IP-PB3-423-61/08-2/GJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na użytkowanie samochodów osobowych bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na użytkowanie samochodów osobowych bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka użytkuje dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej samochody osobowe nie stanowiące składników majątku Spółki na podstawie umów najmu z wynajmującym. Umowy najmu zawierane przez Spółkę można podzielić na dwie kategorie. Do pierwszej należą takie umowy, które są zawierane na czas oznaczony wynoszący co najmniej 24 miesiące, a suma wynikających z umowy opłat z tytułu czynszu najmu, pomniejszona o podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu. Do drugiej kategorii należą takie umowy, na podstawie których wynajmujący oddaje Spółce samochody do używania, choć wymienione powyżej warunki nie są kumulatywnie spełnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na użytkowanie samochodów tj. koszty czynszu płaconego wynajmującemu, koszt paliwa, przeglądów itp. mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.

Zdaniem wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków ponoszonych na użytkowanie samochodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu. Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 3b ustawy, wskazany wyżej przepis nie ma zastosowania w przypadku samochodów osobowych użytkowanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy. Jak wynika natomiast z treści art. 17a pkt 1 ustawy, pod pojęciem umowy leasingu rozumie się: umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej " finansującym", oddaje do odpłatnego używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej " korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.

Umowy zawarte przez Spółkę z wynajmującymi stanowią umowy, na podstawie których wynajmujący oddaje Spółce do odpłatnego użytkowania na warunkach określonych w umowie środki trwałe w postaci samochodów,które podlegają amortyzacji. Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że zawierane przez Spółkę umowy, na podstawie których użytkuje samochody spełniają definicję leasingu zawartą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dla potrzeb rozliczeń podatku dochodowego, bez względu na to, czy dana umowa zawarta jest na czas oznaczony wynoszący co najmniej 24 miesiące, oraz suma wynikających z umowy opłat z tytułu czynszu najmu, pomniejszona o podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu. W konsekwencji przepis art. 16 ust. 3b ustawy wyłączający stosowanie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy znajduje zastosowanie w analizowanym przypadku. Tym samym wydatki ponoszone przez Spółkę na użytkowanie samochodów tj. czynszu, koszty paliwa, przeglądów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez konieczności prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Jednocześnie należy zauważyć, iż definicja umowy leasingu nie zawiera żadnych dodatkowych warunków, które należy spełnić, aby dana umowę uznać za umowę leasingu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższy przepis ogranicza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia i innych umów związanych z używaniem, dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika. Ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr. Wymaga to od podatnika prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższego przepisu nie stosuje się do samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 16 ust. 3b ustawy). Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym a także każdą inną umową, na mocy której jedna ze stron, zwana "finansującym" oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej " korzystającym" podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. W podstawowym okresie umowy leasingu korzystający ponosi opłaty płacone finasującemu ustalone w umowie leasingu. Podobnie ukształtowana jest np. umowa najmu, która polega na zobowiązaniu się wynajmującego do oddania najemcy rzeczy do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemcy na zobowiązaniu się do płacenia wynajmującemu umówionego czynszu (art. 659 § 1 Kodeksu Cywilnego). Nazwana umowa leasingu jest więc jedną z wielu umów, polegających na oddaniu rzeczy do używania. Niezależnie od nazwy, aby zawarta umowa mogła być uznana dla celów podatkowych za umowę leasingu (w przedmiotowej sprawie mowa jest o leasingu operacyjnym), w szczególności aby mogła wywołać skutki podatkowe po stronie korzystającego w zakresie możliwości zaliczenia opłat ustalonych w umowie leasingu i wydatków ponoszonych w trakcie użytkowania przedmiotu leasingu, do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione łącznie następujące warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

* została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo

* została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz

* suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Jeżeli umowa nie spełnia powyższych warunków łącznie, skutki podatkowe takiej umowy są takie same jak w przypadku umów najmu, nawet w sytuacji, gdy strony nazywają ją umową leasingu. Odliczenie wydatków zarówno w zakresie czynszu płaconego wynajmującemu jak i opłat związanych z eksploatacją pojazdu objętych limitem wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy następuje z uwzględnieniem generalnej zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, obligującej istnienie związku przyczynowo-skutkowego wydatków z osiąganymi przychodami lub źródłem przychodu w celu jego zabezpieczenia lub zachowania. Prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w zakresie wydatków eksploatacyjnych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych nie będących składnikiem majątku podatnika wymaga ponadto prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Gdy zaś umowa spełnia warunki, określone w ww. przepisie art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezależnie od nazwy tej umowy, korzystający ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu użytkowania samochodu osobowego zarówno opłaty wynikające z umowy leasingu, a także wydatki eksploatacyjne.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy uznać, ze tylko w przypadku pierwszej kategorii umów, które są zawarte na okres co najmniej 24 miesięcy (w przypadku samochodu osobowego normatywny okres amortyzacji, a tym samym minimalny czas trwania umowy leasingu operacyjnego wynosi 40% okresu amortyzacji, czyli 2 lata) oraz suma ustalonych opłat pomniejszona o podatek od towarów i usług odpowiada co najmniej wartości początkowej samochodu i oba warunki są spełnione kumulatywnie, uprawnienie Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia wydatków eksploatacyjnych samochodów osobowych nie wymaga prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. W przypadku drugiej kategorii umów, które nie spełniają łącznie powyższych warunków, zaliczenie wydatków związanych z użytkowaniem samochodów osobowych wymaga prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zatem stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.