IP-PB3-423-439/07-2/EM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na materiały z logo firmy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2007 r. (data wpływu 16 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 16 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca swoje przychody osiąga na podstawie realizacji de facto jednej umowy, tj. przychody z tej umowy stanowią około 99% wartości wszystkich przychodów. Wynagrodzenie w tej umowie jest określone ryczałtowo. Na podstawie tej umowy Spółka obsługuje odbiorców energii elektrycznej tj. w imieniu i na rzecz Zakładu Energetycznego. Aby osiągnąć te przychody Spółka ponosi wszelkiego rodzaju wydatki, między innymi związane z reklamą swoich usług tj. na materiały z logo firmy. Są to między innymi długopisy, notatniki, kalendarze, kubki, reklamówki, karteczki samoprzylepne - tzw. gadżety z logo firmy, które są wręczane potencjalnym klientom Spółki. Mając na uwadze, że wręczanie gadżetów z logo firmowym trudno uznać za okazałość i wytworność, wydatków poniesionych na ich zakup nie należy uznawać za wydatki na cele reprezentacji. Takie wydatki Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na materiały z logo firmy są kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Spółka podkreśla fakt, że od dnia 1 stycznia 2007 r. zmieniły się zasady rozliczania reprezentacji i reklamy. W efekcie ustawodawca zrezygnował z podziału wydatków na cele reklamy publicznej i niepublicznej oraz zlikwidował limit, który ograniczał wysokość wydatków na reklamę niepubliczną podlegającą zaliczeniu w koszty. Obecnie wydatki na reklamę nie są limitowane i stanowią w całości koszt podatkowy. Likwidacji uległ też limit wydatków na reprezentację, co wywiera negatywne skutki podatkowe, gdyż wydatki na cele reprezentacji w całości nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ przepisy prawa podatkowego nadal nie zawierają definicji reprezentacji czy reklamy, należy kierować się dotychczasową praktyką i orzecznictwem. Stosownie do wykładni językowej podawanej za Słownikiem języka polskiego i przytaczanej też w pismach Ministerstwa Finansów: "W związku z brakiem odpowiedniej definicji w przepisach podatkowych przyjąć należy wykładnię językową pojęcia reklama oraz reprezentacja, zgodnie z którą za reklamę rozumieć można rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, zaś pojęcie reprezentacja oznacza okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną."

W ocenie Spółki, reprezentacja jest to więc działanie skierowane do klientów, czyli działanie skierowane na zewnątrz firmy. Nie jest to jednak wystarczająca przesłanka do uznania danego wydatku za poniesiony na cele reprezentacji. Kryterium to bowiem spełnia również reklama. Zdaniem Spółki, reklama jest działaniem mającym na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zawarcia umowy, nabywania towarów, korzystania z oferowanych usług.

W świetle powyższego, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.) Wyłączone z kosztów uzyskania są m.in. koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W katalogu tych wyłączeń nie wymieniono wydatków związanych z reklamą produktów czy usług. Z tego względu wydatki te mogą być zaliczone do kosztów w pełnej wysokości, pod warunkiem, że spełnione są przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.)

Spółka zaznacza, że z wyjaśnień zamieszczonych na stronie internetowej Krajowej Informacji Podatkowej wynika, że oznakowanie kartki świątecznej lub prezentu (np. długopisu, kubka, kalendarza) logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy. Logo stanowi znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy). Należy zatem stwierdzić, że znak ten sam w sobie stanowi swojego rodzaju informację handlową oraz ma na celu utrwalenie w pamięci klientów nazwy firmy lub jej produktów albo usług. W ocenie Spółki, obdarowany nie powiększa swojego przychodu o wartość gadżetu, bo nie składał zamówienia na dostarczenie mu takiego konkretnego przedmiotu z nadrukiem firmowym; przyjął gadżet jako prezent od firmy i korzystając z niego, będzie jednocześnie reklamował Spółkę. Działanie to ma zatem na celu osiągnięcie przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup materiałów z logo firmy stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki jest zgodne z interpretacją prawa podatkowego zawartą w postanowieniu:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 Nr 54 r., poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów określonych w art. 16 ust. 1 w/cyt. ustawy.

Jak wynika z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ponieważ pojęcie reprezentacji nie zostało zdefiniowane w ustawie podatkowej należy w tym zakresie kierować się wykładnią językową i orzecznictwem sądowym. Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" pod redakcją prof. M. Szymczaka (Wydawnictwo PWN, Warszawa 2002), reprezentacja to "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną". Na gruncie orzecznictwa sądowego zaś można przyjąć, że w przypadku firmy reprezentacja to "dobre jej reprezentowanie, które może polegać na wystroju firmy, interesującym logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów" (wyrok NSA z dnia 26 września 2000 r.- sygn. akt III SA 1994/99). Przekazywanie gadżetów o znacznej wartości opatrzonych logo firmy klientom, zarówno na gruncie orzecznictwa jak i w praktyce gospodarczej, kojarzone jest z kształtowaniem pozytywnego wizerunku firmy, tym samym zawiera się w sferze szeroko pojętej reprezentacji firmy.

W złożonym wniosku Spółka prezentuje stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym znajduje zastosowania art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż przekazywanie gadżetów (m.in. długopisów, notatników, kalendarzy, kubki, reklamówek, karteczek samoprzylepnych) ma charakter reklamowy.

Wobec braku definicji pojęcia reklamy w ustawie o podatku dochodowym również w tym miejscu należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak: stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś" (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki" (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. -sygn. Akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, można przyjąć za Wnioskodawcą, że nie pełnią one funkcji reprezentacyjnej, gdyż ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy z nazwą i adresem i/lub Nr telefonu i/lub strona internetową (np. długopisy, notatniki, kalendarze, kubki, reklamówki, karteczki samoprzylepne), wręczane klientom bądź potencjalnym klientom podczas imprez zbiorowych takich jak: ogólnodostępne targi, wystawy mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

W przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka wręcza potencjalnym klientom m.in. długopisy, notatniki, kalendarze, kubki, reklamówki, karteczki samoprzylepne z umieszczonym na nich logo. Wnioskodawca przedstawił wykaz gadżetów jako katalog otwarty. W świetle powyższego, wydatki na wymienione powyżej przedmioty oznaczone logo firmy należy przyjąć jako wydatki ponoszone na gadżety o niskiej wartości jednostkowej i jako takie służące rozpowszechnianiu logo firmy, zwiększeniu jej rozpoznawalności, a także zachęceniu do współpracy i tym samym możliwości zwiększenia przychodów.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe, ponieważ wydatki poniesione na nabycie długopisów, notatników, kalendarzy, kubków, reklamówek, karteczek samoprzylepnych, o którym mowa w przedmiotowym wniosku, opatrzonych logo firmy mogą stanowić koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym.

Jednocześnie podkreślić należy, że w przypadku przekazywania przez Wnioskodawcę potencjalnym klientom gadżetów o wyższej wartości to mimo, iż będą one oznakowane logo firmy, celem wydatku będzie tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami, a wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów.

W konsekwencji, ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania gadżetów opatrzonych logo firmy i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.