IP-PB3-423-1046/08-2/ER - Umowa cesji wierzytelności i zobowiązań handlowych spółki a rozpoznanie różnic kursowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania różnic kursowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Dnia 31 stycznia 2008 r. P Sp. z o.o. (dalej Spółka) otrzymała zawiadomienie o zawarciu Umowy Cesji. Umową Cesji zostały objęte udzielone dotychczas Spółce pożyczki, a także jej zobowiązania i wierzytelności handlowe.

Objęte Umową Cesji kwoty pożyczek dotyczyły umów pożyczek zawartych pomiędzy Spółką, a I I B oraz I I P. Objęte Umową Cesji wierzytelności dotyczyły wierzytelności handlowych Spółki w stosunku do I I P oraz I l L. Natomiast wskazane w Umowie Cesji zobowiązania wynikały z transakcji dokonywanych przez Spółkę z I I B, I I P oraz I l L.

Cesjonariuszem, na którego zostały przelane wszelkie prawa z ww. tytułów, był jeden z udziałowców Spółki - I I of M H L. Do momentu dokonania cesji, pożyczki, zobowiązania i wierzytelności handlowe wyrażone były w trzech walutach: EUR, USD, PLN.

Na podstawie zawartej Umowy Cesji doszło do potrącenia kwoty zobowiązań Spółki z kwotą jej wierzytelności handlowych, do wysokości kwoty wierzytelności. Pozostała po potrąceniu kwota zobowiązań oraz wszystkie objęte Umową Cesji pożyczki, wyrażone w EUR i USD zostały przewalutowane na PLN przy zastosowaniu kursu ustalonego w Umowie Cesji przez strony. Kurs ten nie odbiegał o więcej niż 5% od kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty. Powstała po przewalutowaniu kwota, zamieniona została na pożyczkę. W celu potwierdzenia tej operacji Spółka oraz I I of M H L (Cesjonariusz) zawarły Umowę Pożyczki, w której potwierdziły fakt zadłużenia Spółki w stosunku do Cesjonariusz. Kwota pożyczki wyrażona została w PLN i w tej walucie następować będzie także jej spłata. Spółka rozpoznaje różnice kursowe zgodnie z art. 15a ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Spółki.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 2 i ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej zwaną ustawą o CIT), różnice kursowe powstają, jeżeli wartość poniesionego kosztu w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa/niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia.

Zgodnie z art. 15 ust. 7 ustawy o CIT, za dzień "zapłaty" uważa się także dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potracenia.

Odnosząc powyższe przepisy do opisanego powyżej stanu faktycznego, Spółka stoi na stanowisku, że potrącenie części swoich zobowiązań handlowych z wartością wierzytelności handlowych posiadanych w stosunku do Cedentów, stanowi zapłatę, o której mowa w art. 15 ust. 7 ustawy o CIT.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że powinna była rozpoznać różnice kursowe w stosunku do objętych kompensatą wierzytelności oraz zobowiązań handlowych.

Odnośnie zaś zastosowania właściwego kursu waluty, Spółka stoi na stanowisku, że faktycznym kursem waluty dotyczącym tej transakcji był kurs wynikający z Umowy Cesji. Kurs ten nie odbiegał o więcej niż 5% od kursu średniego ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień faktycznie zastosowanego kursu waluty.

Ad. 2

W ocenie Spółki termin "przewalutowanie" oznacza zmianę waluty, w której wyrażony jest kapitał pożyczki i polega na przeliczeniu wartości tego kapitału z waluty pierwotnej, na nową walutę, przy zastosowaniu ustalonego kursu wymiany walut.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 i 3 ustawy o CIT powstanie różnic kursowych możliwe jest tylko w przypadku faktycznego "rozchodu" środków dewizowych, a więc zapłaty z wykorzystaniem tych środków lub innego sposobu wygaśnięcia zobowiązania.

W ocenie Spółki, zmiana wartości pożyczki w wyniku przewalutowania w stosunku do wartości pożyczek na dzień ich zaciągnięcia, nie prowadzi do rozchodu środków dewizowych. W przypadku przewalutowania nie dochodzi też do jakiejkolwiek formy uregulowania zobowiązań - na pożyczkobiorcy nadal ciąży obowiązek spłaty pożyczki.

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że przewalutownie zobowiązań oraz pożyczek z walut obcych na PLN, nie wiąże się z obowiązkiem rozpoznania różnic kursowych w chwili przewalutowania.

Ad. 3

Sposób rozpoznania różnic kursowych związanych ze spłatą kredytu/pożyczki uregulowany jest odpowiednio w art. 15 ust. 2 pkt 5 (dodatnie różnice kursowe) oraz w art. 15 ust. 3 pkt 5 (ujemne różnice kursowe) ustawy o CIT.

Zgodnie z brzmieniem tych przepisów, aby możliwe było rozpoznanie różnic kursowych w przypadku spłaty pożyczki, konieczne jest dokonanie spłaty pożyczki bądź kredytu w walucie obcej.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że nie będzie zobowiązana do rozpoznania różnic kursowych w momencie dokonania spłaty pożyczki wyrażonej w PLN, jeżeli spłata następować będzie w PLN. W tym przypadku nie zaistnieje bowiem "spłata w walucie obcej", a w konsekwencji Spółka nie będzie mogła zastosować kursu wymiany, o którym mowa w powyższych przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.