IP-PB3-423-69/07-6/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2007 r. (data wpływu 13 sierpnia 2007 r.) - uzupełnionego na wezwanie nr IP-PB3-423-69/07-2/MS pismem z dnia 19 października 2007 r. (data wpływu 23 października 2007 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania dochodu z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu korzystającemu w sytuacji, gdy pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu finansowego ulegnie wydłużeniu - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasad ustalania dochodu z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu korzystającemu w sytuacji, gdy pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu finansowego ulegnie wydłużeniu.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej jako: Spółka) zamierza dokonać zmian w zawartych umowach leasingu podatkowego, tzn. wypełniających dotąd kryteria uznania ich za podatkową umowę leasingu finansowego. W konsekwencji przeanalizowania wymaga sytuacja, gdy pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu finansowego ulegnie wydłużeniu. Spółka zamierza ostatecznie przenieść własność przedmiotu leasingu (środków trwałych) na korzystającego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone nr 4):

Jak ustalić dochód z tytułu sprzedaży przedmiotu leasingu korzystającemu w sytuacji, gdy pierwotnie określony okres trwania umowy leasingu finansowego ulegnie wydłużeniu.

W ocenie Wnioskodawcy zgodnie z przepisem art. 17a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez okres umowy leasingu rozumie się "czas określony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona". Zdaniem Spółki, jak wskazuje literalnie brzmienie przepisu, podstawowy okres umowy leasingu ustala się w oparciu o postanowienia aktualnej umowy z wyłączeniem tych postanowień umownych, które dotyczą hipotetycznego/ możliwego przedłużenia czasu jej trwania (w przepisach użyto sformułowania "może być" a nie "została" przedłużona lub skrócona. Oznacza to, że podstawowy okres umowy leasingu należy ustalać na podstawie definitywnie (a nie hipotetycznie) określonego w umowie czasu jej trwania, przy czym ustalenia tego należy dokonać każdorazowo w oparciu o aktualne brzmienie umowy, tj. z uwzględnieniemzmieniających ją załączników/aneksów.

W myśl przepisu art. 17g przedmiotowej ustawy, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w przepisie art. 17f ust. 1 ww. ustawy (tzw. umowa leasingu finansowego), i po upływie podstawowego okresu umowy leasingu finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych będących przedmiotem umowy wówczas przychodem ze sprzedaży środków trwałych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od ich wartości rynkowej. W tym przypadku kosztem uzyskania przychodów są wydatki poniesione przez finansującego na nabycie lub wytworzenie środków trwałych pomniejszone o spłatę wartości początkowej, o której mowa w przepisie art. 17a pkt 7 cyt. ustawy.

Zgodnie z zasadą swobody umów strony mogą dokonać za obopólną zgodą zmian w swoich dotychczasowych oświadczeniach woli. Czas trwania umów leasingowych jest bardzo często uzależniony od zdolności płatniczych korzystającego. Ponieważ w trakcie umowy leasingu zdolność płatnicza może ulegać zmianom/fluktuacjom, zmianie ulegają także bieżące potrzeby korzystającego w odniesieniu do czasu trwania umowy leasingu. Dlatego też w działalności leasingowej bardzo często stosowana jest - zgodnie z potrzebami rynku - praktyka zmieniania czasookresu trwania umów leasingu poprzez ich wydłużenie bądź skracanie odpowiednich aneksów załączonych do pierwotnych umów leasingu. Aneksy takie służą nowemu definitywnemu określeniu trwania umowy leasingu, przy zachowaniu ciągłości pozostałych jej postanowień.

Spółka stoi na stanowisku, iż samo wydłużenie umowy leasingu finansowego nie ma wpływu na ustawowe przesłanki uznania jej za podatkową umowę leasingu. W takim przypadku dochód ze sprzedaży przedmiotu leasingu należy określić na podstawie przepisu art. 17g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. przychód stanowi cena określona w umowie sprzedaży także wtedy, gdy odbiega ona znacznie od wartości rynkowej a kosztem są wydatki finansującego poniesione na nabycie przedmiotu leasingu pomniejszone o spłatę wartości początkowej.

W świetle stanu prawnego obowiązującego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go maja 10,09-402 Płock.