IP-PB3-423-620/08-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków: na przebudowę drogi publicznej, na budowę sieci wodociągowej oraz na zwrot kosztów wybudowania sieci wodociągowej przez gminę - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych wydatków na przebudowę drogi publicznej i towarzyszącego jej systemu infrastruktury technicznej w związku z budową Parku X oraz zwrot kosztów wybudowania sieci wodociągowej przez gminę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka realizuje na terenie gminy X (dalej: gmina) inwestycję w postaci budowy Parku X. Po zakończeniu inwestycji obiekty Parku X będą stanowić środki trwałe Spółki wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni magazynowych w obiektach. Wybudowanie Parku X wymaga terenu o dużej powierzchni oraz o odpowiednim połączeniu z infrastrukturą techniczną (drogi, sieci wodociągowe, kanalizacyjne, energetyczne). W związku z tym w celu prowadzenia przez Spółkę opisanej powyżej działalności konieczna jest przebudowa drogi gminnej powszechnego korzystania będącej w zarządzie gminy X wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą dla umożliwienia transportu towarów do i z obiektów magazynowych oraz budowa sieci wodociągowej do działki Spółki wraz z przyłączami. Przebudowa drogi publicznej oraz budowa sieci wodociągowej będzie realizowana zarówno na działkach należących do gminy sąsiadujących z terenem inwestycji, jak i na działkach stanowiących własność Spółki. Spółka zawarła z wójtem gminy X umowy, na podstawie których zobowiązała się do przebudowy przedmiotowej drogi oraz do partycypacji w kosztach budowy sieci wodociągowej i przyłączy. Po zakończeniu prac Spółka przekaże drogę gminie. Przekazanie sieci wodociągowej wraz z przyłączami zgodnie z umową nastąpi nieodpłatnie. Ponadto Spółka zostanie obciążona kosztami związanymi z wybudowaniem przez gminę oraz mieszkańców dotychczasowej sieci wodociągowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Spółka stoi na stanowisku, iż wydatki poniesione na przebudowę drogi publicznej wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą, stanowią koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: u.p.d.o.p.). W przypadku Spółki wydatki poniesione na przebudowę drogi mogą zostać uznane za koszty podatkowe, ponieważ ich poniesienie jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (wynajem powierzchni w wybudowanym Parku X) i ma wpływ na powstanie przychodu w postaci opłat z tytułu wynajmu. Związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym kosztem a realizowanym przychodem przejawia się natomiast w tym, że zmodernizowana droga umożliwia transport towarów do magazynów znajdujących się w Parku X, bez czego Spółka nie byłaby w stanie podpisać umowy najmu z żadnym najemcą.

Spółka uważa, że nieodpłatne przekazanie przebudowanej drogi publicznej wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą na rzecz gminy nie stanowi darowizny w rozumieniu u.p.d.o.p.

Umowa darowizny jest więc umową jednostronnie zobowiązującą, której istotą jest dobrowolne i nieodpłatne świadczenie darczyńcy na rzecz obdarowanego.

W ocenie Spółki takie nieodpłatne przekazanie nie stanowi darowizny z następujących powodów:

Spółka uważa, że wydatki poniesione na przebudowę drogi publicznej wraz z towarzyszącą jej infrastrukturą stanowią koszt uzyskania przychodu zwiększając wartość początkową wytworzonego środka trwałego. Na podstawie art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych uważa się w przypadku ich wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Natomiast na mocy art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Przebudowane fragmenty drogi publicznej są zlokalizowane zarówno na działkach należących do Spółki, jak i na działkach stanowiących własność gminy X sąsiadujących z Parkiem X Spółki. Poniesione na przebudowę drogi publicznej wydatki są natomiast nierozerwalnie związane z inwestycją główną Spółki, tj. budową Parku X. W związku z tym koszty te jako związane z inwestycją główną powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego tj. obiektów Parku X, a następnie powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje organów podatkowych.

W ocenie Spółki koszty poniesione przez Spółkę na przebudowę drogi gminnej powinny powiększać wartość początkową realizowanej przez Spółkę inwestycji tj. obiektów Parku X i powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne.

W ocenie Spółki wydatki poniesione na budowę sieci wodociągowej do działki Spółki oraz przyłączy do sieci stanowią koszt uzyskania przychodu.

W przypadku Spółki wydatki poniesione na budowę sieci wodociągowej i przyłączy do sieci mogą zostać uznane za koszty podatkowe, ponieważ ich poniesienie było związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą (wynajem powierzchni w wybudowanym Parku X) i miało wpływ na powstanie przychodu w postaci czynszów z wynajmu. Związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym kosztem a realizowanym przychodem przejawia się natomiast w tym, że zaopatrzenie w wodę wybudowanych obiektów stanowi warunek sine qua non prowadzenia w nich działalności gospodarczej. Bez przyłączenia obiektów Parku X do sieci wodociągowej w celu zapewnienia stałego zaopatrzenia ich w wodę Spółka nie byłaby w stanie podpisać umowy najmu z żadnym najemcą.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje pismo Zastępcy Dyrektora Departamentu Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów z dnia 18 września 2006 r. (sygn. DD6-8213-302/1-IS/06/634), w którym czytamy; "Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 6 listopada 2002 r. (Nr PB3-93-MD-8214-10/02) skierowanym do wszystkich Izb Skarbowych wyjaśniło, iż wydatki ponoszone przez odbiorców mediów (np. wody, gazu, energii elektrycznej i cieplnej) na budowę infrastruktury technicznej przekazanej przedsiębiorstwom energetycznym albo wodociągowo-kanalizacyjnym stanowią koszty uzyskania przychodów. Stanowisko to jest nadal aktualne".

Spółka uważa, że nieodpłatne przekazanie wybudowanej sieci wodociągowej z przyłączami na rzecz gminy nie stanowi darowizny w rozumieniu u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju z pewnymi wyjątkami, nieadekwatnymi w sytuacji Spółki.

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym wydatki poniesione na budowę sieci wodociągowej do działki Spółki wraz z przyłączami stanowią koszt uzyskania przychodu zwiększając wartość początkową wytworzonego środka trwałego. Na podstawie art. 15 ust. 6 UPOOP kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych uważa się w przypadku ich wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Natomiast na mocy art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Poniesione na budowę sieci wodociągowej wydatki są natomiast nierozerwalnie związane z inwestycją główną Spółki, tj. budową Parku X, ponieważ wybudowana sieć wodociągowa będzie doprowadzona do działki Spółki. W związku z tym koszty te jako związane z inwestycją główną powinny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego tj. obiektów Parku X, a następnie powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje prawa podatkowego: Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lipca 2006 (sygn. 1401/PD-4230Z-65/O6/EL) oraz z dnia 31 marca 2006 (sygn. 1401/PD-4230Z-10/06/JP) oraz orzecznictwo: wyrok WSA z dnia 12 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1480/07).

W ocenie Spółki koszty poniesione na budowę sieci wodociągowej do działki Spółki oraz wykonanie przyłączy do sieci powinny powiększać wartość początkową realizowanej przez Spółkę inwestycji tj. obiektów Parku X i powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne.

W ocenie Spółki wydatki poniesione na zwrot kosztów wybudowania sieci wodociągowej przez Gminę powinny powiększać wartość początkową realizowanej przez Spółkę inwestycji tj. obiektów Parku X i powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne. W Umowie o realizację inwestycji zawartej z wójtem gminy X w § 2 Spółka zobowiązała się do partycypacji w kosztach budowy sieci wodociągowej i inwestycjach towarzyszących dotychczas poniesionych przez gminę i jej mieszkańców oraz w kosztach koniecznych do poniesienia dla stworzenia warunków do podłączenia do sieci wodociągowej nieruchomości (Parku X) Spółki.

Wydatki poniesione na partycypację w kosztach budowy sieci wodociągowej dotychczas poniesionych przez gminę i jej mieszkańców są nierozerwalnie związane z inwestycją główną Spółki, tj. budową Parku X, ponieważ wybudowana sieć wodociągowa będzie doprowadzona do działki Spółki. W związku z tym koszty te jako związane z inwestycją główną powinny powiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego tj. obiektów Parku X, a następnie powinny zostać rozliczone przez odpisy amortyzacyjne.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz gdy wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatników musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy. Związek ten może być natomiast bezpośredni lub pośredni, tzn. kosztem uzyskania przychodu będą wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu oraz wydatki związane z funkcjonowaniem podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Jednocześnie, zgodnie z przytoczonym przepisem, wydatki wymienione przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 - nawet jeżeli zostały poniesione w sposób celowy - nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy wynika zatem, iż by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik więc podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych.

Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Odnosząc się do zadanych przez Spółkę pytań nr 1 i nr 2, należy stwierdzić, że w sytuacji przeprowadzania przez Wnioskodawcę własnych inwestycji w celu zwiększenia przychodów przez niego osiąganych, ponosi on nakłady na przebudowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej - niestanowiącej własności Wnioskodawcy, do używania której nie ma tytułu prawnego w postaci umowy najmu, dzierżawy - takiej jak drogi publiczne, nakłady na tę infrastrukturę można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Takiego rodzaju wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie lub rozbudowanie drogi publicznej w sytuacji, gdy kompleks Parku X usytuowany jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania, w sposób pośredni pozostają w związku z uzyskiwanym przychodem. Zapewni ona bowiem sprawny transport towarów, a także pozwoli na dojazd klientom Parku. Ponadto Spółka zobowiązana jest przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, tj. przez radę gminy m.in. do przebudowy układu drogowego i towarzyszącego mu systemu infrastruktury technicznej tj. budowy sieci wodociągowej, związanych z Parkiem X.

Zgodnie z obowiązującymi od 14 grudnia 2001 r. przepisami ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne są obowiązane zapewnić realizację budowy oraz rozbudowy urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, w tym także sieci. Jednakże realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci (art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy). Warunki przyłączania do sieci (zgodnie z art. 19 ustawy) określa uchwalony przez radę gminy regulamin dostarczania wody i odprowadzania ścieków.

Podmioty, które wybudowały z własnych środków urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne mogą te urządzenia przekazywać odpłatnie lub nieodpłatnie gminie lub przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu, na warunkach określonych w umowie. Rozliczenie pomiędzy przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym (gminą) a podmiotem, który przekazał infrastrukturę techniczną, powinno być dokonane na podstawie umowy, uwzględniającej zasady ekwiwalentności wzajemnych świadczeń. W przypadku przekazania infrastruktury przedsiębiorstwu wodociągowo-kanalizacyjnemu (gminie), niezależnie od charakteru tego przekazania wydatki poniesione na jej budowę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nie ma też podstaw do przyjęcia, że w przypadku gdy dochodzi do nieodpłatnego przekazania infrastruktury technicznej, będzie to darowizna. Przekazanie infrastruktury nie ma bowiem na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania. Przyłącza do sieci wodociągowej nie stanowią obiektów kompletnych i przekazanie ich nie stanowi darowizny.

Droga publiczna do przebudowy, której Spółka jest zobowiązana przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi (gminę), ani sieć wodociągowa, która zostanie wybudowana przez Spółkę, nie stanowią środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowią jego własności. Wątpliwości mogą się pojawić w przypadku, gdy partycypację w kosztach przebudowy i modernizacji drogi lub budowy sieci wodociągowej traktuje się jako inwestycję w obcym środku trwałym (art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wprost pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym", jednak w praktyce przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Są to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Umowa na przebudowę drogi publicznej, zawarta pomiędzy Spółką a właściwym organem zarządzającym drogami publicznymi, nie jest umową na podstawie, której droga ta została przyjęta przez Spółkę do używania. Nie przesądza tego również fakt zwiększonej, w stosunku do innych użytkowników, częstotliwości korzystania z drogi, czy też z sieci wodociągowej przez Wnioskodawcę.

Wobec faktu, iż nakłady ponoszone na przebudowę układu dróg publicznych oraz na budowę sieci wodociągowej wraz z przyłączami, znajdujących się na nieruchomościach będących własnością Gminy lub miasta lub Skarbu Państwa nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych, wydatki takie mogą stanowić koszt podatkowy, w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ww. ustawy, o ile podatnik wykaże spełnienie dwóch warunków tzn. wykaże:

* związek ze swoją działalnością,

* co najmniej pośredni związek z celem uzyskania przychodów.

Ponieważ wydatki poczynione na budowę/ulepszenie elementów infrastruktury zewnętrznej tj. drogi gminnej i budowę sieci wodociągowej służące działalności Spółki wraz z przyłączami, będą przyczyniały się do powstawania przychodów pośrednio - w dłuższym okresie czasu, a nie w konkretnym momencie, należy stwierdzić, iż wydatki te należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Moment potrącania kosztów podatkowych uznanych za inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wskazany został w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 4d, w myśl którego koszty podatkowe, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Wskazać należy, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy).

Reasumując powyższe, należy uznać za błędne stanowisko Spółki uznające powyższe koszty tj. koszt przebudowy drogi gminnej oraz budowę sieci wodociągowej do działki Spółki wraz z przyłączami, jako koszty zwiększające wartość początkową realizowanej inwestycji i mogące być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych, ponieważ droga gminna, ani sieć wodociągowa nie stanowią środków trwałych Spółki, nie są również użytkowane przez nią na podstawie umowy najmu, dzierżawy itp. Koszty te będą, więc stanowiły koszty ogólne związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę, których zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe na podstawie art. 15 ust. 1, albowiem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Doprowadzenia w postaci drogi oraz sieci wodociągowej pozwolą na prawidłowe funkcjonowanie Spółki (Parku X).

Odnosząc się do pytania nr 3, tutejszy Organ stwierdza, iż zgodnie z wcześniej powołanym przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Podatnik nie musi wprawdzie przyporządkować poniesionych kosztów do konkretnego przychodu, ale wszelkie podjęte przez niego działania, w tym poniesione koszty, powinny zmierzać do osiągnięcia przychodu. Zwrot "w celu" użyty w ww. przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania, tj. pomniejszają dochód do opodatkowania.

Ponadto, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów powinien być poniesiony w sposób celowy, racjonalny i gospodarczo uzasadniony. Na takie kwalifikowanie wydatków wskazał również Naczelny Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z 17 lipca 2003 r. (sygn. akt Sa/Bd 1821/03): "Podatnik winien wykazać celowość poniesienia wydatku, a także, a może przede wszystkim również to, że wydatek ten został poniesiony racjonalnie, tzn. że podatnik w zamian tego wydatku rzeczywiście uzyskał określone dobra i to, że mogły one, racjonalnie rzecz ujmując, co najmniej hipotetycznie przynieść przychód. Owa racjonalność wydatku winna być również oceniana przy uwzględnieniu sytuacji finansowej podmiotu gospodarczego w kontekście jego realnych potrzeb".

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zamierza zwrócić koszty budowy już istniejącej sieci wodociągowej poniesione przez Gminę i jej mieszkańców. Z wniosku tego wynika, więc że decyzja o budowie sieci wodociągowej zapadła przed zawarciem umowy ze Spółką i wcześniej została również rozpoczęta jej budowa, której koszty ponosiła Gmina i jej mieszkańcy. Można więc przyjąć, że budowa sieci wodociągowej służyła innym celom niż umożliwienie prowadzenia działalności przez Spółkę. Nie ma znaczenia fakt, że do zwrotu tych wydatków Spółka zobowiązała się w zawartej z wójtem gminy X umowie o realizację inwestycji.

W związku z powyższym należy zauważyć, że istniejąca sieć wodociągowa służy osobistym celom mieszkańców gminy, a także innym podmiotom gospodarczym prowadzącym działalność na terenie gminy X i to oni, z zasady, winni być obciążeni kosztami budowy tej infrastruktury, a tym samym dla Spółki wydatek ten nie może stanowić kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dlatego należy uznać za błędne stanowisko Spółki zawarte w rozpatrywanym wniosku, dotyczące zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne wydatków przeznaczonych na zwrot kosztów wybudowania sieci wodociągowej dotychczas poniesionych przez gminę i jej mieszkańców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.