IP-PB3-423-662/08-4/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2008 r. (data wpływu 30 kwietnia 2008 r.) uzupełnionego o odpis z KRS na wezwanie Nr IP-PB3-423-662/08-2/KB z dnia 9 czerwca 2008 r. (data wpływu 12 czerwca 2008 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2008 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przekazanego nieodpłatnie przyłącza wodociągowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą podpisała umowę ze Spółką XXX Spółka z o.o. na budowę przyłącza wodociągowego. Za budowę ww. przyłącza Spółka zostanie obciążona kosztami na podstawie faktury VAT. Jednocześnie Podatnik zamierza przekazać nieodpłatnie ww. przyłącze do Spółki XXX Sp. z o.o. na podstawie stosownego protokołu przekazania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie miała prawo do zaliczenia kosztów budowy ww. przyłącza wodociągowego do kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy przyłącze to zostanie nieodpłatnie przekazane na rzecz Spółki XXX Sp. z o.o....

Zdaniem wnioskodawcy przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjne zgodnie z obowiązującymi od 14 grudnia 2001 r. przepisami ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, są obowiązane zapewnić realizację budowy oraz rozbudowy urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, w tym także sieci. Jednakże realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci (art. 15 ust. 1 i 2 ustawy). Warunki przyłączania do sieci (zgodnie z art. 19 ustawy) określa uchwalony przez radę gminy regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków. Osoby, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne, od dnia wejścia w życie ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę, mogą te urządzenia przekazywać odpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo - kanalizacyjnemu, na warunkach uzgodnionych w umowie (art. 31 ust. 1 ustawy). Rozliczenie pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a podmiotem, który przekazał infrastrukturę techniczną powinno być dokonane na podstawie umowy, uwzględniającej zasady ekwiwalentności wzajemnych świadczeń. W przypadku przekazania infrastruktury przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, niezależnie od charakteru tego przekazania, wydatki poniesione na jej budowę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to m.in. z faktu, że do kosztów przedsięwzięcia inwestycyjno-budowlanego zalicza się koszty wykonania sieci i przyłączy technicznych, koszty wykonania urządzeń i obiektów budowlanych związanych z budynkami mieszkalnymi oraz koszty wykonania niezbędnego zakresu uzbrojenia terenu. Nie ma też podstaw do przyjęcia, że w przypadku gdy dochodzi do nieodpłatnego przekazania infrastruktury technicznej, będzie to darowizna. Przekazanie infrastruktury nie ma bowiem na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania. Taki też pogląd znajduje uzasadnienie w orzecznictwie NSA. Zgodnie z nim przyłącza do sieci wodociągowej nie stanowią obiektów kompletnych i przekazanie ich nie stanowi darowizny (wyrok NSA z 15 kwietnia 1998 r., sygn. akt SA/Sz 1205/97, niepublikowany, także wyrok NSA z 7 kwietnia 2000 r., sygn. akt SA/Ka 1836/96, publikowany w ONSA 3/01). Przekazywana infrastruktura nie jest więc środkiem trwałym u przekazującego. Co do zasady bowiem nie jest ona kompletna, a jej przewidywany okres użytkowania przez przekazującego nie jest dłuższy niż rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego ww. art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, wszelkich wydatków, pod warunkiem że:

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. W tym miejscu należy zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem przez podatnika jego celowości i związku z przychodem jak i prawidłowym udokumentowaniem. To na podatniku bowiem ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia obciążenia podatkowego.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1-3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:

Jak wynika z wniosku, Spółka podpisała umowę z przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym dotyczącą budowy przyłącza wodociągowego. Koszty budowy przyłącza ponosi Spółka. Wybudowana infrastruktura techniczna zostanie następnie przekazana Spółce z o.o. XXX. Jak zaznacza Spółka obowiązek ponoszenia tego typu kosztów przez odbiorcę (a więc Spółkę) w związku z przyłączeniem nieruchomości do sieci, wynika z ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Zdaniem Podatnika przekazanie fragmentu sieci wodociągowej na rzecz przedsiębiorstwa nie stanowi darowizny, gdyż przekazanie to nie ma na celu obdarowania kogokolwiek, natomiast wynika z zawartej umowy. Nie jest to więc działalnie jednostronnie zobowiązujące. Ponadto przekazana infrastruktura nie jest środkiem trwałym w przekazującego, nie jest ona kompletna, a jej przewidywany okres użytkowania przez przekazującego nie jest dłuższy niż rok.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż w przestawionym zdarzeniu przyszłym wydatki na budowę fragmentu sieci wodociągowej, będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Przyłącze wodociągowe nie stanowi w myśl art. 16a. ust. 1 ww. ustawy środka trwałego, nie spełnia bowiem przesłanek określonych w tym przepisie, a więc:

* kompletności i zdatności do użytku,

* okresu używania dłuższego niż rok,

* posiadania przez podatnika prawa własności albo współwłasności do ww. kategorii rzeczy.

Jednocześnie w przedmiotowej sprawie nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy stanowiący, iż do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej. Zgodnie z umową darowizny określoną w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny jest więc nieodpłatność, która oznacza, że darczyńca nie oczekuje świadczenia wzajemnego ze strony osoby obdarowanej. Darowizna jest czynnością prawną jednostronnie zobowiązującą. W przedmiotowej sprawie zobowiązanie Spółki do przekazania fragmentu sieci wodociągowej wynikało z umowy zawartej ze Sp. o.o. XXX. Jednocześnie z art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2001 r. Nr 72, poz. 747) realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci. W związku z powyższym nieodpłatne przekazanie infrastruktury technicznej przedsiębiorstwu wodociągowo - kanalizacyjnemu nie ma celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne do uzyskania dostępu do sieci i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania. Nie można bowiem uznać działań Podatnika za czynność jednostronną, wykonywaną bezinteresownie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż koszty budowy infrastruktury technicznej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Zapewnienie Spółce zaopatrzenia w wodę jest niezbędnym warunkiem umożliwiającym funkcjonowanie przedsiębiorstwa. Pomiędzy przychodami Spółki, a wydatkami na budowę przyłącza wodociągowego, którego przekazanie na rzecz przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjnego warunkuje zawarcie umowy z przedsiębiorstwem, istnieje związek przyczynowo - skutkowy. Wydatki poczynione na budowę przyłącza będą przyczyniały się do powstania przychodów pośrednio, w dłuższym okresie czasu, w związku z tym wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. A zatem, stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty te winny być potrącalne w dacie poniesienia.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.