IP-PB3-423-970/08-2/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 23 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, H Sp. z o.o. (dalej: "wnioskodawca" bądź "Spółka"), posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka będzie akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej. Komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej będzie inna spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Akcjonariusz oraz komplementariusz będą uczestniczyć w zysku spółki proporcjonalnie do ich wkładów wniesionych pospółki.

Spółka rozważa konsekwencje podatkowe udziału w spółce komandytowo-akcyjnej, w tym konsekwencje ewentualnego zakończenia działalności przez spółkę komandytowo-akcyjną i rozwiązania tej spółki. Decyzja w zakresie rozwiązania spółki komandytowo-akcyjnej uzależniona będzie od efektów działalności gospodarczej prowadzonej przez tę spółkę. Wszelka działalność operacyjna spółki komandytowo-akcyjnej będzie opodatkowywana na bieżąco, na poziomie akcjonariusza i komplementariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) w powiązaniu i art. 12 ustawy o CIT, w przypadku rozwiązania spółki komandytowo-akcyjnej, w której Spółka będzie akcjonariuszem, wartość majątku spółki komandytoo-akcyjnej otrzymanego przez Spółkę zgodnie z art. 474 § 2 lub § 4 Kodeksu spółek handlowych ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) (dalej: "k.s.h.") w związku z art. 150 k.s.h. nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego.

Zdaniem Spółki, w przypadku rozwiązania spółki komandytowo-akcyjnej wartość majątku spółki komandytowo-akcyjnej otrzymanego przez Spółkę zgodnie z art. 474 § 2 k.s.h. w związku z art. 150 § 1 k.s.h. nie będzie stanowić dla Spółki przychodu podatkowego w rozumieniu art. 5 w powiązaniu z art. 12 ustawy o CIT.

Wnioskodawca podkreśla, że możliwość likwidacji oraz rozwiązania spółki komandytowo-akcyjnej przewiduje kodeks spółek handlowych, który pośród powodów zakończenia działalności spółki wskazuje m.in. uchwalę walnego zgromadzenia o rozwiązaniu spółki lub przyczyny przewidziane w statucie. W przypadku zaistnienia powyższych okoliczności należy przeprowadzić likwidację spółki. Postępowanie likwidacyjne polega na podjęciu czynności faktycznych i prawnych, które zmierzają do upłynnienia majątku spółki. Likwidacja rozumiana jest więc jako postępowanie, które ma doprowadzić do rozwiązania spółki. Postępowanie likwidacyjne wiąże się, stosownie do art. 474 § 1 k.s.h. w związku z art. 150 § 1 k.s.h., z podziałem między akcjonariuszy oraz komplementariuszy majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli spółki. Wspomniany majątek dzieli się między akcjonariuszy i komplententariuszy w stosunku do ich wkładów wniesionych do spółki. Spółka komandytowo-akcyjna nie posiada osobowości prawnej, a z punktu widzenia prawa podatkowego zobowiązanymi do zapłaty podatku od osiąganych przez nią dochodów są jej akcjonariusze oraz komplementariusze. Dlatego skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki komandytowo-akcyjnej, a odnoszące się do jej akcjonariuszy i komplemeniariuszy będących osobami prawnymi należy rozpatrywać na podstawie przepisów ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy o CIT spółki osobowe są podmiotami transparentnymi podatkowo, tzn. nie są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych, a osiągane przez te spółki przychody opodatkowane są jako przychody każdego ze wspólników proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału w zyskach spółki, przy odpowiednim zastosowaniu tych samych zasad do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku - art. 5 ust. 1 i ust. 2 ustawy CIT. Przywołany przepis jest konsekwencją art. 1 ustawy o CIT, w myśl której podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych są osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, z wyłączeniem spółek niemających osobowości prawnej. W rezultacie, wszelkie przesunięcia majątkowe pomiędzy majątkiem spółki komandytowo-akcyjnej, (która zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 k.s.h. jest spółką osobowa) i majątkiem akcjonariusza (lub komplementariuszy), polegające np. na podziale i wypłacie akcjonariuszowi (lub komplementariuszowi) zysku osiągniętego przez spółkę komandytowo-akcyjną w danym roku obrotowym (art. 147 k.s.h.) lub na podziale pomiędzy akcjonariuszy i komplementariuszu majątku powstałego po likwidacji spółki komandytowo-akcyjnej (art. 474 § 2 k.s.h. w związku z art. 150 § 1 k.s.h.) są zdarzeniami neutralnymi pod względem podatku dochodowego od osób prawnych, co oznacza ze nie wywołują skutków w zakresie tego podatku. W przeciwnym wypadku doszłoby bowiem do podwójnego opodatkowania dochodów z udziału w spółce komandytowo-akcyjnej raz na etapie ustalania zaliczek na podatek dochodowy od dochodu z działalności prowadzonej w formie spółki, a drugi raz w momencie podziału majątku spółki komandytowo-akcyjnej pomiędzy akcjonariuszy i kompletnentariuszy.

Należy przy tym zauważyć, że na majątek spółki komandytowo-akcyjnej, który będzie podlegał podziałowi pomiędzy akcjonariuszy i komplementariuszy w przypadku rozwiązania tej spółki, składać się będzie majątek posiadany przez spółkę komandytowo-akcyjną oraz zyski wypracowane w czasie istnienia spółki komandytowo-akcyjnej, opodatkowane już wcześniej jako dochody akcjonariuszy i komplementariuszy w proporcjach odpowiadających ich udziałom w zysku spółki komandytowo-akcyjnej, a niepodzielone i niewypłacone akcjonariuszom oraz komplementariuszom z końcem danego roku obrotowego. Te same dochody nie powinny więc podlegać opodatkowaniu ponownie w momencie dokonywania ich podziału pomiędzy akcjonariuszy i komplententariuszy w przypadku rozwiązania spółki.

Powyższe stanowisko potwierdza np. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z 12 lipca 2005 r., sygn. BI/4218-0009/05.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje:

W myśl art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) Spółka komandytowo-akcyjna jest zaliczana do spółek osobowych. Zgodnie z art. 8 § 1 tego Kodeksu spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą. Ma zatem zdolność do czynności prawnej, ale nie posiada osobowości prawnej. Spółka komandytowo-akcyjna nie jest podatnikiem podatku dochodowego.

Sposób opodatkowania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną uregulowany został w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części "ustawa o p.d.o.p."). Zgodnie z tym przepisem przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Z powyższej regulacji wynika, że przychód wspólnika z udziału w spółce osobowej, jak i koszty uzyskania tego przychodu ustala się stosownie do posiadanego przezeń udziału. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w żadnym z pozostałych artykułów nie reguluje zasad opodatkowania udziałów w spółce niebędacej osobą prawną.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy o p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy o p.d.o.p., są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Odnosząc się do przytaczanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż zwrot do Wnioskodawcy majątku w przypadku likwidacji spółki komandytowo - akcyjnej, nie będzie stanowił przychodu dla Wnioskodawcy do wysokości odpowiadającej wartości wkładu określonego w statucie spółki, natomiast nadwyżkę Wnioskodawca powinien zaliczyć do przychodów podatkowych.

W świetle stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.