IP-PB3-423-535/07-2/GJ
Pismo z dnia 28 lutego 2008 r. Izba Skarbowa w Warszawie IP-PB3-423-535/07-2/GJ
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2007 r. (data wpływu 5 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na pozyskanie i obsługę kredytu przeznaczonego na wypłatę akcjonariuszom dywidendy - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na pozyskanie i obsługę kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy, w tym zapłaconych odsetek od tego kredytu.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek oraz wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Aktualnie Spółka realizuje projekt budowy centrum handlowego. Osiągnięcie zysku za rok 2007 r. mocą uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy może zostać przeznaczone na wypłaty akcjonariuszom dywidendy. Środki własne Spółki są niewystarczające na pokrycie dywidendy i zobowiązań wobec kontrahentów Spółki. W związku z tym Spółka planuje zaciągnięcie pożyczki w celu sfinansowania wypłaty dywidendy oraz zachowania płynności finansowej, która mogłaby być zagrożona w skutek wypłaty dywidendy.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w sytuacji przedstawionej we wniosku, wydatki poniesione na pozyskanie i obsługę kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy oraz w celu zabezpieczenia płynności finansowej, zagrożonej przez konieczność wypłaty dywidendy akcjonariuszom, w tym zapłacone odsetki od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę w tym celu, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.
Zdaniem wnioskodawcy, odsetki od pożyczki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. O przyjęciu takiego stanowiska decyduje:
brak kosztu kredytu zaciągniętego w celu wypłaty dywidendy w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę kredytów. Jednocześnie na mocy art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy, za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się wydatków na spłatę odsetek, prowizji i różnic kursowych od kredytów zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji inwestycji. Wyżej wskazane przepisy nie mają zastosowania do sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę. Wynika to z faktu, że art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy dotyczy jedynie kwot głównych kredytu, wskazując a contrario, że koszt odsetek od kredytu stanowi koszt uzyskania przychodów. Ponadto należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uzależniają możliwości zaliczenia kosztów kredytu do kosztów uzyskania przychodów od celu, na jaki kredyt został zaciągnięty. Celem przedmiotowego kredytu nie jest finansowanie realizacji inwestycji,
obowiązek wypłaty dywidendy akcjonariuszom spółki akcyjnej wynikający z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych. Zgodnie z art. 347 § 1 k.s.h. akcjonariusze mają prawo do udziału w zysku wykazanym w sprawozdaniu finansowym, zbadanym przez biegłego rewidenta, który został przeznaczony przez walne zgromadzenie do wypłaty akcjonariuszom. Stosownie do treści tego przepisu, z jednej strony występuje uprawnienie akcjonariusza do żądania zapłaty dywidendy, z drugiej obowiązek wypłaty dywidendy przez spółką akcyjną. Relacja miedzy spółką akcyjną a akcjonariuszem w zakresie realizacji prawa do dywidendy, jest taka jak pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem. Dłużnik ma bowiem obowiązek spełnić określone świadczenie pieniężne na rzecz wierzyciela, a wierzyciel ma prawo żądać świadczenia. Zasadny jest zatem pogląd, że dywidenda jest jednym z rodzajów zobowiązań pieniężnych, które wiążą się z całokształtem działalności spółki akcyjnej. W opinii Wnioskodawcy, koszt zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego w celu zachowania płynności finansowej i sfinansowania wypłaty dywidendy w kwocie uchwalonej przez walne zgromadzenie ma pośredni związek z bieżącą działalnością Wnioskodawcy i w konsekwencji powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów jako koszt poniesiony w celu zabezpieczenia źródeł przychodów Wnioskodawcy,
zaciągnięcie kredytu, zapewni Spółce płynność finansową. Wnioskodawca prowadząc działalność inwestycyjną, ze środków, które posiada nie będzie w stanie wypłacić akcjonariuszom należnej im dywidendy, jednocześnie regulując bieżące zobowiązania Spółki. Kredyt pozwoli zarówno na wypłatę dywidendy jak i na płatności zobowiązań bieżących. W przeciwnym wypadku Wnioskodawca może narazić się na straty finansowe wynikające z niedotrzymania terminów poszczególnych płatności w postaci kar umownych czy też odsetek. Brak płynności finansowej może skutkować ponadto utratą zaufania kontrahentów, co negatywnie wpłynie na poziom przychodów w przyszłości.
W opinii Wnioskodawcy powyższe argumenty wskazują na zasadność stanowiska o uznaniu za koszt podatkowy odsetek od kredytu zaciągniętego w celu zachowania płynności finansowej, na potwierdzenie którego Spółka wymienia interpretacje organów podatkowych a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.
Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:
Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:
poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,
poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika. Musi istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem. Oznacza to, że nie każdy wydatek przydatny z punktu widzenia prowadzonej działalności stanowi koszt uzyskania przychodu. Ocena możliwości uzyskania przychodu ze względu na poniesienie danego wydatku winna być dokonywana w oparciu o kryteria obiektywne tzn. dla uznania kosztowego charakteru wydatku konieczne jest stwierdzenie, że w chwili jego dokonywania obiektywnie oceniając sytuację podatnik mógł się spodziewać osiągnięcia przychodu. Kosztem uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.
Przedsiębiorca zaciągając kredyt na bieżącą działalność albo cele inwestycyjne, może odliczyć wydatki z tytułu odsetek. O kwalifikacji odsetek do kosztów uzyskania przychodów decydować będzie zgodnie z definicją kosztów, związek kredytu z przychodem lub zabezpieczeniem źródła przychodu. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) oraz pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów nie są wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), są natomiast skapitalizowane odsetki od tych pożyczek (kredytów) oraz inne odsetki pod warunkiem ich naliczenia i zapłacenia. W przypadku zaciągnięcia kredytu w celu wypłacenia dywidendy, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11a contrario nie ma zastosowania. Nie ma możliwości zaliczenia odsetek od kredytu zaciągniętego w celu wypłaty dywidendy do kosztów podatkowych. Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki. Organ zgadza się, że prawo akcjonariusza do udziału w zysku jest jednym z podstawowych uprawnień udziałowych składających się na akcje. Realizacja prawa do dywidendy w konkretnym roku zależna jest od tego, czy uchwała walnego zgromadzenia przeznaczy zysk do podziału. Na gruncie przepisów kodeksu spółek handlowych nie ma przeszkód do podejmowania przez walne zgromadzenie uchwały o przeznaczeniu zysku na inne cele niż wypłacanie go akcjonariuszom, chociaż akcjonariusze mogą wpływać na kształt uchwały w drodze głosowania lub ewentualnie mogą zaskarżyć uchwałę. Walne zgromadzenie może np. przeznaczyć zysk na sfinansowanie ważnych inwestycji spółki. Powyższe uregulowanie Kodeksie Spółek Handlowych nie zmienia statusu dywidendy na gruncie prawa podatkowego. Wypłata dywidendy nie jest wydatkiem umożliwiającym powstanie źródła przychodu. Nie jest też związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów. Tym samym dywidenda nie stanowi kosztu podatkowego w spółce wypłacającej. Pozyskanie środków na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, również wydatki związane z kredytem zaciągniętym na wypłatę dywidendy w postaci odsetek, prowizji i innych opłat, jako związane z kategorią wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.
Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2007 r. oraz interpretacji organów podatkowych, Organ stwierdza, ze zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.