IP-PB3-423-823/08-3/MW - Amortyzacja środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych jest:

W dniu 2 czerwca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji, handlu i świadczenia usług w odniesieniu do szkła płaskiego. Działalność Spółki prowadzona jest na terenie Ł Specjalnej Strefy Ekonomicznej (w ramach udzielonego zezwolenia). Obecnie Spółka prowadzi proces inwestycyjny, w ramach którego powstaną środki trwałe podlegające amortyzacji. Spółka zamierza wprowadzić te środki trwałe do ewidencji i dokonywać ich amortyzacji metodą liniową wskazaną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w tym, w przypadkach przewidzianych przepisami, z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych podwyższonych z zastosowaniem współczynników określonych w art. 16i ust. 2).

Spółka posiada również środki trwałe już wprowadzone do ewidencji środków trwałych, które podlegają amortyzacji według powyższej metody.

W przypadku posiadanych już środków trwałych Spółka zamierza obniżyć stawki amortyzacyjne począwszy od pierwszego miesiąca następnego r. podatkowego. Dla nowych środków trwałych wprowadzanych do ewidencji, Spółka zamierza dokonać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej obniżenie do wysokości niższej niż w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (załącznik 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dalej "Wykaz") począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji.

Nowe stawki amortyzacyjne mogą być obniżone w różnym stopniu (nawet do 1 %), przy czym obniżenie stawek dotyczyć będzie również środków trwałych amortyzowanych z zastosowaniem współczynników podwyższających określonych w art. 16i ust. 2.

Natomiast w przyszłości Spółka zamierza zwiększyć tak obniżone stawki amortyzacyjne:

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Ad.1.

Zdaniem Spółki, stawki amortyzacyjne obniżone na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą być ustalone na dowolnie niskim poziomie, np. 1% rocznie. Ustawodawca w żaden sposób nie określił limitu, do wysokości którego stawki amortyzacyjne mogą być obniżane. W opinii Spółki oznacza to, iż ustawodawca celowo dał podatnikom możliwość dowolnego kształtowania wysokości odpisów amortyzacyjnych, w ramach metody liniowej (w tym, również w odniesieniu do stawek uprzednio podwyższonych o stosowne współczynniki, zgodnie z art. 16i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powyższe stanowisko - jak podaje Spółka - potwierdzone jest również wykładnią historyczną omawianego przepisu. Zgodnie z obowiązującymi do końca 2002 r. przepisami, podatnicy mogli obniżać stawki amortyzacyjne nie więcej niż o połowę wartości wynikającej z Wykazu. Z kolei art. 16 ust. 5 ustawy w obecnym brzmieniu (wprowadzony ustawą z 27 lipca 2002 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz. U. 2002 r. Nr 141, poz. 1179) nie zawiera żadnego ograniczenia w zakresie wysokości zastosowanego obniżenia stawki amortyzacji. Zdaniem Spółki, skoro ustawodawca zrezygnował z ograniczenia wysokości obniżenia stawek, należy uznać, iż począwszy od 2003 r., podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne nawet do względnie znikomej wysokości (tj. przykładowo do 1 %).

Stanowisko takie - jak podaje Wnioskodawca - jest obecnie szeroko akceptowane przez organy podatkowe. Jako przykład wskazano m.in. postanowienie wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w dniu 5 września 2006 r., w którym podano, iż "cytowany przepis (..) nie limituje obniżenia stawki amortyzacyjnej, jak również nie wymienia kategorii środków trwałych, w stosunku do których może mieć zastosowanie i warunków, od których spełnienia zależy zastosowanie obniżonej stawki amortyzacyjnej. (...) Podatnik może na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obniżyć dla samochodów osobowych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych do 1%. Spółka sama decyduje, czy oraz o jaką wartość obniżyć stawkę amortyzacyjną danego środka trwałego".

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż jest uprawniona dokonywać obniżenia stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej, przy czym obniżenie stawek może być dokonane w dowolnej, uznanej przez Spółkę, wysokości. Zmiana stawki może być dokonana począwszy od miesiąca, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ad. 2.

W opinii Spółki, obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne, mogą następnie - począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego - zostać podwyższone. Z kolei tak ustalone odpisy amortyzacyjne, w nowej wysokości, będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Zdaniem Spółki, podwyższenie stawek amortyzacyjnych może być dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę, wysokości - o ile nowo określona stawka amortyzacyjna nie będzie przekraczać poziomu ustalonego w Wykazie (a dla środków trwałych używanych w warunkach uzasadniających podwyższenie stawek do wysokości nie wyższej niż stawki przewidziane w Wykazie przemnożone przez współczynnik podwyższający określony w art. 16i ust. 2).

Spółka pragnie wskazać, iż na możliwość stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych wskazuje przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zezwala na obniżenie stawek z Wykazu, w ramach przyjętej przez podatnika, liniowej metody amortyzacji środków trwałych. Jednocześnie, przepis ten definiuje, w którym momencie należy dokonać zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych, przy czym nie odnosi się wprost do możliwości podwyższenia stawek, np. do wysokości z Wykazu (art. 16i ust. 5 zdanie drugie).

Zdaniem Spółki, literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi jednak do wniosku, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może być dwukierunkowa (po obniżeniu stawki podatnik ma prawo do jej podwyższenia). Termin "zmiana stawki" użyty w interpretowanym przepisie, odnosi się bowiem nie tylko do obniżenia. Zmiana może dotyczyć również podwyższenia stawki, przy czym również podwyższenie może być dokonane dopiero wraz z rozpoczęciem nowego roku podatkowego.

Ponadto, Spółka pragnie podkreślić, iż obniżenie i podwyższenie stawek w ramach przyjętej metody amortyzacji liniowej (w tym, z uwzględnieniem współczynników podwyższających), nie stanowi zmiany samej metody amortyzacji w rozumieniu art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Metody amortyzacji są bowiem czymś więcej niż tylko stosowaniem danej stawki, a zgodnie z art. 16i-16k ustawy, przepisy podatkowe przewidują następujące ich typy:

W konsekwencji, zmiana stawki (obniżenie lub podwyższenie) w ramach metody liniowej, nie powoduje przyjęcia innej metody amortyzacji.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka cytuje pismo z dnia 5 września 2006 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w którym wskazano, że "możliwość podwyższania lub obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie została przewidziana (...) w przepisie art. 16i, regulującym metodę dokonywania odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie rocznych stawek stanowiącym załącznik do ustawy". Zdaniem Spółki, w praktyce oznacza to, iż podatnicy są uprawnieni do zmiany stawek amortyzacji w ramach metody liniowej co roku, na co również - jak wskazuje Spółka - zwrócił uwagę Lubelski Urząd Skarbowy w piśmie z dnia 27 września 2006 r., w którym wskazano, iż " (...) podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust. 5 cytowanej ustawy zmiana stawki, zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Należy podkreślić, że zmiana stawki amortyzacyjnej dla danego roku podatkowego tj. jej obniżenie, a także zwiększenie uprzednio obniżonej, powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego".

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że odpisy amortyzacyjne, uznawane przez Spółkę za koszty uzyskania przychodów, dotyczą środków trwałych wykorzystywanych w jej działalności gospodarczej. Tym samym spełniony jest warunek konieczny do uznania tych odpisów za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie bowiem z powołanym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Ponadto, w świetle art. 15 ust. 6 tejże ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwzględnieniem art. 16.

Podsumowując, zdaniem Spółki, podstawową zasadą jest dokonywanie amortyzacji według stawek określonych w Wykazie, a jednocześnie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wprowadzają zakazu obniżania stawek amortyzacyjnych oraz powrotu do stawek podstawowych. Zatem, zdaniem Spółki, istnieje możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej do dowolnego poziomu (poniżej ustalonego w Wykazie) oraz podwyższenia (do poziomu nieprzekraczającego ustalonego w Wykazie, a dla środków trwałych używanych w warunkach uzasadniających podwyższenie stawek do poziomu nie wyższego niż stawki przewidziane w Wykazie przemnożone przez współczynnik podwyższający określony w art. 16i ust. 2), obniżonej uprzednio stawki amortyzacyjnej. Ustalone w ten sposób odpisy amortyzacyjne będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 powołanej ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym, że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. - Dz. U. Nr 95, poz. 1101 z późn. zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. - Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Odnośnie podwyższonych stawek amortyzacyjnych należy zauważyć, iż istnieją wynikające z przepisów podatkowych pewne ograniczenia z tym związane, a przewidziane w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ograniczenia dotyczące podwyższenia stawek amortyzacyjnych w ramach metody liniowej związane są zarówno z rodzajem środka trwałego, z dopuszczalną wysokością podwyższenia stawki amortyzacyjnej, jak też warunków używania środka trwałego, które dopuszczają możliwość zastosowania podwyższonych stawek. Możliwość podwyższenia stawek amortyzacyjnych z Wykazu jest przewidziana dla budynków i budowli używanych w warunkach pogorszonych i złych. W przypadku używania ich w warunkach pogorszonych stawka amortyzacyjna może być podwyższona przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,2, a w odniesieniu do używanych w warunkach złych przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4.

Możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej przewidziana jest również dla maszyn, urządzeń i środków transportu (z wyjątkiem morskiego taboru pływającego) używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej. W okresie ich intensywnego wykorzystywania istnieje możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 1,4. Kolejnymi środkami trwałymi, w stosunku do których istnieje prawo zastosowania podwyższonych współczynników amortyzacji są maszyny i urządzenia zaliczone do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KST), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. W przypadku tej grupy środków trwałych stawka amortyzacyjna może być podwyższona przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Możliwość dokonywania przez podatników zmian stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu wskazanych powyżej współczynników, w przypadku budynków i budowli oraz maszyn, urządzeń i środków transportu, istnieje od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające zastosowanie tych podwyższonych współczynników (art. 16i ust. 3). Należy przyjąć, iż podwyższenie stawek amortyzacyjnych jest prawem podatnika i może z niego skorzystać w sytuacji wystąpienia wskazanych w przepisach okolicznościach. Przy jednak podjęciu decyzji pozytywnej o podwyższeniu stawki, powinno to nastąpić w terminach wskazanych w przepisach podatkowych. Jeżeli jednak podatnik podwyższy stawki amortyzacyjne, a zaistnieją okoliczności uzasadniające obniżenie ich do tych przewidzianych w Wykazie, wówczas zasadne byłoby przyjęcie, iż podatnik ma już obowiązek dokonania zmniejszenia stawki amortyzacyjnej.

W odniesieniu natomiast do maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KST, zmiana stawki amortyzacyjnej (zarówno jej podwyższenie przy zastosowaniu współczynnika, jak i powrót do stawki z Wykazu), może zostać przeprowadzone począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego r. podatkowego (art. 16i ust. 4).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych, jak również podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Należy przy tym zauważyć, iż obniżyć do dowolnego poziomu można jedynie stawki wskazane w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Natomiast podwyższoną stawkę amortyzacji można obniżyć jedynie do wysokości stawki podstawowej z Wykazu, a nie do dowolnego poziomu.

A zatem błędne jest stanowisko Spółki, iż jest ona uprawniona do obniżenia do dowolnego poziomu stawek amortyzacyjnych podwyższonych, jak również podwyższenia tak obniżonych stawek do wysokości nie wyższej niż stawki przewidziane w Wykazie stawek amortyzacyjnych przemnożone przez współczynnik podwyższający.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

W odniesieniu do powołanych przez Stronę decyzji Dyrektorów Izb Skarbowych oraz interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, iż dotyczą one indywidualnych spraw innych podatników i nie mogą stanowić podstawy do wydania decyzji, gdyż nie są źródłem prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.