IP-PB3-423-189/08-4/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2008 r. (data wpływu 1 lutego 2008 r.), uzupełnionym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 1 kwietnia 2008 r., pismem z dnia 4 kwietnia 2008 r. (wpływ 7 kwietnia 2008 r.) - w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 o niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową cashpoolingu - jest prawidłowe.

W dniu 1 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 o niedostatecznej kapitalizacji w związku z zawartą umową cashpoolingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X Polska S.A. ("Spółka") zawarła wielostronną "Umowę o utworzeniu i funkcjonalnym powiązaniu subrachunków z udziałem agenta" ("Umowa"). Tego typu umowy określane są, w praktyce rynkowej jako notional cashpooling lub wirtualny cashpooling. Stronami Umowy są polskie spółki z grupy X, powiązane ze Spółką ("Uczestnicy"), Bank Q w Y S.A. ("Bank") oraz Agent, spółka Z Europe SA z siedzibą w Luksemburgu, której dominującym akcjonariuszem (ponad 25% udziału w kapitale spółki) jest akcjonariusz Spółki. Oznacza to, iż Agent jest "spółką siostrą" Spółki. Bank nie jest powiązany kapitałowo zarówno z Agentem, jak i z żadnym z Uczestników. Każdy Uczestnik posiada w Banku własny, odrębny rachunek bieżący oraz subrachunek. Na podstawie odrębnych umów Bank udzielił Spółce oraz pozostałym Uczestnikom kredytów w rachunkach bieżących. Agent, poza rachunkiem bieżącym posiada również rachunek pomocniczy. W ramach Umowy na koniec każdego dnia roboczego Bank ustala saldo na rachunku bieżącym każdego z Uczestników i Agenta. Po ustaleniu sald Bank dokonuje wyliczenia wartości sumy wszystkich sald dodatnich oraz ujemnych na rachunkach Uczestników. Wyliczenie wspólnego salda jest czynnością techniczną i nie towarzyszy mu żaden przepływ środków pomiędzy Uczestnikami Umowy. Bank, posługując się wartością "zsumowanych" sald, w przypadku gdy suma sald dodatnich przewyższy sumę sald ujemnych, obciąża rachunek bieżący Agenta kwotą tej różnicy i przekazuje tę kwotę na rachunek pomocniczy Agenta. W przypadku, gdy suma sald ujemnych przewyższa sumę sald dodatnich na rachunkach Uczestników, wówczas Bank obciąża rachunek pomocniczy Agenta kwotą różnicy i kwotę tą przekazuje na rachunek główny Agenta (uznaje rachunek główny Agenta). Również w tym przypadku czynność ta ma charakter techniczny. Celem operacji dokonywanej przez Bank jest uzyskanie sald na rachunku Agenta, pozwalającego "wirtualnie" zbilansować wartość sumy sald na rachunkach Uczestników (saldo na rachunku Agenta jest odwrotnością sumy sald na rachunkach Uczestników). W ramach przedmiotowej Umowy przepływy pieniężne ograniczają się wyłącznie do rachunku głównego i rachunku pomocniczego Agenta. Nie są dokonywane żadne przepływy środków pomiędzy rachunkami Uczestników oraz pomiędzy rachunkiem któregokolwiek Uczestnika a rachunkiem Agenta. W pierwszym dniu każdego miesiąca Bank pobiera od każdego Uczestnika, na którego subrachunki w poprzednim miesiącu wystąpiło saldo ujemne, odsetki od kwoty takiego salda obliczone w stosunku rocznym wg stawki WIBOR powiększone o marżę w wysokości 0,35% i naliczone za każdy dzień poprzedniego miesiąca, w którym na subrachunkach wystąpiło saldo ujemne. Pierwszego dnia każdego miesiąca Bank wypłaci każdemu z Uczestników, na którego subrachunku w poprzednim miesiącu wystąpiło saldo dodatnie, odsetki od kwoty takiego salda obliczone w stosunku rocznym wg stawki WIBOR pomniejszone o marżę w wysokości 0,25%.

W zakresie Umowy, do obowiązków Agenta należy:

* zapewnienie, aby na jego rachunku pomocniczym znajdowały się środki w wysokości umożliwiającej Bankowi przekazanie ich na jego rachunek główny, w przypadku, gdy na suma sald na rachunkach Uczestników daje wartość ujemną, tak, aby suma sald na rachunkach Uczestników oraz Agenta była równa zeru) lub

* wyrażenie zgody na uruchomieniu kredytu w rachunku bieżącym (przelanie środków na rachunek pomocniczy, w przypadku gdy suma sald na rachunkach Uczestników daje wartość dodatnią tak, aby suma sald na rachunkach wszystkich Uczestników oraz Agenta była równa zeru. Tytułem wynagrodzenia, w ramach niniejszej Umowy Agent otrzymuje od Banku prowizję agencyjną. Celem Umowy jest, z jednej strony zmniejszenia kosztów finansowania działalności, a drugiej uzyskanie przez "Uczestnika korzystnego oprocentowania nadwyżki środków na rachunku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym do przekazywanych odsetek nie mają zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), tj. przepisy o tzw. "niedostatecznej kapitalizacji".

Zdaniem Spółki, do przekazywania odsetek w ramach umowy o cashpooling nie mają zastosowania przepisy dotyczące niedostatecznej kapitalizacji.

W ocenie Spółki przepis art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) znajduje zastosowanie w przypadku, gdy podmiot otrzymuje pożyczkę (kredyt) od podmiotu uznanego przez ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych za tzw. "kwalifikowanego pożyczkodawcę", tj. przez udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) pożyczkobiorcy lub spółkę, jeżeli ten sam podmiot posiada nie mniej niż 25% udziałów (akcji) zarówno w spółce pożyczającej, jak i w spółce będącej pożyczkobiorcą.

Ustawodawca wprowadził legalną definicje terminu "pożyczka" dla celów przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Zgodnie z art. 16 ust. 7b ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, przez pożyczkę, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 tej ustawy rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy.

Mając powyższe na uwadze, oznacza to, iż warunkiem, aby umowa została objęta dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 60 lub 61 ww. ustawy, powinna ona skutkować przeniesieniem środków pieniężnych pomiędzy kwalifikowanym pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą (pod tytułem zwrotnym).

Zdaniem Spółki, opisana w stanie faktycznym Umowa nie spełnia znamion umowy pożyczki rozumianej w ten sposób. W ramach zawartej przez Spółkę Umowy nie dochodzi bowiem do faktycznego przekazania jakichkolwiek środków pomiędzy Uczestnikami oraz pomiędzy którymkolwiek z Uczestników a Agentem. Nie dochodzi zatem do żadnych płatności odsetkowych pomiędzy Agentem a Uczestnikami.

Przepływy pomiędzy rachunkiem bieżącym Agenta a jego rachunkiem pomocniczym nie mogą być, zdaniem Spółki, traktowane jako pożyczka, gdyż oba te rachunki należą do tego samego podmiotu. Uczestnicy mogą korzystać z kredytu udzielonego im przez Bank w ich rachunkach bieżących, więc zaciągają oni kredyt wyłącznie w Banku, a nie od innych Uczestników Umowy lub Agenta. Bank nie jest pomiotem powiązanym, zatem do zaciąganych przez Uczestników kredytów i spłacanych Bankowi odsetek również nie będą miały zastosowania przepisy o niedostatecznej kapitalizacji.

W praktyce, przedmiotowa Umowa reguluje jedynie metodologię wyliczania przez Bank odsetek od odpowiednio, kredytu zaciągniętego przez Uczestnika w rachunku oraz zdeponowanych przez niego na rachunku bieżącym środków pieniężnych. W konsekwencji oznacza to, iż wszelkie płatności odsetkowe w ramach Umowy dokonywane są jedynie pomiędzy Bankiem a Uczestnikami oraz pomiędzy Bankiem a Agentem. Wynegocjowana wspólnie przez Uczestników oraz Agenta Umowa z Bankiem pozwała na zminimalizowanie ewentualnych kosztów finansowania działalności oraz uzyskania korzystnych stawek oprocentowania od sald dodatnich na rachunkach Uczestników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.