IP-PB3-423-452/07-2/JB - Opodatkowanie podatkiem od osób prawnych usług marketingowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2007 r. (data wpływu 14 listopada 2007 r.) uzupełnionym o udzielone pełnomocnictwo, przy piśmie z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 6 grudnia 2007 r.) oraz uzupełnionym o wyjaśnienia dotyczące stanu faktycznego, przy piśmie z dnia 8 lutego 2008 r. (data wpływu 13 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania art. 3 ust. 2 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy usługi marketingowe świadczone na rzecz Spółki przez podmiot niemający siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają opodatkowaniu oraz, czy Spółka zobowiązana jest odprowadzić podatek od wynagrodzenia wypłacanego na rzecz podmiotu z tytułu umowy na świadczenie usług marketingowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka świadczy usługi brokerskie. W ramach prowadzonej działalności Spółka zawarła ze Spółką A umowę w zakresie świadczenia usług marketingowych i reklamowych. Strony zamierzają zmienić współpracę i ograniczyć ją jedynie do usług marketingowych. Siedzibą Spółki A są Wyspy M.. Spółka A pozyskuje i będzie pozyskiwała potencjalnych klientów wśród spółek posiadających siedzibę w Polsce oraz wśród spółek niemających siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W umowie nie jest i nie będzie określone miejsce świadczenia usług marketingowych. Ponadto, w piśmie z dnia 8 lutego 2008 r. stanowiącym uzupełnienie do wniosku z dnia 9 listopada 2007 r., Spółka wskazała, iż nie jest kapitałowo powiązana ze Spółką A.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem wnioskodawcy, w związku z tym, iż Spółka "A" nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby, powinna sama rozliczyć się zagranicą z tytułu podatku dochodowego od świadczonych usług marketingowych.

W odniesieniu do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że przedstawione przez Stronę stanowisko jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy, podatnicy podlegający ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, uzyskujący na terytorium Polski przychody z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym w wysokości 20% od tych przychodów. Wskazany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska (art. 21 ust. 2 ustawy).

Natomiast w art. 26 ust. 1 ustawy wskazano, iż osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niedobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Wskazane w art. 21 ust. 2a ustawy wyliczenie przychodów ma charakter zamknięty. W stosunku do innych przychodów tych podatników zastosowanie znajdują zasady ogólne ustawy, o ile przepisy właściwych umów o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania nie stanowią inaczej. Warunkiem zastosowania art. 21 ustawy jest, by umowa w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, której Rzeczypospolita Polska jest stroną, zawarta z krajem, na którego terytorium podatnik ma siedzibę nie stanowiła inaczej. Pierwszeństwo zastosowania mają tu bowiem postanowienia takiej umowy. W przedmiotowej sprawie okoliczność taka nie zachodzi, albowiem Republika Wysp M., w której Spółka "A" posiada swoją siedzibę, została wymieniona pod poz. 24, w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 16 maja 2005 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 94 poz. 791) i takiej umowy nie ma.

Należy zwrócić uwagę, że co do zasady przepis art. 21 ustawy znajduje zastosowanie do przychodów osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym z tytułu wymienionych w nim świadczeń oraz "świadczeń o podobnym charakterze". Celem tego przepisu jest uszczelnienie polskiego systemu podatkowego przed "wyprowadzaniem" bez opodatkowania zysków osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty mające siedzibę lub miejsce zamieszkania w kraju, z którym nie łączy Polskę umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak już wskazano, wymieniony w przepisie art. 21 ustawy katalog świadczeń jest zamknięty, jednakże w tym znaczeniu, że świadczenia tam wymienione można podzielić na dwie grupy, tj. świadczenia wyraźnie nazwane, np. doradcze, księgowe, badania rynku oraz świadczenia mające podobny charakter do świadczeń wyraźnie nazwanych, a więc niebędące stricte ww. świadczeniami nazwanymi, lecz świadczeniami posiadającymi elementy charakterystyczne dla owych świadczeń nazwanych a także elementy charakterystyczne dla innych świadczeń niż wymienione ww. artykule (oczywiście sam katalog świadczeń o podobnym charakterze jest otwarty). Przy czym owe elementy składowe "świadczenia o podobnym charakterze" powinny być w takiej proporcji by elementy charakterystyczne dla świadczeń nazwanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy przeważały nad elementami właściwymi dla innych świadczeń (innych niż wymienione z nazwy w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustaw) - tj. były elementami głównymi. Wg internetowego słownika języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) charakter to zespół cech właściwych danemu przedmiotowi lub zjawisku (w niniejszej sprawie - świadczeniu), odróżniających je od innych przedmiotów i zjawisk tego samego rodzaju.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia marketing, stąd jego znaczenia należy szukać w definicji słownikowej. Zgodnie z definicją zawartą ww. internetowym słowniku języka polskiego, marketing oznacza działania mające na celu poznanie potrzeb konsumentów, ustalenie wielkości produkcji oraz metod dystrybucji, sprzedaży i reklamy towarów lub usług.

Z powyższego wynika, iż usługi marketingowe, jako świadczenia o podobnych charakterze do usług związanych z badaniem rynku, doradczych i reklamowych będę mieściły się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy.

Zasadnicze znaczenie dla kwestii opodatkowania kwot uzyskanych przez Spółkę "A" z tytułu świadczenia usług ma wobec powyższego ustalenie, czy przychody te uzyskane zostały na terytorium Polski. W świetle art. 21 ust. 1 ustawy ustawodawca nie uzależnił bowiem opodatkowania przychodów z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a, od faktu, czy są one wykonywane na terytorium Polski, wskazał natomiast, że opodatkowaniu podlegają przychody uzyskane na terytorium Polski.

W związku z tym, iż usługi świadczone przez Spółkę "A" wywołają skutek w postaci powstania (powiększenia się) przychodów u ich odbiorcy, którym jest Spółka, to dochód uzyskany przez podmiot świadczący usługi winien być opodatkowany w Polsce.

Wobec tego stanowisko Spółki, zgodnie z którym dochody Spółki "A" uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nie powinny podlegać opodatkowaniu, gdyż świadczy ona usługi w kraju, w którym nie ma siedziby, należy uznać za nieprawidłowe.

Reasumując, Spółka będzie zobowiązana, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pobrać podatek od dochodu uzyskanego przez Spółkę "A" w wysokości określonej w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.