IP-PB3-423-329/08-2/JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 21 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. - jest prawidłowe.

W dniu 21 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zmiany stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej "XX" lub "Spółka") posiada środki trwałe, które zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "p.d.o.p.") podlegają amortyzacji. Do 31 grudnia 1999 r. Spółka dokonywała klasyfikacji wprowadzanych do ewidencji środków trwałych zgodnie z Klasyfikacją Rodzajową Środków Trwałych (dalej "KRŚT"). Od 1 stycznia 2000 r. XX prowadzi natomiast ewidencję, klasyfikując środki trwałe zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (dalej "KŚT"). Ewidencja środków trwałych wykorzystywanych przez Spółkę przed wejściem w życie KŚT (do tego momentu sklasyfikowanych wg KRŚT) została zaktualizowana, poprzez przyporządkowanie poszczególnych środków trwałych do odpowiednich grup, podgrup i rodzajów wg nowej klasyfikacji.

Aktualizacja ta nie skutkowała jednak zmianą stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych przyjętych przed 1 stycznia 2000 r., tj. przed wejściem w życie KŚT. Spółka dokonuje amortyzacji środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. w oparciu o stawki amortyzacyjne wynikające z Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej "RozpAmort"). W przypadkach, gdy RozpAmort wskazuje zakres dopuszczalnych stawek amortyzacyjnych, XX dokonuje odpisów zgodnie z najniższą stawką z zakresu wskazanego w RozpAmort, wydłużając w ten sposób okres amortyzacji. Środki trwałe wprowadzone do ewidencji XX w 2000 r., objęte KŚT, amortyzowane są według stawek wynikających z ustawy z 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 30 listopada 1999 r., Nr 95, poz. 1101), natomiast dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji od 1 stycznia 2001 r. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych według stawek amortyzacyjnych wynikających z załącznika nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej "Tabela"). W związku ze zmianą stawek amortyzacyjnych wprowadzoną ustawą z 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o p.d.o.p. (Dz. U. z 27 lipca 2000 r., Nr 60, poz. 700), w wyniku której do ustawy o p.d.o.p. została wprowadzona w formie załącznika nr 1 Tabela stawek amortyzacyjnych, Spółka nie dokonała zmian stosowanych przez nią stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może dokonać zmiany stosowanych przez nią stawek amortyzacyjnych, dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r., ze stosowanych do tej pory stawek wynikających z rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, na stawki wynikające z wykazu stawek amortyzacyjnych, stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed dniem 1 stycznia 2000 r. Spółka może dokonać podwyższenia stawek do poziomu określonego w Tabeli od pierwszego miesiąca najbliższego roku podatkowego. Dla tych środków trwałych Spółka stosuje stawki amortyzacyjne niższe niż maksymalne dopuszczalne stawki wynikające z Tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do ustawy o p.d.o.p. Do amortyzacji środków trwałych Spółka stosuje, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., metodę liniową. Metoda ta, zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o p.d.o.p., stosowana jest przez Spółkę od momentu rozpoczęcia amortyzacji do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Jednocześnie art. 16i ustawy o p.d.o.p. stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się - co do zasady - przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, a także zasad określonych w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Przyjęte i stosowane przez Spółkę stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. wynikają z przepisów, które obowiązywały, gdy środki te wprowadzane były do ewidencji XX (rozporządzenie Ministra Finansów z 17 stycznia 1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych; Dz. U. z 24 stycznia 1997 r. Nr 6, poz. 34 i 35). Wraz z wprowadzeniem nowej KŚT, zmieniły się także przepisy regulujące zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych, w tym w szczególności, zmieniła się wysokość stawek: amortyzacyjnych. Nowe regulacje w zakresie stawek amortyzacyjnych zostały wprowadzone wraz z późn. zm. do ustawy o p.d.o.p. od 1 stycznia 2000 r. O sposobie postępowania ze środkami trwałymi wprowadzonymi do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. mówi art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 30 listopada 1999 r. nr 95, poz. 1101). W stosunku do tych środków trwałych, ustawodawca pozostawił podatnikom możliwość wyboru od 1 stycznia 2000 r.: zastosowania nowych stawek amortyzacyjnych obowiązujących od 1 stycznia 2000 r. albo pozostania przy dotychczas stosowanych stawkach amortyzacyjnych, wynikających z RozpAmort.

Potwierdzenie powyższego stanowiska zostało przedstawione przez Podsekretarza Stanu w piśmie do izb, urzędów skarbowych i urzędów kontroli skarbowej z 10 lutego 2000 r. (znak PD H/448/00/10). Możliwość wyboru, zgodnie ze wspomnianym pismem, dotyczy jedynie stawek amortyzacyjnych, nie dotyczy natomiast metody amortyzacji, która (określona dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji) obowiązuje zgodnie z art. 16h ust. 2 ustawy o p.d.o.p., do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Kolejna zmiana dotycząca stawek amortyzacji - a związana ze środkami trwałymi wprowadzonymi do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. - została zawarta w ustawie z 9 czerwca 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 27 lipca 2000 r. Nr 60, poz. 700). Zgodnie z art. 4 ust. 5 tej ustawy, dla środków trwałych oddanych do używania przed 1 stycznia 2000 r. można stosować od 1 stycznia 2001 r.: stawki amortyzacyjne przyjęte od 1 stycznia 2000 r. albo stawki wprowadzone niniejszą ustawą (tj. stawki amortyzacyjne wynikające z Tabeli i obowiązujące do dzisiaj).

Zmiany te, analogicznie do tych wprowadzonych rok wcześniej, dały podatnikom możliwość wyboru wysokości stosowanych stawek amortyzacji dla środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. Zarówno pierwsza, jak i druga z przedstawionych nowelizacji nie określają granic czasowych, w których podatnik może dokonać wyboru stawki amortyzacyjnej. Ponadto, ustawa z 9 czerwca 2000 r. jest aktem nadal obowiązującym, a zatem, zdaniem Spółki, cytowany przepis, dający możliwość wyboru stawki, nadal może być przez nią zastosowany. W związku z powyższym, zdaniem Spółki, może ona od początku kolejnego roku podatkowego, rozpocząć stosowanie stawek amortyzacyjnych wynikających z Tabeli stanowiącej załącznik Nr 1 do obecnie obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Co więcej, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje żadnych ograniczeń odnośnie zasad amortyzacji środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 2000 r. Spółka pragnie zaznaczyć, iż dla podatników stosujących liniową metodę amortyzacji ustawa o p.d.o.p. przewiduje możliwość zmiany stawek amortyzacyjnych. Art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. daje możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, dzięki czemu podatnik może wydłużyć okres amortyzacji danego środka trwałego. Ten sam przepis mówi, że zmiana ta może być dokonana począwszy od miesiąca, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji - dla nowych środków trwałych - albo od początku każdego następnego roku podatkowego - dla pozostałych środków. Jednym z założeń amortyzacji jest rozłożenie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków podatników na środki trwałe, które są używane przez okres dłuższy niż rok. Stanowi to istotny element dla wysokości wpływów należności podatkowych do budżetu państwa. Narzędziem regulującym wysokość odpisów amortyzacyjnych jest Tabela, która reguluje maksymalne, w uznaniu ustawodawcy, wysokości odpisów amortyzacyjnych. Zasada odpisów amortyzacyjnych dokonywanych metodą liniową ograniczona jest zatem od góry stawkami wskazanymi w Tabeli. Stosowanie przez podatników stawek niższych, a także późniejsze "przejście" na dopuszczalne stawki maksymalne stanowi dla podatników narzędzie planowania podatkowego, a jednocześnie nie stanowi straty dla budżetu państwa, gdyż maksymalna dopuszczalna stawka amortyzacyjna nie zostaje przekroczona.

Potwierdzeniem stanowiska Spółki są także następujące pisma organów podatkowych stwierdzające brak przeciwwskazań do podwyższania zastosowanych uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych: pismo Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z 26 marca 2004 r. (znak PDP-423-16/PW/04); pismo Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z 7 lipca 2004 r. (znak PUS.I/423/4/2004); pismo Naczelnika Kujawsko - Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 18 kwietnia 2005 r. (znak ZD/423-40-22/05); pismo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 15 maja 2005 r. (znak 1471/DPD1/423/15/05/EN); pismo Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 5 września 2006 r. (znak 1472/ROP1/423-201/11869/06/MK); pismo Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 5 czerwca 2007 r. (znak 1471/DPR1/423-31/07/MK).

W związku z powyższym, Spółka uważa, iż zgodnie z ustawą zmieniającą ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych z 20 listopada 1999 r. oraz z 9 czerwca 2000 r. w powiązaniu z obecnie obowiązującą ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może zastosować w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2000 r. stawki amortyzacyjne wyższe niż dotychczas, ale wynikające z Tabeli stanowiącej załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W opinii Spółki, podwyższenia stawek można dokonać począwszy od pierwszego miesiąca najbliższego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.