używany, to sprzedaż gruntu również korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, jeżeli dany budynek spełnia podane powyżej kryteria towaru używanego, to całość dostawy nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Cytowana wyżej definicja wprowadza wymóg samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, rozumieć przez to należy prowadzenie działalności na własne ryzyko, w warunkach niepewności rynkowej. Ww. przepisy odnoszą się również wprost do "okoliczności, które wskazują na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy" co pozwala na opodatkowanie jednorazowej czynności, jeśli tylko towarzyszące jej okoliczności pozwalają ocenić, czy działalność będzie kontynuowana, a więc czy podmiot ma zamiar wykonywać działalność w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, że nie jest konieczne faktyczne kontynuowanie działalności, wystarczający jest zamiar jej kontynuowania, choćby nawet po dokonaniu jednorazowej czynności podmiot zaprzestał dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Działalność gospodarcza w rozumieniu cyt. wyżej przepisu polega również na wykorzystywaniu swego majątku, tj. towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku ustawa nie wprowadza wymogu częstotliwości wykorzystywania lecz ciągłości wykorzystywania składników majątku. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy więc rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza on dokonać dostawy nabytej nieruchomości, należącej do majątku osobistego. Przedmiotowa nieruchomość nie była zakupiona dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zainteresowany nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych, jak również nie odliczał podatku naliczonego w związku z wydatkami na remont i inwestycje, jednak była ona wykorzystywana w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a więc tym samym przestała być częścią jego majątku prywatnego.

Wnioskodawca sprzedając nieruchomość nie może więc skorzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta oznacza wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu.

Ponadto Zainteresowany wskazał, że także dla celów prywatnych nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą dokonał zakupu w 1998 r. działki budowlanej. Następnie w 2005 r. sprzedał wskazaną działkę będącą jego majątkiem prywatnym bez podatku naliczonego. Również dla celów prywatnych dokonał w sierpniu 2007 r. zakupu całości działki rolnej, w której udział wynoszący 50% zbył we wrześniu 2007 r., oraz zakupu w dniu 23 mają 2007 r. gospodarstwa leśno-rolnego, którego sukcesywna sprzedaż nastąpiła w kolejnych datach: 25 lutego 2008 r., 12 lutego 2008 r., 4 kwietnia 2008 r., 10 kwietnia 2008 r. O ile sprzedaż pierwszej z wymienionych działek bez podatku mogłaby być uzasadniona (pod warunkiem, że Wnioskodawca nie prowadził na niej działalności gospodarczej), o tyle kolejne wskazują wyraźnie na handlowy charakter dokonanych transakcji. Dodatkową okolicznością potwierdzającą taki charakter transakcji jest fakt, że Zainteresowany prowadzi działalność polegającą m.in. na kupnie i dalszej odsprzedaży nieruchomości, a więc jest doskonale zorientowany w rynku obrotu nieruchomościami.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarcza stanowi profesjonalny obrót, wykonywany w sposób ciągły oraz zorganizowany. Z działalnością gospodarczą mamy do czynienia również wtedy, gdy czynności są wykonywane sporadycznie lub nawet jednorazowo, jednak okoliczności dostawy towarów lub świadczenia usług wskazują na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy.

Organy podatkowe powinny oceniać zamiar (tak zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, jak i zamiar odsprzedaży) na podstawie okoliczności tworzących określony stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), a nie opierać się na twierdzeniach podmiotu dokonującego dostawy towarów. W przeciwnym razie bowiem objęcie czynności zakresem opodatkowania podatkiem VAT zależałoby wyłącznie od woli podatnika.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym okoliczności sprawy wskazują na to, że przedmiotowa nieruchomość nie stanowi majątku osobistego, a Zainteresowany będzie działał w charakterze handlowca.

Reasumując, należy stwierdzić, iż jeśli przedmiotowa nieruchomość nabyta została do celów prywatnych, jednak była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, to jej sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tut. Organ stwierdza ponadto, że w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Jak stanowi art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

Na mocy art. 43 ust. 6 ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Podkreślić należy, iż aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 miał zastosowanie, to wszystkie wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza możliwość zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Powołując się na powyższe przepisy tut. Organ stwierdza, że jeżeli przedmiotowa nieruchomość spełnia definicję towaru używanego oraz w analizowanej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 43 ust. 6, dostawa ww. nieruchomości zwolniona będzie od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę wyroki oraz postanowienia są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.