IP-PB3-423-707/08-2/JG - Jednorazowy odpis amortyzacyjny w koszty podatkowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług międzynarodowego transportu samochodowego oraz usługi naprawy samochodów. W 2006 r. osiągnęła przychody ogółem wraz z podatkiem VAT poniżej równowartości 800.000 euro. W rozumieniu przepisów ustawy o VAT jest małym podatnikiem. W dniu 9 lipca 2007 r. nabyła od spółki X Sp. z o.o. używaną przez 2 miesiące naczepę chłodniczą marki S, (rok prod. 2007) wraz z agregatem chłodniczym marki T wg faktury VAT Nr x/07, na kwotę netto 174.023,20 zł oraz VAT 38.285,10 zł.

Naczepa ta został przyjęta do użytkowania i wprowadzona do ewidencji środków trwałych pod. poz. 4 dnia 30 lipca 2007 r.

Spółka skorzystała z prawa wynikającego z art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i dokonała jednorazowego 100% odpisu amortyzacyjnego w koszty podatkowe w miesiącu sierpniu 2007 r. wartość naczepy nie przekracza limitu równowartości 50.000 euro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka miała prawo do dokonania 100% amortyzacji zakupionej naczepy w koszty podatkowe w sierpniu 2007 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę przepisy art. 16k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka spełnia warunki i ma prawo do dokonania jednorazowego 100% - go odpisu amortyzacyjnego w koszty podatkowe od nabytej naczepy w miesiącu sierpniu 2007 r.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 16k ust. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11 oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Jak wynika z wyżej przytoczonego przepisu od 1 stycznia 2007 r. niektórzy podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych do wartości nieprzekraczającej w r. podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznie (w 2007 r. 50.000 euro = 199.000 PLN).

Z tej metody amortyzacji, polegającej na możliwości jednorazowego zaliczenia w koszty uzyskania przychodów, wydatków na nabycie środków trwałych do wartości 50.000 euro mogą korzystać dwie grupy podmiotów:

Metoda ta ma zastosowanie do podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, w pierwszym roku podatkowym jej prowadzenia. Mając na uwadze art. 16k ust. 11, wspomniana możliwość nie dotyczy jednak podatników, którzy zostali utworzeni:

Druga grupa podmiotów, które mogą korzystać z metody jednorazowej amortyzacji to mali podatnicy. Małym podatnikiem - stosownie do art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest podatnik, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku. podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Mały podatnik może dokonać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznej wartości 50.000 euro. Odpisu tego dokonuje się (art. 16k ust. 8 ustawy) nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ustawodawca ograniczył możliwość dokonywania jednorazowych odpisów amortyzacyjnych tylko do środków trwałych z grup 3-8 Klasyfikacji, za wyjątkiem samochodów osobowych. W przypadku środków trwałych klasyfikowanych do innych grup oraz w przypadku wszystkich wartości niematerialnych i prawnych nie ma możliwości skorzystania z dokonania specjalnego jednorazowego odpisu.

Limit 50.000 euro jest limitem rocznym. Tak więc, jeżeli Spółka w kolejnych latach będzie spełniała definicję małego podatnika, każdego roku będzie mogła dokonać jednorazowych odpisów do łącznej wysokości 50.000 euro. Nie ma przy tym znaczenia ilość środków trwałych, od których podatnik dokonał takich specjalnych odpisów. Warto również pamiętać, iż zgodnie z art. 16k ust. 9 ustawy, przy obliczaniu wspomnianego limitu nie uwzględnia się odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych o wartości początkowej nieprzekraczającej 3.500 zł.

Określony w art. 16k ust. 7 sposób amortyzacji w postaci jednorazowego odpisu amortyzacyjnego stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy de minimis.

Zasady de minimis w ramach Wspólnoty określa rozporządzenie Komisji (WE) Nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie stosowania art. 87 i 88 traktatu do pomocy de minimis (Dz. Urz. Wspólnoty Europejskiej L 379/5 z dnia 28 grudnia 2006 r.). Przez pomoc de minimis rozumie się pomoc przyznaną temu samemu podmiotowi gospodarczemu w ciągu bieżącego roku budżetowego oraz dwóch poprzedzających go lat budżetowych, która nie przekroczy równowartości 200.000 euro.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż Spółce jako "małemu podatnikowi" w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia środka trwałego (naczepy chłodniczej wraz z agregatem chłodniczym kwalifikujących się wg KŚT do rodzaju 486) i wartości początkowej 174.023,20 zł, służy prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu jednorazowo odpisów amortyzacyjnych w danym okresie rozliczeniowym, po przyjęciu środka trwałego do używania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.