IP-PB3-423-641/08-2/KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka otrzymuje od kontrahentów faktury VAT dokumentujące nabycie przez Spółkę towarów i usług. Kwoty wynikające z faktur VAT w zależności od charakteru ponoszonych wydatków, stanowią dla Spółki pośrednie lub bezpośrednie koszty uzyskania przychodów.

Przykładowo, Spółka w dniu 1 lutego 2008 r. otrzymała fakturę VAT wystawioną przez kontrahenta w dniu 30 stycznia 2008 r. Faktyczna operacja dokonania zapisu księgowego dotyczącego przedmiotowej faktury nastąpiła w dniu 6 marca 2008 r., natomiast koszt wynikający z tej faktury został ujęty (zaksięgowany) przez Spółkę w księgach rachunkowych na dzień 29 lutego 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy, dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień, na który Spółka ujmuje (księguje) faktury, (tj. np. jak w podanym przykładzie 29 lutego 2008 r.)

Zdaniem Spółki stosownie do postanowień art. 15 ust. 4e Ustawy, dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który dany koszt został ujęty (zaksięgowany) w księgach na podstawie faktury bądź rachunku.

Dokonując literalnej wykładni powyższego przepisu należy stwierdzić, że w przedmiotowym przykładzie datą poniesienia kosztu przez Spółkę jest dzień 29 lutego 2008 r., tj. dzień, na który przedmiotowy koszt został ujęty w księgach Spółki, a nie dzień faktycznego dokonania zapisu księgowego.

W opinii Spółki, gdyby wolą ustawodawcy było uznanie, iż datą poniesienia kosztu jest dzień w którym faktycznie dokonany został zapis księgowy, wtedy ustawodawca użyłby sformułowania "dzień, w którym ujęto koszt"

Podsumowując powyższe, w opinii Spółki dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który Spółka zaksięgowała fakturę VAT. W podanym przez Spółkę przykładzie będzie to, zatem dzień 29 lutego 2008 r.

Spółka nadto pragnie zauważyć, że powyżej przedstawione stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w: postanowieniu naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego, z dnia 20 września 2008 r., sygnatura ŁUS-II-2-423/198/07/AG, oraz w decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 1 sierpnia 2007 r., sygnatura II-2/4218-0011/07/Int

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązującego stanu prawnego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczające rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Artykuł 15 ust. 4e stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, jeżeli brak jest faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z przepisu tego wynika, iż:

* ważny jest dzień, na który ujęto koszt w księgach,

* podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktury,

* zasady powyższe nie dotyczą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka w dniu 1 lutego 2008 r. otrzymała fakturę VAT wystawioną przez kontrahenta w dniu 30 stycznia 2008 r. Faktyczna operacja dokonania zapisu księgowego dotyczącego przedmiotowej faktury nastąpiła w dniu 6 marca 2008 r., natomiast koszt wynikający z tej faktury został ujęty (zaksięgowany) przez Spółkę w księgach rachunkowych na dzień 29 lutego 2008 r.

Spółka wskazuje, że dniem na który ujęła koszt w księgach rachunkowych jest dzień 29 lutego 2008 r. Art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera sformułowanie, iż "dniem poniesienia kosztu jest dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych"

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie określa terminów do dokonywania odpowiednich czynności związanych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych. W art. 9 ustawy zostało jedynie zawarte sformułowanie, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Należałoby zatem przyjąć, iż przepis art. 15 ust. 4e odsyła w tym zakresie pośrednio do odpowiednich przepisów ustawy o rachunkowości. Jeżeli więc przepisy rachunkowe pozwalają zaewidencjonować dany wydatek w ciężar kosztów lutego tj. na dzień 29 lutego 2008 r. to dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów może być dzień 29 lutego 2008 r. tj. dzień, na który Spółka ujęła wydatek w księgach na podstawie faktury lub rachunku.

Zważywszy na fakt, że przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych obowiązuje m.in. zasada memoriałowa, tj. przypisywanie kosztu do okresu, którego dotyczy, oraz obowiązek prowadzenia ksiąg bieżąco, chronologicznie i systematycznie - nie powinno być żadnych rozbieżności pomiędzy datą zapisu księgowego i datą zdarzenia gospodarczego oraz okresem, którego koszt dotyczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.